Aşkım Sana Emanet...

Nasıl ki gerçek olmayan hiçbir gül , aslının yerini dolduramaz , Sen de öylesin birtanem Kimse senin yerini alamıyor
Elimde bir avaç gül var , hiçbiri sen gibi nur kokmuyor

Penceremden gökyüzünü seyrediyorum
Hava tertemiz binlerce yıldız görünüyor
Dilek tutmak için bekliyorum ama biri bile kaymıyor
Sana dair tek bir şey umut vermiyor
Ve ben çaresizce ,
belki dönersin diye sonuna kadar araladığım kapımı kapatıyorum
İsminle nakışladığım tüm hayalleri sandığımdan çıkarıp yakıyorum
Sabırla beklediğim yıldızlar aman vermediği için onlara imdat etmekten vazgeçiyorum
Yüreğime sığdıramadığım sevdamı odamın zifiri karanlığına hapsedip,
[sensiz]likten kaçıyorum
Seni , avazı çıktığı kadar bağırarak anlatan tüm şarkıların sesinin kesiyorum
Aşkımı sana emanet ediyorum sevdiğim
O'nu hakeden birine vermeni umuyorum
Utanıyorum , seviyorum demeye
Son kez sevdiğimi söyleyemeden,
namluyu şakağıma dayayıp ,gözümü kırpmadan sıkıyorum
hiç yer alamadığım hayatından çıkıyorum en sevdiğim,
gidiyorum