Bi’Dat

Konumuz: Bi’dat

Bi’dat; insanların dîne, Allah’ın emir ve kanunlarına uygun olmayan bir şeyler katmaları veya dînden Allah’ın farz kıldığı bir şeyleri devre dışı bırakmaları halidir Bi’datta bir hedef vardır Bi’dat, şeytanın mutlaka devreye girmesinin sonucudur Allah’ın koyduğu kanunları paralize edecek, devre dışı bırakacak ve insanları Allah’ın koyduğu o yolun dışına sürükleyecek olan ilâveler veya devre dışı bırakmalar bi’dat adını alır Dînimizin içine birçok bi’dat karıştırılmıştır

Muhtevanın bütününe dikkatle bakmamız gerekmektedir Kur’ân, kâinatın son Peygamberine, Hz Muhammed Mustafa (SAV) Efendimiz’e indirilen kâinatın son şeriat kitabıdır Ve tabiatıyla indirildiği standartlar içerisinde bir tatbikat söz konusudur Allahû Tealâ nasıl indirmişse, Peygamber Efendimiz (SAV) öyle bir tatbikatı devreye sokmuştur

Allah ne indirmiştir? İndirdiği şeylerden bugüne kalan nedir? Ona baktığımız zaman bi’datın İslâm dînindeki korkunç tahribatını görürüz İnsanları cennet saadetine hiçbir zaman ulaştırmayacak olan birtakım farklı sonuçlar Allah neyi emretmiş, asırlar sonra insanlar nerededir? Allah neyi emretmiş, Peygamber Efendimiz (SAV) ve sahâbe ne yapmıştır?

Evvelâ birinci sualin cevabını verelim Allahû Tealâ neyi emretmişse, Hz Muhammed Mustafa (SAV) Efendimiz ve bütün sahâbe Allah’ın bütün emirlerini tam O’nun emrettiği biçim ve boyutta gerçekleştirmişlerdir Üstelik de başlangıçta hepsi çok kötü davranışların içindeyken Allah’ın yoluna girmişlerdir Ve hepsi büyük değişiklikler göstermişlerdir

İslâm, Vel Asr Suresinde Allahû Tealâ’nın anlattığı 28 basamaklık bir merdivenle ifade edilir Bu merdivenin başlangıç noktası âmenû olmak yani Allah’a ulaşmayı dilemektir Herşey bununla başlar Nerede biter? İradenin Allah’a teslimi ile biter Allahû Tealâ ne emretmiş, sonra neler olmuş, dîn bi’datlar sebebiyle hangi noktadan hangi noktaya sürüklenmiş, beraberce gözden geçireceğiz

28 basamaklık bir İslâm merdiveninde 1 basamakta insanlar olayları yaşarlar Herkes yaşar Bir kısmı yanlış değerlendirir, bir kısmı doğru değerlendirir Ama herkes her çeşit olayı yaşar 2 basamakta insanlar eğer başka insanları da kendileri gibi Allah’ın yolundan alıkoymuyorlarsa, başka insanların ruhlarını ölmeden evvel Allah’a ulaştırmalarına mâni olmuyorlarsa, 2 basamakta Allahû Tealâ tarafından mutlaka seçilirler O isyan edenler, sadece kendileri Allahû Tealâ’ya ulaşmayı dilemeseler problem yok; kendileri cehenneme giderler Ama başka insanları da Allah’a ulaşma diye bir kavramdan uzaklaştırmaya çalışan, onların Allah’a ulaşmayı dilemelerine engel olan insanlar, bu standartta devre dışındadır Onlar seçilmezler Seçilenlerin %10’undan daha azı bir dileğin sahibi olur: Allah’a ulaşmayı dilemek

İşte İslâm’daki ilk bi’dat buradadır Bu, 14 asır sonra geriye baktığımız zaman net olarak görünmektedir Bugün dünyadaki bütün İslâm dînini öğreten üniversitelerde şunu görüyoruz ki; Allah’a ulaşmayı dilemek diye bir kavram tamamen unutulmuştur Ne ülkemizde ne de dünya üniversitelerinde artık bir insanın Allah’a ulaşmayı dilemesi diye bir faktör yoktur İlk bi’dat buradan başlamıştır Ve bu zaten ağacın yıkılması için yeterli olmuştur Neden yeterlidir? Çünkü bu kavram tatbikata giremezse, o insanın kurtulması mümkün değildir

