Beni Sessizliğimle Anlayan Hiç Olmamıştı... ... |
09-07-2012 | #1 |
Prof. Dr. Sinsi
|
Beni Sessizliğimle Anlayan Hiç Olmamıştı... ...Düsman olmusum senden uzak olan yerlerre, Ne beden yetiyor ne can olmuyor sensiz bu hayat Seni arayıp bulamazken Sonsuza dek seninle olmaya varken, Sen uzakları sectin bensiz bir hayatı sectin Sana kosmak istedim kosamadım Bakmak istedim bakamadım Tutmak istedim tutamadımm Dokunmak istedim dokunamadım Bensiz bir hayat secmistin tüm benligimi kilitleyerekEllerim ellerine gozlerim gozlerine nefesim nefesin olurken, Her zaman seninleydim Sozlerimiz bakıslarımız düsüncemis nefesimiz Bunları sensiz olan bir saniye bile yapamazdım Sen var oldukca benim nefesimdin Bilirmisn ki sensizlikten bu kalp nasıl acıdııgını, Bilirmisin ki sensizlikten kalbim kansız kaldı Aklım sende kaldı, Anlamak icin bu kalp kansız kalması gerek Anlamak icin bu kalp acıması gerek Ama anlayamazsın acı cekmedi o kalp Sensiz oyle bir karanlıga gomüldüm ki sonu gozükmeyen bir, Karanlıga gomdün sen kendini günes gibi parlak Karanlıgın ne oldugunu bilmeyen biri sandın, Ama anlayamadın ben bu karanlıga gömüldügümde Hayatının karanlıga bogulacagı Bilemezsin gercek sevgiyi kaybetiginde, Sonu bitmeyen bir karanlıga gömülecegini Bilemezsin Gercek sevginin ne oldugunu hic bilemedin kisen ve yağmur başa dönemezsiniz öyle bir yol yürüdünüz ki ancak dönüş yolunu yok ederek gelebilirdiniz inişiniz bir iniş olurdu başa dönmemecesine |
|