Amacım Seni Üzmek Değildir.

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

Amacım seni üzmek değildir

Beni sakın yanlış anlama
Pişman olmanı isteyemem senden
Ya da ağlamanı
Sadece dinlemeni istedim
Birazcık kabullenmen fikirlerimi
Ya da ne bileyim
Kendi doğrularını değil de
Biraz da benimkileri düşünmeni istedim anne
Sevmeni istedim benim sevdiklerimi
Ama senin gibi değil benim sevdiğim gibi
Görmeni istedim güneşi
Benim gördüğüm gibi
Yani sadece sarı ve yuvarlak değil
Arasında turuncunun da olduğu bir resim gibi
Senin doğrularını inkar ettim anne
Karşı çıktım sana
Ve tüm kızgınlığınla
Kötü kötü suratıma bakıp kızdın
Oysa biliyor muydun
Aynı zamanda sen de benim doğrularımı
İnkar ettin anne
Sevdim anne
Doyasıya, ölesiye
Ama bilmen gereken bir şey vardı
Asla boyun eğmedim, eğmeyeceğim
Senin de öyle görmeni isterim
Ama göremedin anne
Bana asi deme anne
Çünkü senin istediğin
Kendi fikirlerini
Barınamayacakları bir bedene sokmak
Oysa ben de büyüdüm anne
Eski küçücük çocuk değilim artık
Kendi fikirleri olan
Özgürlüğüne düşkün bir insan olma yolundayım
Yani bir başka deyişle
Bir yaşama savaşı veriyorum belki kendi kendime
Bana kızma anne
Çünkü sen hiç ayakların kopana kadar
Ve dilediğince bağırarak dans etmedin
Çünkü sen hiç ağaca çıkıp
Ayvaları toplamadın
Ya da yakamozları seyretmedin akşam
Dalgalı bir denizde boğuşmadın dalgalarla
Belki de ıslak kumlara
Üstüm kirlenir mi diye düşünmeden
Uzanmadın
Ya da yıldızları toplamadın gökyüzünden
Belki d bunların hepsini yaptın da
Bana anlatmadın
Niye anlatmadın anne?
Senin yaptığın hataları yapmayayım diye mi?
Oysa söyler misin anne
Hataları yapmadan doğruları nasıl öğrenebilirim?
Nasıl ben olabilirim istediğim gibi?
Nasıl yaşayabilirim bu iğrenç dünyada?
Ben siyaha mavi derim belki
Körü körüne inanmadan
Oysa sen yemin edebilirsin siyahın siyah olduğuna
Peki niye düşünmüyorsun anne
O ya maviyse diye?
Hiç çikolatalı dondurma savaşı yaptın mı anne?
Gülmekten katılarak
Hiç düşündün mü her sene kızdığın
O yumurta savaşı ne kadar eğlenceli diye
Belki o savaşları yapmasaydım anne
Yanlışlarla savaşmayı öğrenemeyecektim
Ama öğreniyorum anne
Sen hep şiir yazdığımı
Ve bununla ilgili bir meslek seçmemi istedin
Ama ben sadece hissettiğim için yazıyorum anne
Mecburiyetten yazmak istemiyorum
Evet belki hiç iyi öğrenci olamadım hayatımda
Olamadım
Ama doğrudan olmasa da hep örnekler vardı
Gösterdiğin, göstermek istediğin
Ama görmek istemedim anne
Hep bu yüzden bana kızdın
Gördün mü yine benim doğrularımı inkar ettin anne
Ben risklere girmeyi severim
Yani tekdüze bir yaşam istemiyorum
Çevremdekiler gibi olmak
Ben değişik olmak istiyorum anne
Fikirlerimle tanınmak…
Aramızda dağlar var
Kocaman dağ gibi fikirler
Belki bir savaş var aramızda
Adı
Fikirler ayrılığı
Ben karanlıktan korkmam anne
Çünkü onun gizini ve güzelliğini biliyorum
Oysa sen hep ışık yakarsın hava karardığında
Oysa perdeleri açıp
Işıkları kapatıp seyrettin mi hiç gökyüzünü?
Bardaktan boşalırcasına yağmur yağdığında
Hiç ıslanmak geldi mi içinden?