Yani şeytan insanların Allah’a ulaşmalarını dilemelerine mâni olmayı başardığı gün, insanları top yekûn cehenneme mahkûm etmeyi başarmış demektir Peki bunu başarmış mı? Evet başarmış Artık zamanımızda ne dîn öğreticilerinin ne de onlardan dîni öğrenenlerin Allah’a ulaşmayı dilemek diye bir kavramdan haberdar olmadığı, ihtarlarla gerçekleşmiş bir olaydır 1 ihtar bunu tespit ve ispat etti ki; insanlar, biz onlara bu bildiriyi sunana kadar Allah’a ulaşmayı dilemek gibi bir talebin sahibi olmadıkları gibi, böyle bir kavramın varlığından da haberleri yoktu

Allah’a ulaşmayı dilemenin devreden çıkartılması, 14 asırda başarılan, İslâm’a en büyük ihanettir Neden en büyük ihanet? Daha ötede, daha büyük kademelerin insanlar tarafından ulaşılmaz kılınması büyük değil mi? Hayır, bu kadar büyük değil Çünkü Allah’a ulaşmayı dilemek olmazsa, ötekilerin hiçbirinin gerçekleşmesi mümkün değildir Gerçi onlar da yok ama siz hepsinin var olduğunu düşünün, onların hiçbirisi geçerli olmayacaktı Allah’a ulaşmayı dilemedikçe hiç kimsenin Allah’ın cennetine girmesi mümkün değildir Öyleyse bi’datların en büyüğü, en önemlisi, Kur’ân’ın olmazsa olmaz şartını mutlak yok etmektir

Bir insanın irşad makamına ulaşması, Allahû Tealâ’nın farz emridir Ama bir kişi onu gerçekleştirmemiş ve bir alttaki kademeyi gerçekleştirmişse, 6 kat cennete girebilir İrşada ulaşmamışsa, kişi daha evvelki kademeleri gerçekleştirmişse 5 kat cennete gidebilir Fizik vücudunu Allah’a teslim etmişse, nefsini Allah’a teslim etmemişse 4 kat cennete gidebilir Hepsi kurtuluştur Burada dünya saadetinin gene %100’ü yaşanır Cennetin de 4 katı söz konusudur Kişiler kurtuluştadır

Bir kişi Allah’a ulaşmayı dileyip, ruhunu Allah’a ulaştırmadan ölürse gene Allah’ın cennetine girecektir Mürşidine ulaşan kişi 2 kat cennetin sahibidir Bir kimse Allah’a ulaşmayı dileyip de mürşidine ulaşmadan evvel ölürse, yine cennete girecektir, 1 kat cennete girecektir Yani her hâlükârda kişilerin kurtuluşu bir talebe bağlıdır İblisin yok etmesi lâzımgelen şey neydi? Buydu; insanları âmenû olmaktan, Allah’a ulaşmayı dilemekten men etmek Allah’a ulaşmayı dilemek kavramını, âmenû kelimesini, gene aynı istikamette kullanılan münîb kelimesini, inâbe kelimesini, yunîb kelimesini yok etmek Bunların hepsi aynı kökten gelir Yönelme yani gene Allah’a ulaşmayı dileme, Kur’ân’da var olmasına rağmen iblis bunu tatbikattan kaldırmayı başarmıştır

Kur’ân, Peygamber Efendimiz (SAV)’in sadece hayattayken olduğu devri veren bir kitap değildir Ondan evvelini de verir, ondan sonrasını da verir Yokluktan kıyâmete kadar, kıyâmetten sonrası da dahil olmak üzere bütün zaman parçalarını Kur’ân’da görebilirsiniz

Peygamber Efendimiz (SAV) rahmetli olduktan yıllarca sonra gerçekleşecek olan sahâbe ve sahâbeye tâbî olanlar, Peygamber Efendimiz (SAV)’e değil sahâbeye tâbî olanlar, onlardan da sonra sahâbenin de döneminden sonra gerçekleşecek olan tâbiîne tâbî olanlar Onlar da Kur’ân-ı Kerim’de vardır

Kur’ân-ı Kerim’in omurgasına baktığımız zaman, adına Arapça adı ile “İslâm dîni” deyin veya “Hz İbrâhîm’in hanif dîni” deyin veya “Hz İsa’nın dîni” deyin, “Hz Musa’nın dîni” deyin, “Hz Nuh’un dîni” deyin, hepsi aynı dîndir Zamanımızda üç tane kitaplı dîn görünmektedir: Müslümanlık, Hristiyanlık, Yahudilik Hayır, üç dîn yoktur Üçünün de kendi isimlerini soyutlayalım, kendi isimlerini kullanmayalım Bu üç dînden evvel Hz İbrâhîm’in dîni vardı; hanif dîni Üç Peygamber de Hz İsa da, Hz Musa da, Peygamber Efendimiz (SAV) de aynı dîni yaşadılar, tek dîni yaşadılar

