Sen Benim Mahşerimsin… Kırık Ezgileri Bir Aşk Senfonisi Sandım. Değilmiş .

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

Sustukça "SeN" OLdum

Sustukça sen oldum,sen oldukça kendime kaldım,seni buldum

Cezasının ne zaman biteceğini bir hükümlüydüm sende

Aşkı taşımak tek özgürlüğüm oldu anlamalısın

Bende kendini üretirken yokluğunu aynı boyuta taşımasaydın keşke

Sen yoksan olmayacaksan ben hangi kimlikle kalkarım ayağa hiç düşündün mü?

Yığılıp kaldığım her yerde yokluğun çöküyor gözlerime

Hayalinle kalmak seni yaşamak,bundandır,yalnızlığı hiç kimse benim kadar sevemez

Tuhaf bir teslimiyette,yokluğunu yaşıyorum hepsi bu!Yokluğunda seni buldukça yeryüzündeki hiç kimsenin anlayamayacağı bir şölen oluyorsun içimde

Eridikçe sana karışıyorum,seni sevmek,yaşama ve belki en çok sana direndikçe anlam kazanıyor

Sen ve sen

Yalnızlık

Hayır!Sen ve ben

İçimde üretiyorum seni

Birlikte çoğalıyoruz,kimseye hesap vermeden

Susmuyorum

Çünkü seni seviyorum…

Gözlerimi karanlığa sımsıkı yumuyorum

Sen olmak üzere başkalaşıyorum bir kez daha ve sonsuza kadar sen oluyorum

Aşk,yaşamın belirlediği rastlantıların sunduğu yöneliştir,söylemiştim sana

Bu zorlu yürüyüşte kimseye tercih şansı tanınmadı elbette bilirdim bunu

O kadar anlamlıydın ki özeldinki tercih şansı tanınsaydı da bile bile ben yine seçerdim

Ödediğim ve ödeyeceğim bedeller ne kadar ağır olsa da

Sana seni anlatmakta bu kadar yetersiz kalmasaydım keşke

Seni şu an yaşamaya ne kadar muhtacım

Tek gerçeğim sensin ve hepte öyle kalacaksın

Yaşamın kırılma noktalarında beni birden bire tek başıma bırakınca sustuysam ve şu an hala susuyorsam onurumdandır

Ben kimi sevdimde sen oldum?Kaç sen vardın,son sahnede nasıl bir kimlik taşıyordun,söyle bana?Beni herkesten çok sevdiğini söylerken yüreğine inancımı bir an olsun yitirmedim yemin olsun!Böyle zamanlarımda hep sustuysam doğru yorumla beni,beni anlamayışlarının çaresizliğindendir…

Ne yapmalıyım?Kadehler dolusu içerek beynimi uyuştursam unuturmuyum bu acıyı?Ama ben böyle bir iflası onaylayamamk

Unutmaya çalışmak bireyci bi kaçış değilmidir?Ben yokluğundan en çok bunaldığım anlarımda böylesine kaçışlara yenilmeyecek kadar doğru sevdim seni

Yüreğimi çatışmaların tam ortasına sürerken hiçbir ödül beklemiyordum,bilesin

Yoruldum bebeğim,sürekli ertelediğim bir finale doğru sürekli aynı startlarla başlamaktan bitirmekten yoruldum

Yine gece

Yine yoksun

Uğultu ve yalnızlık…

Ben herkesten başkaydım di mi?Herşeyindim senin

Öyleyse neden yoksun balum

Bundaki çelişkiyi hangi sözünle anlatır da ikna edebilirsin beni yokluğuna

?

İçimde o kadar masumsun ki

seni yaşatmak adına nasıl bir direnişi üstlendiğimi kimse anlamasa da aldırmıyorum artık

Yaşamak sana sığınmaktır,seni sende sevmektir

Böyle anlarda yokluğun yüzümü kanatan bir ömür çizgisinin adıdır

Sevdim seni hiçbir ödül beklemeden…Gözlerimi kapatıyorum artık susma vaktidir

Bir varsın bir yoksun

Çocukluğumda anlatılan masallar gibi

Ama en çok yoksun

Başım dönüyor

Aşkım ey ömrümün varı!Ey VARLIĞIM!

