Mola | Adnan Azar

MOLA

Saçlarımı erken rüzgarlarla dağıttım

Alnımdaki lekeler eylül ıslıklarından

Yüzüm kör bir aydınlıkta nedensiz şimdi

Yani nedensizim, yani yolum uzun, gün kısa

Alıştım, artık çiçeklerle deniyorum kendimi

Son kimliğim de aşınmıştı geceye karışmaktan

Gülüşümün adını bulamayacaklar, biliyorum

Çocukluğum yaşlanmayacak uğultularda

Eskiyen günlerde bir ilenç var, bunu da biliyorum

Resimler yırtılırdı bakışlarımdan, yine de üşümezdim

Yine de uzanırdım sabahın buğusuna

Unuturdum göğsümü delen ışıkları

Seni artık yaz sularında aramıyorum

Burda geceler yoksul, çocuklar suskun

Ve binlerce söz ölüsü ellerimde

Ben de susuyorum, sustum artık

Sustum ve yüzüm kanamıyor hiç bir güle

Adnan azar