Hz Âdem’den başlayan bir dîn, bütün peygamberler tarafından hiç değişikliğe uğramadan yaşandı Peki Hz İbrâhîm’den Hz Musa’ya gelene kadar dîn değişmedi mi? Değişti İnsanlar birçok değişiklikler, birçok bi’datlar getirdiler Hz Musa’ya indirdiği Tevrat’la Allahû Tealâ gene bütünledi Hepsini gene tek şeriat verdi; 7 safha 4 teslimden oluşan bir dîn Hz Musa’dan Hz Davut’a gelene kadar gene insanlar dîni dejenere ettiler Allahû Tealâ Hz Davut’a sayfalar vermiştir; suhuf Ve O’ndan sonra Hz İsa’ya kadar gene herşey darmadağın edilmiştir Hz İsa’ya indirilen İncil’le yeniden herşey düzenlenmiştir; 7 safha 4 teslim Sonra Peygamber Efendimiz (SAV) gelene kadar gene herşey dejenere olmuştur Ve Peygamber Efendimiz (SAV)’e indirilen, Son Peygambere indirilen son şeriat kitabı, aynı şeriat kitabı (diğer peygamberlere indirilen) o herşeyi düzenlemektedir; 7 safha 4 teslim oluşan bir dîn

İnsanlık tarihi boyunca Âdem (AS) zamanında da olmak üzere bir muhteva söz konusudur Hep tek dîn yaşanmış, kâinatın tek dîni yaşanmıştır Her peygamber zamanında, o peygamberden sonra da adım adım dîn hep dejenere olmuştur Bu dejenerasyonu oluşturan faktör; işte o bi’dattır Dînden bir şeyler çıkarılması, dîne bir şeylerin ilâve edilmesi, özellikle bir şeylerin unutulması… Öyleyse 7 safhalı bir bi’dat olayı ile karşı karşıyayız

Şimdi 14 asır evvele dönüyoruz Her dînden sonraki dejenerasyon Peygamber Efendimiz (SAV) zamanında da hem hristiyanlarda hem yahudilerde vardı Her 2 grubun da %90’ından fazlası artık dînlerini kaybetmişlerdi Ve zaten Allahû Tealâ Kur’ân-ı Kerim’inde onlara da bu istikamette bir değerlendirme yapmaktadır Ama yahudilerin de hristiyanların da içinde küçük bir azınlık, %10’dan daha az bir insan Peygamber Efendimiz (SAV)’e âyetler indikçe diyorlar ki: “İşte onlar bizim şu anda yaşamakta olduğumuz şeylerin hepsinin ifadesidir” Demek ki Allahû Tealâ bütün peygamberlerine aynı şeyi veriyordu “Biz, demek ki kendi peygamberimizin yaşadığı devrede Allah’ın emrettiği şeyi yaparak bugünkü peygambere gelen emirlerin aynını yapıyormuşuz” diye düşünüyorlardı


5/MÂİDE-83: Ve izâ semiû mâ unzile ilerresûli terâ a’yunehum tefîdu mined dem’ı mimmâ arefû minel hakk(hakkı), yekûlûne rabbenâ âmennâ fektubnâ meaş şâhidîn(şâhidîne)
Resûl’e indirileni (Kur’ân’ı) işittikleri zaman, Hakk’tan olan şeylere arif olduklarından dolayı, gözlerinin kanlı yaşla dolup taştığını görürsün “Ey Rabbimiz! Biz îmân ettik (âmenû olduk) Artık bizi şahitlerle beraber yaz” derler



Allahû Tealâ Kur’ân-ı Kerim’de onların her indirilen âyetle sevindiklerini ifade etmektedir Bu insanlar hristiyan, bu insanlar yahudi ama Peygamber Efendimiz (SAV) gibi zikretmişler, O’nun gibi namaz kılmışlar, O’nun gibi kendi mürşidlerine tâbî olmuşlardır Sahâbe ne yaparsa onlar da aynını yapmışlardır Bir kısmı yahudilerin içinde, bir kısmı hristiyanların içindedir Onara bi’dat uğrayamamıştır Bi’dat geri kalanları mahvetmiştir İblisin fırtınası bütün insanları kapsamaz Her devirde, her milletin arasında o milletin dîni ne olursa olsun, o milletin %10’dan daha az bir kısmı mutlaka bu zamanda da Allah’ın bütün emirlerini yerine getirir, yasak ettiği şeyleri işlemez Ruhunu da nefsini de vechini de iradesini de Allah’a teslim eder

