Çakal İle Papağan Türk Ve Dünya Masalları

Çakal İle Papağan Türk ve Dünya Masalları

Ülkenin birinde, çok akıllı bir papağan yaşardı Büyük bir ağacın üstünde yuva kurmuştu

Ağacın kovuğunda da bir çakal, yavrularını büyütüyordu

Çakal ara sıra ava gidince, papağanın yavruları aşağı iniyordu Ağacın kovuğuna girip çakalın yavrularıyla oynuyorlardı Anne papağan, bu durumdan hiç hoşnut değildi

Bir gün yavrularını toplayıp öğüt vermeye başladı:

- Yavrularım! Kendi cinsinizden olanlarla arkadaşlık edin Çakalların size zarar vermelerinden korkuyorum

Fakat yavru papağanlar, annelerinin sözünü dinlemiyorlardı

Bir gece çakal, yiyecek bulmak için uzaklara gitti Bu arada bir kurt gelip çakalın yavrularını yedi

Çakal döndüğünde yavrularını bulamadı Çok üzüldü

Yavrularının başına gelenlerden papağanın yavrularını sorumlu tuttu

- Onlar bu kadar ses çıkarmasaydı kurt yavrularımı bulamazdı Öcümü alacağım, papağanları mahvedeceğim, diye yemin etti Nasıl bir kötülük yapacağını düşünürken arkadaşı karakulak ona akıl verdi

- İyisi mi kendini yaralı gösterip bir avcıya görün Sonra onu, bu ağacın yanına sürükle ve saklan

Avcı, papağanları avlayacaktır

Çaylak, Karakulak›n dediği gibi yaptı Avcıyı peşine taktı, ağacın yanına gelince saklandı

Avcı, çakalı kaybedince etrafı araştırdı Ağacın tepesindeki papağan yuvasını gördü

Hemen çantasındaki ağı çıkarıp attı Papağan ve yavruları ağa takılmışlardı

Papağanlar çırpınıyorlar ama ağı delip kaçamıyorlardı Papağan, telaşlanan yavrularını yatıştırdı

- Korktuğum başıma geldi Arkadaşlık ettiğiniz çakalların annesi bize bu kötülüğü yaptı

Ama olan oldu bir kere Şimdi buradan kurtulmanın çaresine bakalım

- Nasıl? diye sordu yavru papağanlar

Anne papağan cevap verdi:

- Ölmüş gibi davranın Hareketsiz durun Sizi ağdan atınca da uçup gidin

Ben sizi sonra bulurum

- Öyle yaptılar Avcı ağı aşağı çekti Sonra da ağı açıp hayvanlara bakmaya başladı

Yavru papağanlar kaskatı kesilmişti Avcı, «Her halde korkudan öldüler» diye düşünerek onları attı Yavru papağanlar, atıldıkları yerden kalkıp uçtular Bunu gören avcı sinirlendi

- Bana oyun oynadılar, dedi öfkelenerek

Avcı, anne papağanı aldı Onu şehre götürdü Ona şiir okumayı ve şarkı söylemeyi öğretti

Sonra papağanın çok bilgili ve konuşkan olduğunu yaydı Herkes şiir okuyan, şarkı söyleyen bu papağanın ününü duymuştu

Papağanın şöhreti, padişahın kulağına da gitmişti Adamlarına;

- Getirin bakalım şu papağanı, becerilerini görelim, dedi Bu emir üzerine avcı bulunarak Saraya getirildi

Padişah, şiir okuyan, şarkı söyleyen papağanı çok sevdi Parasını ödeyerek onu avcıdan satın aldı

Sarayda en nefis yiyecekler, en tatlı meyveler papağanındı Ama o mutlu değildi Hep üzüntülü ve düşünceliydi

Yemek yemeyen papağanın üzüntüsünü padişah fark etmişti Bir gün pencere kenarında ağladığını gördü

Hem ötüyor, hem ağlıyordu Yavrularını düşünüyordu yine Kim bilir neredeydiler, ne yapıyorlardı zavallıcıklar?

Padişahın yufka yüreği, papağanın bu ağlayışına dayanamadı Yanına çağırıp üzüntüsünün sebebini sordu Papağan, çakalın yaptıklarını ve yavrularının durumunu merak ettiğini anlattı Padişah, bu duruma çok üzüldü ve papağanı salıverdi Papağan da teşekkür ederek yavrularına doğru uçup gitti