İsmet Özel - Bir Devrimcinin Armonikasi

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

Bir Devrimcinin Armonikası

Binlerce binlerce çocuk

koşarak dokumuş benim kumaşımı

hançeremdeki bu şehrin

o geçimsiz mushafı

vardım dayandığım parmaklığına o büyük hesapların

Hazırım ey kalaycı çırakları ve güyümcüler

ey rakı sürülmüş yaralarım gövdeleşin

kırçıl acılarım benim

gök de bir mendil takınsın boynuna

benim kağşayan umutlarım gövdeleşin

çünkü ben oraya gidiyorum : boğulmaya

Nasıl birer suç çağrışımıyız dünyada

adamlar,kadınlar,şehre indirdikleri bakraçları

ne kadar uydurma

ne kolay öpüşüyorlar yıllar süren intiharlarla

Oysa

insan zemheriyi

ve kadının doğurma vaktini bilir

hergün kalkıp öpüşebilir sabahın üniformasıyla

yeni şeyler,yeni şeyler yaratmak için tabi

İşte potin bağlıyor çocuk

bütün uykularından sürülmüş kurşunlar

tütün gibi bakıyor nisanlara

ve ben sahici kılmak için öpüşlerimi

oraya gidiyorum : boğulmaya

Ben ki gövdemi bütünüyle ne yapmalıyım

tahta bir bavul

gibi duruyorum insan kıyısında

makina

çok acemi buluyor beni sanırım

seyrek bir ölü vurdular alnıma,ekşi

1300 tarihli şehbenderlere dair talimata

ve anamın kanserine alıştım

ve de bir simsar gibi asvalta ve otobüslere

bir vitrin gibi

bir bıçak,bir

setre

Tutuşan bir bıçak

içerimde tozuyan bağırtılar vardır

Ondan işte gidiyorum oraya : boğulmaya

Oraya gidiyorum boğulmaya

BOĞULMAYA

bir partizanın armonikasında

Artık mazgallardan fırlamak

büyük kamalar saplamak

böğrüne coşarlığın

büyük bir çatırtının ayaklarını ovmak

armonikamla

Ey çatlayan tohumun hengamesi!

İnsan,gülümsemeyi

ve ürün kaldırmasını bilir

çünkü derbeder bir okul çantasından

serin ve sevişli bir ırmağa girilir

ve benim o boğulduğum armonika

halklara seğirtir,coşar

o,korkunç bir yekinmedir buralarda

Hannoy'da bir uçaksavar

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

10-09-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	İsmet Özel - Bir Devrimcinin Armonikasi Bir Devrimcinin Armonikası Binlerce binlerce çocuk koşarak dokumuş benim kumaşımı hançeremdeki bu şehrin o geçimsiz mushafı vardım dayandığım parmaklığına o büyük hesapların Hazırım ey kalaycı çırakları ve güyümcüler ey rakı sürülmüş yaralarım gövdeleşin kırçıl acılarım benim gök de bir mendil takınsın boynuna benim kağşayan umutlarım gövdeleşin çünkü ben oraya gidiyorum : boğulmaya Nasıl birer suç çağrışımıyız dünyada adamlar,kadınlar,şehre indirdikleri bakraçları ne kadar uydurma ne kolay öpüşüyorlar yıllar süren intiharlarla Oysa insan zemheriyi ve kadının doğurma vaktini bilir hergün kalkıp öpüşebilir sabahın üniformasıyla yeni şeyler,yeni şeyler yaratmak için tabi İşte potin bağlıyor çocuk bütün uykularından sürülmüş kurşunlar tütün gibi bakıyor nisanlara ve ben sahici kılmak için öpüşlerimi oraya gidiyorum : boğulmaya Ben ki gövdemi bütünüyle ne yapmalıyım tahta bir bavul gibi duruyorum insan kıyısında makina çok acemi buluyor beni sanırım seyrek bir ölü vurdular alnıma,ekşi 1300 tarihli şehbenderlere dair talimata ve anamın kanserine alıştım ve de bir simsar gibi asvalta ve otobüslere bir vitrin gibi bir bıçak,bir setre Tutuşan bir bıçak içerimde tozuyan bağırtılar vardır Ondan işte gidiyorum oraya : boğulmaya Oraya gidiyorum boğulmaya BOĞULMAYA bir partizanın armonikasında Artık mazgallardan fırlamak büyük kamalar saplamak böğrüne coşarlığın büyük bir çatırtının ayaklarını ovmak armonikamla Ey çatlayan tohumun hengamesi! İnsan,gülümsemeyi ve ürün kaldırmasını bilir çünkü derbeder bir okul çantasından serin ve sevişli bir ırmağa girilir ve benim o boğulduğum armonika halklara seğirtir,coşar o,korkunç bir yekinmedir buralarda Hannoy'da bir uçaksavar