İblis bi’datı oluşturmak için ne yapabilirdi? İnsanları cennet saadetine ve dünya saadetine ulaştıracak olan bütün faktörleri devreden çıkarmak onun hedefidir Ama bütün kutsal kitaplarda da bunlar vardır Öyleyse ne yapabilir? Yapacağı şey; onları unutturmak, insanları kutsal kitapların dizaynının dışına çıkarmaktır Ve iblis bunu yapmıştır

Bi’datın genel panoramasına baktığımız zaman nelerin yok olması lâzımgeldiğini tespit edebiliriz İslâm 7 safha 4 teslimden oluşur:

safha: Allah’a ulaşmayı dilemek

safha: mürşidine ulaşıp 12 ihsanla tâbiiyeti gerçekleştirmek

safha: ruhu Allah’a ulaştırmak ve teslim etmek

safha: fizik vücudu Allah’a teslim etmek

safha: nefsi Allah’a teslim etmek

safha: irşada ulaşmak

safha: iradeyi de Allah’a teslim etmek

Bi’datlar neyi ne kadar yok ettiğinin ölçümlenmesi, Kur’ân-ı Kerim elimizde olduğu sürece çok basit bir olaydır Bundan 14 asır evvel onlar ne yaptılar?

1 Bütün sahâbe Allah’a ulaşmayı dilediler Allahû Tealâ diyor ki:


39/ZUMER-17: Vellezînectenebût tâgûte en ya’budûhâ ve enâbû ilâllâhi lehumul buşrâ, fe beşşir ıbâd(ıbâdi)
Ve onlar ki; taguta (insan ve cin şeytanlara) kul olmaktan içtinap ettiler (kaçındılar, kendilerini kurtardılar) Çünkü Allah’a yöneldiler (Allah’a ulaşmayı dilediler) Onlara müjdeler vardır Öyleyse kullarımı müjdele!



Âyet-i kerimede, bütün sahâbenin başlangıçta şeytana kul olduğu, sonra bundan içtinap ettiği, kurtulduğu çünkü Allah’a ulaşmayı diledikleri, Allah’a yöneldikleri ifade edilmektedir Allah’a ulaşmayı dilemek, Allah’a yönelmektir Birisi âmenû kelimesi ile öteki münîb veya yunîb kelimesi veya enîbu kelimesi ile ifade edilir

1 ve 2 basamakta olayları yaşayan ve olayları değerlendiren kişiler Allahû Tealâ tarafından seçilmişlerse, o seçilenlerden bir kısmı Allah’a ulaşmayı dilerler Onlar da gene seçilenlerin %10’undan daha azıdır Bütün sahâbe Allah’a ulaşmayı dilemiştir

Bugün hiçbir üniversitede Allah’a ulaşmayı dilemek, Allah’a ulaşma kavramı öğretilmemektedir Hatta reddedilerek: “Allah ulaşılmaz Kimin ruhu vücudunu terk ederse, o insan ölür Çünkü ruh insana hayat verir” denmektedir Halk kitlelerine de bu kabul ettirilmiştir Bu konudaki dîn ulemasının da büyük kısmı bu tarzda düşünüp, “İnsan ruhunun hayattayken Allah’a ulaşmayı dilemesi ve ruhun insan hayattayken Allah’a ulaşması diye bir kavram yok” demektedirler Yazdıkları Kur’ân-ı Kerim tefsirlerinde açık açık, ruhun insana hayat verdiğini, ruh vücuttan ayrıldığı taktirde insanın öleceğini söylemektedirler İşte bunun adı: “Bi’dat”tir

Allahû Tealâ, insan ruhunun kişi ölmeden evvel, Allah’a ulaşmayı dilemesini ve ulaşmasını 12 defa üzerimize farz kılmıştır Buyuruyor ki:


39/ZUMER-54: Ve enîbû ilâ rabbikum ve eslimû lehu min kabli en ye’tiyekumul azâbu summe lâ tunsarûn(tunsarûne)
Ve Rabbinize (Allah’a) yönelin (ruhunuzu Allah’a ulaştırmayı dileyin)! Ve size azap gelmeden önce O’na (Allah’a) teslim olun (ruhunuzu, vechinizi, nefsinizi, iradenizi Allah’a teslim edin) (Yoksa) sonra yardım olunmazsınız