Benim geldi anne
Ama sen izin vermedin yapamadım
Oysa hep korktun hasta olacağımdan
Ben benim anne
Hastalığım da bana sağlığım da
Artık böyle olmak zorunda
Belki bunları beni düşündüğünden yapıyorsun
Ama bu kadar düşünme anne
İzin ver biraz da ben düşüneyim
Bana kızma anne
Benden önemlisi fikirlerimi inkar etme
Çünkü bu fikirleri bir başka deyişle
Sen yarattın
Çünkü beni sen yarattın
Ben istemeden
Bunu unutma
Herkes bir şey olabilir anne
Çok çalışabilir, başarılı olabilir
Ama ben hiçbir şey olabilirim anne
O zaman bu benim sorunum
Senin değil
Bunu anlamalısın anne
Belki gurur duymalısın
Diğerlerinden farklı olduğum için
Ne olursa olsun anne
Dünyanın yedi harikası var
Niye sekizinciyi bulmayalım anne?
Niye el ele vermeyelim?
Ama bir şartla
Sen kendi fikirlerinle
Ben de kendi doğrularımla
Seni seviyorum anne
Bunu kaç kere söylemem gerek?
Sen de beni sevdiğini söyle
Ve sadece senden yardım istediğimde karış fikirlerime
Unutma anne
Yanlış yapmadan doğruları bulamam
İzin ver senin yanlışlarını
Ama benim doğrularımı yapayım
Hep demez miydin sen
Aile en kutsal kavramdır diye
Bu kutsal kavramı bozmak istemiyorum
Ama bozmamam için yardım et bana anne
Biraz da benim açımdan bak olaylara
Kırların hala yeşil olduğunu
Ve güneşin parladığını gör
Ama üzülme
Geceleri güneşin kaybolduğunu artık öğrendim
Bak zor olmadı anne
Bir konuda aynı fikirdeyiz
Belki güneşe bakış açımız farklı ama
Sonunda ikimiz de inanıyoruz
Gecenin karanlık olduğuna
İmkansızı başarmak istiyorum anne
Çünkü bence
İmkansız diye bir şey yok
Bunu anla lütfen anne
Karanlıklarda kaybolmam
Çünkü karanlıklar tahmininden çok daha güvenli
Benim güvenlikte olduğuma
İnanıyor musun anne
Senin fikirlerin altında
Yapmadığını iddia ettiğin baskıların altında
Eğer evet dersen yanılıyorsun anne
Kendimi hiç güvende hissetmiyorum anne
Beni anla lütfen anne
Bir şeyi yaptığımda
‘Niye yaptın’ sorusuyla değil
Aferin cevabıyla karşılaşmak istiyorum
Biraz pohpohlanmak istiyorum belki
Çünkü artık
Şımarmamayı öğrendim anne
Senin ne olduğunu biliyorum
Annemsin
Ama artık sen de benim ne olduğumu öğren
O çocuktur deyip geçme
Biraz güven bana
Güveniyorum diyorsan
Senden daha çok güven istiyorum
Sen hiç tanımadığın insanlara güvendin mi anne?
Ben güvendim
Hiç de anlattığınız gibi
Korkunç değilmiş anne
Karşımda bir gülümseme görünce
Tanımadığım bir insandan
Gözlerim doldu anne
Sen hiç kendini olduğun gibi anlattın mı o kimseye?
Çekinmeden?
Ben anlattım anne
Hem de tüm gerçekleriyle
Ve mutlu oldum anne
Sen hiç rüzgara karşı yürüdün mü?
Yanakların kızarıp da dudakların çatladı mı?
Ben yürüdüm anne
Ve bence yaşamak bu demek
Tüm zorluklarıyla yaşamak
Eğer bana zorları öğretmezsen anne
Nasıl yaşamın yaşam olduğunu anlarım?
Ben senin karnındayken
Her tekmemde düşündün mü bunları?