Seni seviyorum…

Her aşk bir yakalanmadır yaşama söyledim sana,

Bilinmedik yenilgiler taşıdım sesimde

Aldanmalara yüzüm yoktu sabıkalıydım

En çok sana geldim durduk yerde

Yasaktı yollarım , aşk bir gidilmez ülkeydi

En çok kendi tarihimin kahramanı bile değildim sensiz

Ne kadar dirensem o kadar hükümlüydüm sende

VE ben hep sana yürüdüm

yürüdüm

Adımı unuttuğum her yerde seni bulmalarımdı beni yaşatan

Zamansızdım,kimliksizdim,sen yoktun kimsesizdim

Biriktirdiğim anlamlara seni katınca anlam buldum yeniden

Aldanmalara yüzüm yoktu sabıkalıydım

Hayatımdan çok en çok seni sevdim…

Yokluğunda bile sensin,

Çoğalmalar yaşattın bana

Sonunda tanıdık bi finalde tekil kalmalarımdı

Kuşatmalardan çıkıp gelmeyen bakır tenli bir babaydın

Ne zaman uzansam uzaklıktın

Seni kuşandıkça sen oldum

Böylece sen oldukça varlığıma ilişkin her şeyi unuttum

Ama her şeyden çok en çok seni sevdim…

Herkesin ölümü kendi kıyametidir

Ben gözlerimde yokluğunu taşırken bir gün beklenmedik düşeceğim belki bağışla

Bilirim birgün gelir bütün yıldızlar düşer,kavuşma günü gelsin diye mahşeri bekler ölüler