30/RÛM-31: Munîbîne ileyhi vettekûhu ve ekîmûs salâte ve lâ tekûnû minel muşrikîn(muşrikîne)
O’na (Allah’a) yönelin (Allah’a ulaşmayı dileyin) ve takva sahibi olun Ve namazı ikame edin (namaz kılın) Ve (böylece) müşriklerden olmayın



51/ZÂRİYÂT-50: Fe firrû ilâllâh(ilâllâhi), innî lekum minhu nezîrun mubîn(mubînun)
Öyleyse Allah’a firar edin (kaçın ve sığının) Muhakkak ki ben, sizin için O’ndan (Allah tarafından gönderilmiş) apaçık bir nezirim



73/MUZEMMİL-8: Vezkurisme rabbike ve tebettel ileyhi tebtîlâ(tebtîlen)
Ve Rabbinin ismini zikret ve herşeyden kesilerek O’na ulaş



10/YÛNUS-25: Vallâhu yed'û ilâ dâris selâm(selâmi), ve yehdî men yeşâu ilâ sırâtin mustekîm(mustekîmin)
Ve Allah, teslim (selâm) yurduna davet eder ve (teslim yurduna, Zat'ına ulaştırmayı) dilediği kimseyi, Sıratı Mustakîm’e ulaştırır



13/RA'D-20: Ellezîne yûfûne bi ahdillâhi ve lâ yenkudûnel misâk(misâka)
Onlar, Allah’ın ahdini ifa ederler (ruhlarını, vechlerini, nefslerini ve iradelerini Allah’a teslim ederler) Ve misaklerini (diğer teslimlerle birlikte iradelerini de Allah’a teslim edeceklerine dair misaklerini) bozmazlar


13/RA'D-21: Vellezîne yasılûne mâ emerallâhu bihî en yûsale ve yahşevne rabbehum ve yehâfûne sûel hisâb(hisâbi)
Ve onlar Allah’ın (ölümden evvel), Allah’a ulaştırılmasını emrettiği şeyi (ruhlarını), O’na (Allah’a) ulaştırırlar Ve Rab’lerine karşı huşû duyarlar ve kötü hesaptan (cehenneme girmekten) korkarlar



31/LOKMÂN-15: Ve in câhedâke alâ en tuşrike bî mâ leyse leke bihî ilmun fe lâ tutı’humâ ve sâhibhumâ fîd dunyâ magrûfen vettebi’ sebîle men enâbe ileyy(ileyye), summe ileyye merciukum fe unebbiukum bi mâ kuntum ta’melûn(ta’melûne)
Bilgin olmayan bir şey hakkında, şirk koşman için seninle mücâdele ederlerse, ikisine de itaat etme! Ve dünyada onlara güzellikle sahip ol Bana yönelenlerin (ruhunu Allah'a ulaştırmayı dileyenlerin) yoluna tâbî ol Sonra dönüşünüz Banadır O zaman yaptığ



Öyleyse Allahû Tealâ hem Allah’a yönelmeyi hem de Allah’a ulaşmayı üzerimize farz kılmıştır Eğer Allah’a ulaşmayı dilemek devreden çıkarılmışsa bu bir bi’dattır Eğer Allah’a ulaşmak devreden çıkarılmışsa, bu daha büyük bir bi’dattır Çünkü bir vetire bütünüyle yok ediliyor demektir Allahû Tealâ Kur’ân-ı Kerim’de bütün sahâbenin hidayete erdiğini ifade etmektedir Biliyorsunuz hidayet; Allah’a ulaşmak demektir Eğer insanlar hidayet kavramını yok etmişlerse bu da bir bi’dattır Çünkü bir insanın hayattayken ruhunu Allah’a ulaştırmasının mümkün olmadığını söylemek o zaman hidayet kavramına bir kulp takmayı gerektirir Allahû Tealâ diyor ki:


3/ÂLİ İMRÂN-73: Ve lâ tu’minû illâ li men tebia dînekum, kul innel hudâ hudallâhi en yu’tâ ehadun misle mâ ûtîtum ev yuhâccûkum inde rabbikum, kul innel fadla bi yedillâh(yedillâhi), yu’tîhi men yeşâ’(yeşâu), vallâhu vâsiun alîm(alîmun)
Ve sizin dîninize tâbî olandan başka kimseye inanmayın (Habibim) de ki: “Hiç şüphesiz HİDAYET, Allah’ın (Kendisine) ulaştırmasıdır (İnsan ruhunun ölümden evvel Allah’a ulaşmasıdır) Size verilenin bir benzerinin başka birine verilmesi (sebebiyle mi) veya Rabbinizin katında (sizlerle) tartışacakları için mi (böyle söylüyorsunuz)?” De ki: “Hiç şüphesiz fazl, Allah’ın elindedir Onu dilediğine verir” Ve Allah, Vâsi’un Alîm’dir (Allah herşeyi kuşatan ve herşeyi bilendir)



“Muhakkak ki hidayet Allah’a ulaşmaktır”


2/BAKARA-120: Ve len terdâ ankel yahûdu ve len nasârâ hattâ tettebia milletehum kul inne hudâllâhi huvel hudâ ve leinitteba’te ehvâehum ba’dellezî câeke minel ilmi, mâ leke minallâhi min veliyyin ve lâ nasîr(nasîrin)
Sen onların dînine tâbî olmadıkça (uymadıkça) ne yahudiler ve ne de hristiyanlar senden (asla) razı olmazlar De ki: “Muhakkak ki Allah’a ulaşmak (var ya) işte o, hidayettir” Sana gelen bunca ilimden sonra eğer onların hevalarına uyarsan andolsun ki; Allah’tan sana ne bir dost ve ne de bir yardımcı olur



“Muhakkak ki Allah’a ulaşmak, işte o hidayettir”


Kur’ân-ı Kerim’de bu kavram vardır ama iblis bunu 14 asırda yok etmiştir İnsanları, özellikle dîn adamlarını buna vasıta olarak kullanmıştır Neticede hidayet kavramı hidayet olmaktan Allah’a ulaşmak vetiresinden çıkmış ve “doğru yol” olarak ifade edilmiştir 23 tane Kur’ân-ı Kerim mealinde hep aynı şey yer almaktadır Diyorlar ki: “Allah dilediğini doğru yola ulaştırır Doğru yol hidayettir” Oysaki hidayet; Allah’a ulaşmaktır Böyle bir kavramı yok etmek bi’dattır

Evvelâ Allah’a ulaşmayı dilemenin yok edildiğini gördük Birinci bi’dat budur İkincisi irşad makamının reddedilmesidir “Mürşid yoktur, mürşid Kur’ân-ı Kerim’dir” diyorlar Gerçekten mürşid Kur’ân-ı Kerim’dir Hangi kayıtla? Kur’ân-ı Kerim’in emirlerini yerine getirmek kaydıyla Bunları söyleyenler Kur’ân-ı Kerim’in temel kavramlarını yok etmişlerdir Bi’datın özü buradadır İslâm her açıdan yara almış ve insanları özellikle cennet saadetine ve dünya saadetine götürecek olan bütün hükümlerden budanmıştır İblis ve bi’datçılar İslâm’ın kolunu kesmişler, bacağını kesmişler ve İslâm’ı bitkisel hayata ulaştırmışlardır

İblis kesinlikle kasıt sahibidir İnsanları adım adım, çok usta manevralarla buraya getirmiştir Öyle ki onların 14 asır evvel yaşadığı, sizlere anlattığımız İslâm’ın 7 safhası ve 4 teslimi, dînden yok edilmiş, budanmış, atılmıştır Böylece insanların hem cennet saadetine hem dünya saadetine ulaşma imkânları bütünüyle yok edilmiştir

Allahû Tealâ mürşidin kim olduğunun Allah’tan sorulmasını ister Allahû Tealâ mürşide ulaşıp tâbî olmamızı, başımızın üzerine devrin imamının ruhunun gelmesini ister Ve kalbimize îmânı yazıp mü’min olmamızı ister Ama bunların hepsi irşad makamı reddedilmek suretiyle yok edilmiştir Diyorlar ki: “Peygamber Efendimiz (SAV) son mürşiddi Ondan sonra artık mürşid falan gelmez” Bunun mânâsı şudur: Peygamber Efendimiz (SAV)’den sonra insanlar Allah’a ulaşmayı dilemeyecekler, Peygamber Efendimiz (SAV)’den sonra insanlar irşad makamına ulaşamayacaklar; fizik vücutlarını da ruhlarını da nefslerini de iradelerini de Allah’a teslim edemeyecekler