Büyüyüp insan olacağım
Fikirlerimi tartışacağım
Aklına gelmedi değil mi anne
Düşündüğün sadece
Küçük ellerim, burnum ve ayaklarımdı
Oysa kişiliğim vardı anne
Ben istemediğim zaman
Yemek yedirtemezmişsin ya bana
Garajcılık oynarmışız
İstemiyorum anne
Başkalarının doğrularını istemiyorum
Ben olmak istiyorum
Doğrularımla beraber
Bilmiyorum anlatabildim mi anne
Fikirlerimi, doğrularımı
Eğer bana asi diyorsan
Seni kısıtlayamam anne
Ama gün gelince
Bu asi evladınla gurur duyacaksın
Sana söz veriyorum
Ve senden söz almak istiyorum
Siyaha mavi olarak
Kırlara yeşil
Güneşe yeşil olarak bakman için
Benim gördüklerimi görmen
İnsanlara güvenmen için
Seni seviyorum anne
Ve beni sevmeni istiyorum
Küçük çocuğun değil de
Seninle konuşabilen
Bir insan olduğum için…

İPEK ONGUN

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

10-09-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Amacım Seni Üzmek Değildir. Amacım seni üzmek değildir Beni sakın yanlış anlama Pişman olmanı isteyemem senden Ya da ağlamanı Sadece dinlemeni istedim Birazcık kabullenmen fikirlerimi Ya da ne bileyim Kendi doğrularını değil de Biraz da benimkileri düşünmeni istedim anne Sevmeni istedim benim sevdiklerimi Ama senin gibi değil benim sevdiğim gibi Görmeni istedim güneşi Benim gördüğüm gibi Yani sadece sarı ve yuvarlak değil Arasında turuncunun da olduğu bir resim gibi Senin doğrularını inkar ettim anne Karşı çıktım sana Ve tüm kızgınlığınla Kötü kötü suratıma bakıp kızdın Oysa biliyor muydun Aynı zamanda sen de benim doğrularımı İnkar ettin anne Sevdim anne Doyasıya, ölesiye Ama bilmen gereken bir şey vardı Asla boyun eğmedim, eğmeyeceğim Senin de öyle görmeni isterim Ama göremedin anne Bana asi deme anne Çünkü senin istediğin Kendi fikirlerini Barınamayacakları bir bedene sokmak Oysa ben de büyüdüm anne Eski küçücük çocuk değilim artık Kendi fikirleri olan Özgürlüğüne düşkün bir insan olma yolundayım Yani bir başka deyişle Bir yaşama savaşı veriyorum belki kendi kendime Bana kızma anne Çünkü sen hiç ayakların kopana kadar Ve dilediğince bağırarak dans etmedin Çünkü sen hiç ağaca çıkıp Ayvaları toplamadın Ya da yakamozları seyretmedin akşam Dalgalı bir denizde boğuşmadın dalgalarla Belki de ıslak kumlara Üstüm kirlenir mi diye düşünmeden Uzanmadın Ya da yıldızları toplamadın gökyüzünden Belki d bunların hepsini yaptın da Bana anlatmadın Niye anlatmadın anne? Senin yaptığın hataları yapmayayım diye mi? Oysa söyler misin anne Hataları yapmadan doğruları nasıl öğrenebilirim? Nasıl ben olabilirim istediğim gibi? Nasıl yaşayabilirim bu iğrenç dünyada? Ben siyaha mavi derim belki Körü körüne inanmadan Oysa sen yemin edebilirsin siyahın siyah olduğuna Peki niye düşünmüyorsun anne O ya maviyse diye? Hiç çikolatalı dondurma savaşı yaptın mı anne? Gülmekten katılarak Hiç düşündün mü her sene kızdığın O yumurta savaşı ne kadar eğlenceli diye Belki o savaşları yapmasaydım anne Yanlışlarla savaşmayı öğrenemeyecektim Ama öğreniyorum anne Sen hep şiir yazdığımı Ve bununla ilgili bir meslek seçmemi istedin Ama ben sadece hissettiğim için yazıyorum anne Mecburiyetten yazmak istemiyorum Evet belki hiç iyi öğrenci olamadım hayatımda Olamadım Ama doğrudan olmasa da hep örnekler vardı Gösterdiğin, göstermek istediğin Ama görmek istemedim anne Hep bu yüzden bana kızdın Gördün mü yine benim doğrularımı inkar ettin anne Ben risklere girmeyi severim Yani tekdüze bir yaşam istemiyorum Çevremdekiler gibi olmak Ben değişik olmak istiyorum anne Fikirlerimle tanınmak… Aramızda dağlar var Kocaman dağ gibi fikirler Belki bir savaş var aramızda Adı Fikirler ayrılığı Ben karanlıktan korkmam anne Çünkü onun gizini ve güzelliğini biliyorum Oysa sen hep ışık yakarsın hava