Sen benim MAHŞERİMSİN…

Kırık ezgileri bir aşk senfonisi sandım

Değilmiş

Bildim

Yanılmadım

Yenildim

Bütün hayaller darmadağındır şimdi sustum…

Kimse sen değil

Sen herkes oldun,biraz…

Ben değil

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Sen Benim Mahşerimsin… Kırık Ezgileri Bir Aşk Senfonisi Sandım. Değilmiş . Sustukça "SeN" OLdum Sustukça sen oldum,sen oldukça kendime kaldım,seni buldum Cezasının ne zaman biteceğini bir hükümlüydüm sende Aşkı taşımak tek özgürlüğüm oldu anlamalısın Bende kendini üretirken yokluğunu aynı boyuta taşımasaydın keşke Sen yoksan olmayacaksan ben hangi kimlikle kalkarım ayağa hiç düşündün mü? Yığılıp kaldığım her yerde yokluğun çöküyor gözlerime Hayalinle kalmak seni yaşamak,bundandır,yalnızlığı hiç kimse benim kadar sevemez Tuhaf bir teslimiyette,yokluğunu yaşıyorum hepsi bu!Yokluğunda seni buldukça yeryüzündeki hiç kimsenin anlayamayacağı bir şölen oluyorsun içimde Eridikçe sana karışıyorum,seni sevmek,yaşama ve belki en çok sana direndikçe anlam kazanıyor Sen ve senYalnızlıkHayır!Sen ve benİçimde üretiyorum seniBirlikte çoğalıyoruz,kimseye hesap vermeden SusmuyorumÇünkü seni seviyorum… Gözlerimi karanlığa sımsıkı yumuyorumSen olmak üzere başkalaşıyorum bir kez daha ve sonsuza kadar sen oluyorum Aşk,yaşamın belirlediği rastlantıların sunduğu yöneliştir,söylemiştim sanaBu zorlu yürüyüşte kimseye tercih şansı tanınmadı elbette bilirdim bunuO kadar anlamlıydın ki özeldinki tercih şansı tanınsaydı da bile bile ben yine seçerdimÖdediğim ve ödeyeceğim bedeller ne kadar ağır olsa daSana seni anlatmakta bu kadar yetersiz kalmasaydım keşke Seni şu an yaşamaya ne kadar muhtacımTek gerçeğim sensin ve hepte öyle kalacaksın Yaşamın kırılma noktalarında beni birden bire tek başıma bırakınca sustuysam ve şu an hala susuyorsam onurumdandırBen kimi sevdimde sen oldum?Kaç sen vardın,son sahnede nasıl bir kimlik taşıyordun,söyle bana?Beni herkesten çok sevdiğini söylerken yüreğine inancımı bir an olsun yitirmedim yemin olsun!Böyle zamanlarımda hep sustuysam doğru yorumla beni,beni anlamayışlarının çaresizliğindendir… Ne yapmalıyım?Kadehler dolusu içerek beynimi uyuştursam unuturmuyum bu acıyı?Ama ben böyle bir iflası onaylayamamkUnutmaya çalışmak bireyci bi kaçış değilmidir?Ben yokluğundan en çok bunaldığım anlarımda böylesine kaçışlara yenilmeyecek kadar doğru sevdim seniYüreğimi çatışmaların tam ortasına sürerken hiçbir ödül beklemiyordum,bilesin Yoruldum bebeğim,sürekli ertelediğim bir finale doğru sürekli aynı startlarla başlamaktan bitirmekten yoruldum Yine geceYine yoksunUğultu ve yalnızlık… Ben herkesten başkaydım di mi?Herşeyindim seninÖyleyse neden yoksun balumBundaki çelişkiyi hangi sözünle anlatır da ikna edebilirsin beni yokluğuna? İçimde o kadar masumsun kiseni yaşatmak adına nasıl bir direnişi üstlendiğimi kimse anlamasa da aldırmıyorum artık Yaşamak sana sığınmaktır,seni sende sevmektir Böyle anlarda yokluğun yüzümü kanatan bir ömür çizgisinin adıdır Sevdim seni hiçbir ödül beklemeden…Gözlerimi kapatıyorum artık susma vaktidir Bir varsın bir yoksunÇocukluğumda anlatılan masallar gibiAma en çok yoksunBaşım dönüyorAşkım ey ömrümün varı!Ey VARLIĞIM! Seni seviyorum… Her aşk bir yakalanmadır yaşama söyledim sana, Bilinmedik yenilgiler taşıdım sesimde Aldanmalara yüzüm yoktu sabıkalıydım En çok sana geldim durduk yerde Yasaktı yollarım , aşk bir gidilmez ülkeydi En çok kendi tarihimin kahramanı bile değildim sensiz Ne kadar dirensem o kadar hükümlüydüm sende VE ben hep sana yürüdümyürüdüm Adımı unuttuğum her yerde seni bulmalarımdı beni yaşatan Zamansızdım,kimliksizdim,sen yoktun kimsesizdim Biriktirdiğim anlamlara seni katınca anlam buldum yeniden Aldanmalara yüzüm yoktu sabıkalıydım Hayatımdan çok en çok seni sevdim… Yokluğunda bile sensin, Çoğalmalar yaşattın bana Sonunda tanıdık bi finalde tekil kalmalarımdı Kuşatmalardan çıkıp gelmeyen bakır tenli bir babaydın Ne zaman uzansam uzaklıktın Seni kuşandıkça sen oldum Böylece sen oldukça varlığıma ilişkin her şeyi unuttum Ama her şeyden çok en çok seni sevdim… Herkesin ölümü kendi kıyametidirBen gözlerimde yokluğunu taşırken bir gün beklenmedik düşeceğim belki bağışlaBilirim birgün gelir bütün yıldızlar düşer,kavuşma günü gelsin diye mahşeri bekler ölülerSen benim MAHŞERİMSİN… Kırık ezgileri bir aşk senfonisi sandım Değilmiş Bildim Yanılmadım Yenildim Bütün hayaller darmadağındır şimdi sustum… Kimse sen değil Sen herkes oldun,biraz… Ben değil