İrşad makamını reddetmek bi’datın en büyüğüdür Allahû Tealâ: “Bütün devrelerde, bütün kavimlerde resûller beas ederiz” buyurmaktadır İnsanlar da: “Peygamber Efendimiz (SAV) son resûldür” diyorlar Öyleyse bu bi’datın hasıdır Yani insanların Allah’ın cennetine gitmesini ve gene insanların mutluluğunu kesin ölçülerde engelleyen bir bi’dat Bu, İslâm âlemini bütünüyle sarmıştır Bu bir dumandır Duhan Suresi bu dumanı açıklamaktadır Bu Surede Peygamber Efendimiz (SAV)’den çok sonra bir resûl’ün geleceği de ifade edilmektedir


44/DUHÂN-10: Fertekib yevme te’tîs semâu bi duhânin mubîn(mubînin)
Artık göğün, apaçık duman (fitne) getireceği günü gözle


44/DUHÂN-11: Yagşân nâs(nâse), hâzâ azâbun elîm(elîmun)
(O fitne ki) insanları (insanların büyük kısmını) sarmıştır İşte bu, elîm bir azaptır


44/DUHÂN-12: Rabbenekşif annel azâbe innâ mû’minûn(mû’minûne)
Rabbimiz, azabı bizden kaldır Muhakkak ki biz, mü’minleriz


44/DUHÂN-13: Ennâ lehumuz zikrâ ve kad câehum resûlun mubîn(mubînun)
Onlara (herşeyi) açıklayan bir resûl gelmişti (Buna rağmen resûlün söylediklerinden) ibret almadılar


44/DUHÂN-14: Summe tevellev anhu ve kâlû muallemun mecnûn(mecnûnun)
Ve (O’NA) (şeytan tarafından vahyedilerek) “öğretilmiş” ve “deli” dediler ve sonra O’NDAN yüz çevirdiler


44/DUHÂN-15: İnnâ kâşifûl azâbi kalîlen innekum âidûn(âidûne)
Muhakkak ki Biz, azabı biraz kaldırsak (bile), şüphesiz ki siz (şirke) dönecek olanlarsınız



İrşad müessesesi yok edilmiştir Diyorlar ki “Hayır, mürşid diye birşey yoktur Son mürşid Peygamber Efendimiz (SAV)’dir” Ama tâbiînin sahâbeye tâbî olduğu kesindir Tebe-i tâbiînin de tâbiîne tâbî olduğu kesindir Allahû Tealâ bu konuda şöyle buyurmaktadır:


9/TEVBE-100: Ves sâbikûnel evvelûne minel muhâcirîne vel ensâri vellezînettebeûhum bi ıhsânin radıyallâhu anhum ve radû anhu ve eadde lehum cennâtin tecrî tahtehel enhâru hâlidîne fîhâ ebedâ(ebeden), zâlikel fevzul azîm(azîmu)
O sabikûn-el evvelîn (evvelki hayırlarda yarışanlardan salâh makamında iradesini Allah'a teslim ederek irşada memur ve mezun kılınanlar): Onların bir kısmı muhacirînden (Mekke'den Medine'ye göç edenlerden) bir kısmı ensardan (Medine'deki yardımcılardan) ve bir kısmı da onlara (ensar ve muhacirîne) ihsanla tâbî olanlardandı (Sahâbe irşad makamına sahip oldukları için onlara tâbî olundu) Allah, onlardan razı ve onlar da O'ndan (Allah'tan) razıdır Onlara Allah, altlarından ırmaklar akan cennetler hazırladı ve orada ebediyyen kalacaklardır İşte bu, en büyük (azîm) mükâfattır



Peygamber Efendimiz (SAV)’den sonra da tâbiiyet müessesesinin devam ettiği kesindir Bunun tersi olan iddia bir bi’dattır Kur’ân-ı Kerim’e kesinlikle ters düşmektedir Fatiha Suresinde biz Allahû Tealâ’ya diyoruz ki: “İstianeyi yalnız Senden isteriz”


1/FÂTİHA-1: Bismillâhir rahmânir rahîm
Bismillâhirrahmânirrahîm


1/FÂTİHA-2: El hamdu lillâhi rabbil âlemîn(âlemîne)
Hamd; âlemlerin Rabbi olan Allah’adir


1/FÂTİHA-3: Er rahmânir rahîm(rahîmi)
Rahmân’dır, Rahîm’dir


1/FÂTİHA-4: Mâliki yevmid dîn(dîne)
Dîn gününün MALİK’idir


1/FÂTİHA-5: İyyâke na’budu ve iyyâke nestaîn(nestaînu)
(Allah’ım!) Yalnız Sana kul oluruz ve yalnız Senden İSTİANE (mürşidimizi) isteriz


