Oyunların Adı 'Aşk' Kaldı..

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Oyuncakları bırakıp yürekler ile oynayalı; oyunların adı 'AŞK' kaldı

Küçük bir çocuğun masumluğunu taşıyordu yüreğim

Öyle sevmişti ki

Öyle sevilmeye muhtaçtı ki

Herkese inanırdı kolaylıkla

İnanmıştı

!
Oynadığı oyunlardan ayrı tutmuştu seni

Ne oyuncak olacaktı, ne de oyunbozanlık yapacaktı

!

Olmadık şeylere küserdik çocukken, sonra bir bakmışız yine kaldığımız yerden oynamaya başlamışız bile

O kadar kısa sürerdi ki kırılganlıklar, alınmalar

Oysa şimdi ardına bakmadan gitmeleri tercih ediyoruz

Kırılmışlıkları içimizde tutarak en ağırından gitmeleri

Senin yaptığın gibi

!

Saklambaçlarımın adı sen oldu

Sen saklanırdın ben seni bulurdum ya hani

Artık bulamıyorum

!
Artık duvara dönüp, kapamıyorum gözlerimi

Biliyorum saklandığın yerden çıkmayacaksın

Biliyorum

!

Anladım büyümüşüz,
Anladım masumluğumuzu yitirmişiz

Ben oyun oynamayı bıraktım, hayat bana oynamaya başladı artık

En çokta bunu anladım

!

Toz pembe gelen hayat, artık başka renklere gebe kaldı

Herşey siyaha döndü, gözlerimin rengi bile

!
Gözlerimdeki ışıltı, yerini hüzne bıraktı

Kelimelerim çarpık

! hecelemelerim çoğaldı

Ağlamak hiç yabancı değil artık

Gülmek bir o kadar uzak

!

Ben büyüdüm

Yüküm ağırlaştı

Oysa ki böyle büyütmek istememiştim yüreğimi

Haketmediği darbeler aldı

Hiç ummadığı zamanda, ummadığı kişiden

!
Ne yapacağını bilmeden, elim cebimde geziniyorum hayatta

Anlamsızım bu aralar

! Yorgun ve karışık

!

Acının; sadece düşüp, yaraların kanamasını sanan ben,
şimdi acının ve mutluluğumun adının sen olduğunu öğrendim

!

Oyunlarım öksüz kaldı

Oynayamıyorum

Çağırıyorlar gitmiyorum

Biliyorum ki gözlerimi tekrar yumduğumda, saklanıp çıkmayacaklar

Beni bırakacaklar öyle koca bir duvarın önünde

Ben artık mızıkçılarla oyun oynamıyorum

Ben artık boyumdan büyük oyunlara kalkışmıyorum

!

Küçükken oyunlarımızın adı yoktu

Büyüdük oyunlarımızın adı aşk kaldı

Aşk oyun değildi

Sen öyle sandın

Oynadın

Gittin

!

ALINTI

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Oyunların Adı 'Aşk' Kaldı.. Oyuncakları bırakıp yürekler ile oynayalı; oyunların adı 'AŞK' kaldı Küçük bir çocuğun masumluğunu taşıyordu yüreğim Öyle sevmişti kiÖyle sevilmeye muhtaçtı ki Herkese inanırdı kolaylıklaİnanmıştı! Oynadığı oyunlardan ayrı tutmuştu seni Ne oyuncak olacaktı, ne de oyunbozanlık yapacaktı! Olmadık şeylere küserdik çocukken, sonra bir bakmışız yine kaldığımız yerden oynamaya başlamışız bile O kadar kısa sürerdi ki kırılganlıklar, alınmalar Oysa şimdi ardına bakmadan gitmeleri tercih ediyoruz Kırılmışlıkları içimizde tutarak en ağırından gitmeleriSenin yaptığın gibi! Saklambaçlarımın adı sen oldu Sen saklanırdın ben seni bulurdum ya haniArtık bulamıyorum! Artık duvara dönüp, kapamıyorum gözlerimi Biliyorum saklandığın yerden çıkmayacaksınBiliyorum! Anladım büyümüşüz, Anladım masumluğumuzu yitirmişiz Ben oyun oynamayı bıraktım, hayat bana oynamaya başladı artık En çokta bunu anladım! Toz pembe gelen hayat, artık başka renklere gebe kaldı Herşey siyaha döndü, gözlerimin rengi bile! Gözlerimdeki ışıltı, yerini hüzne bıraktıKelimelerim çarpık! hecelemelerim çoğaldı Ağlamak hiç yabancı değil artıkGülmek bir o kadar uzak! Ben büyüdümYüküm ağırlaştı Oysa ki böyle büyütmek istememiştim yüreğimi Haketmediği darbeler aldıHiç ummadığı zamanda, ummadığı kişiden! Ne yapacağını bilmeden, elim cebimde geziniyorum hayatta Anlamsızım bu aralar! Yorgun ve karışık! Acının; sadece düşüp, yaraların kanamasını sanan ben, şimdi acının ve mutluluğumun adının sen olduğunu öğrendim! Oyunlarım öksüz kaldıOynayamıyorum Çağırıyorlar gitmiyorum Biliyorum ki gözlerimi tekrar yumduğumda, saklanıp çıkmayacaklar Beni bırakacaklar öyle koca bir duvarın önünde Ben artık mızıkçılarla oyun oynamıyorum Ben artık boyumdan büyük oyunlara kalkışmıyorum! Küçükken oyunlarımızın adı yoktu Büyüdük oyunlarımızın adı aşk kaldı Aşk oyun değildiSen öyle sandın OynadınGittin! ALINTI