karardığında Oysa perdeleri açıp Işıkları kapatıp seyrettin mi hiç gökyüzünü? Bardaktan boşalırcasına yağmur yağdığında Hiç ıslanmak geldi mi içinden? Benim geldi anne Ama sen izin vermedin yapamadım Oysa hep korktun hasta olacağımdan Ben benim anne Hastalığım da bana sağlığım da Artık böyle olmak zorunda Belki bunları beni düşündüğünden yapıyorsun Ama bu kadar düşünme anne İzin ver biraz da ben düşüneyim Bana kızma anne Benden önemlisi fikirlerimi inkar etme Çünkü bu fikirleri bir başka deyişle Sen yarattın Çünkü beni sen yarattın Ben istemeden Bunu unutma Herkes bir şey olabilir anne Çok çalışabilir, başarılı olabilir Ama ben hiçbir şey olabilirim anne O zaman bu benim sorunum Senin değil Bunu anlamalısın anne Belki gurur duymalısın Diğerlerinden farklı olduğum için Ne olursa olsun anne Dünyanın yedi harikası var Niye sekizinciyi bulmayalım anne? Niye el ele vermeyelim? Ama bir şartla Sen kendi fikirlerinle Ben de kendi doğrularımla Seni seviyorum anne Bunu kaç kere söylemem gerek? Sen de beni sevdiğini söyle Ve sadece senden yardım istediğimde karış fikirlerime Unutma anne Yanlış yapmadan doğruları bulamam İzin ver senin yanlışlarını Ama benim doğrularımı yapayım Hep demez miydin sen Aile en kutsal kavramdır diye Bu kutsal kavramı bozmak istemiyorum Ama bozmamam için yardım et bana anne Biraz da benim açımdan bak olaylara Kırların hala yeşil olduğunu Ve güneşin parladığını gör Ama üzülme Geceleri güneşin kaybolduğunu artık öğrendim Bak zor olmadı anne Bir konuda aynı fikirdeyiz Belki güneşe bakış açımız farklı ama Sonunda ikimiz de inanıyoruz Gecenin karanlık olduğuna İmkansızı başarmak istiyorum anne Çünkü bence İmkansız diye bir şey yok Bunu anla lütfen anne Karanlıklarda kaybolmam Çünkü karanlıklar tahmininden çok daha güvenli Benim güvenlikte olduğuma İnanıyor musun anne Senin fikirlerin altında Yapmadığını iddia ettiğin baskıların altında Eğer evet dersen yanılıyorsun anne Kendimi hiç güvende hissetmiyorum anne Beni anla lütfen anne Bir şeyi yaptığımda ‘Niye yaptın’ sorusuyla değil Aferin cevabıyla karşılaşmak istiyorum Biraz pohpohlanmak istiyorum belki Çünkü artık Şımarmamayı öğrendim anne Senin ne olduğunu biliyorum Annemsin Ama artık sen de benim ne olduğumu öğren O çocuktur deyip geçme Biraz güven bana Güveniyorum diyorsan Senden daha çok güven istiyorum Sen hiç tanımadığın insanlara güvendin mi anne? Ben güvendim Hiç de anlattığınız gibi Korkunç değilmiş anne Karşımda bir gülümseme görünce Tanımadığım bir insandan Gözlerim doldu anne Sen hiç kendini olduğun gibi anlattın mı o kimseye? Çekinmeden? Ben anlattım anne Hem de tüm gerçekleriyle Ve mutlu oldum anne Sen hiç rüzgara karşı yürüdün mü? Yanakların kızarıp da dudakların çatladı mı? Ben yürüdüm anne Ve bence yaşamak bu demek Tüm zorluklarıyla yaşamak Eğer bana zorları öğretmezsen anne Nasıl yaşamın yaşam olduğunu anlarım? Ben senin karnındayken Her tekmemde düşündün mü bunları? Büyüyüp insan olacağım Fikirlerimi tartışacağım Aklına gelmedi değil mi anne Düşündüğün sadece Küçük ellerim, burnum ve ayaklarımdı Oysa kişiliğim vardı anne Ben istemediğim zaman Yemek yedirtemezmişsin ya bana Garajcılık oynarmışız İstemiyorum anne Başkalarının doğrularını istemiyorum Ben olmak istiyorum Doğrularımla beraber Bilmiyorum anlatabildim mi anne Fikirlerimi, doğrularımı Eğer bana asi diyorsan Seni kısıtlayamam anne Ama gün gelince Bu asi evladınla gurur duyacaksın Sana söz veriyorum Ve senden söz almak istiyorum Siyaha mavi olarak Kırlara yeşil Güneşe yeşil olarak bakman için Benim gördüklerimi görmen İnsanlara güvenmen için Seni seviyorum anne Ve beni sevmeni istiyorum Küçük çocuğun değil de Seninle konuşabilen Bir insan olduğum için… İPEK ONGUN