1/FÂTİHA-6: İhdinas sırâtel mustakîm(mustakîme)
(Bu istiane’n ile) bizi, SIRATI MUSTAKÎM’e (Allah’a ulaştıran yola) hidayet et (ulaştır)


1/FÂTİHA-7: Sırâtallezîne en’amte aleyhim gayril magdûbi aleyhim ve lâd dâllîn(dâllîne)
O (SIRATI MUSTAKÎM) ki; (başlarının) üzerlerine (Devrin İmamı’nın ruhunu) ni’met olarak verdiklerinin yoludur Üzerlerine gadap duyulmuşların ve dalâlette kalmışların (Allah’a ulaşmayı dilemeyenlerin) yolu değil



İstianeyi niçin istermişiz? Bizi Sıratı Mustakîm’e ulaştırması için Ve bu yok edilmiştir Allahû Tealâ Kur’ân-ı Kerim’de istianeyi nasıl isteyeceğimizi açıklamaktadır


2/BAKARA-45: Vesteînû bis sabri ves salât(sâlâti), ve innehâ le kebîretun illâ alel hâşiîn(hâşiîne)
(Allah’tan) sabırla ve namazla istiane (yardım) isteyin Ve muhakkak ki o (hacet namazı ile Allah’a ulaştıracak mürşidini sormak), huşû sahibi olanlardan başkasına elbette ağır gelir


2/BAKARA-46: Ellezîne yezunnûne ennehum mulâkû rabbihim ve ennehum ileyhi râciûn(râciûne)
O (huşû sahipleri) ki; onlar, Rab’lerine (dünya hayatında) muhakkak mülâki olacaklarına ve (sonunda ölümle) O’na döneceklerine yakîn derecesinde inanırlar



İstiane hacet namazı kılmak suretiyle Allahû Tealâ’dan istenir Bu huşû sahipleri için kolay bir iştir Allahû Tealâ huşû sahibi olanlar için şöyle buyurmaktadır: “Huşû sahipleri ruhlarını ölmeden evvel Allahû Tealâ’ya ulaştıracaklarına kesin şekilde inananlardır Ölümden sonra da ruhun Allah’a ulaşacağına gene inananlardır”

Öyleyse irşad makamının bütün devirlerde var olacağını inkâr etmek, bütünüyle bir bi’dattır Allahû Tealâ her devirde resûllerin var olacağını kesinlikle ifade etmektedir Diyor ki:


16/NAHL-36: Ve le kad beasnâ fî kulli ummetin resûlen eni’budûllâhe vectenibût tâgût(tâgûte), fe minhum men hedallâhu ve minhum men hakkat aleyhid dalâleh(dalâletu), fe sîrû fîl ardı fanzurû keyfe kâne âkıbetul mukezzibîn(mukezzibîne)
Ve andolsun ki Biz, bütün ümmetlerin (milletlerin, kavimlerin) içinde resûl beas ettik (hayata getirdik, vazifeli kıldık) (Allah’a ulaşmayı dileyerek) Allah’a kul olsunlar ve taguttan (insan ve cin şeytanlardan) içtinap etsinler (sakınıp kurtulsunlar) diye Onlardan bir kısmını, (Resûlün daveti üzerine Allah’a ulaşmayı dileyenleri) Allah hidayete erdirdi ve bir kısmının (dilemeyenlerin) üzerine dalâlet hak oldu Artık yeryüzünde gezin Böylece yalanlayanların akıbetinin, nasıl olduğuna bakın (görün)



Allahû Tealâ bütün zaman parçalarında resûllerin var olacağını ifade etmektedir Buyuruyor ki: “Biz hiçbir kavme resûl göndermedikçe o kavme azap etmeyiz”

Cehennem bekçileri kıyâmete kadar bütün devirlerde yaşayan insanların hepsine aynı suali sorarlar “Size Allah’ın resûlleri gelip de buraya cehenneme geleceğinizi söylemediler mi? Siz Allah’a ulaşmayı dilemiyorsunuz diye?”


39/ZUMER-71: Vesîkallezîne keferû ilâ cehenneme zumerâ(zumeran), hattâ izâ câuhâ futihat ebvâbuhâ, ve kâle lehum hazenetuhâ e lem ye’tikum rusulun minkum yetlûne aleykum âyâti rabbikum ve yunzirûnekum likâe yevmikum hâzâ, kâlû belâ ve lâkin hakkat kelimetul azâbi alel
Kâfirler, zümre zümre cehenneme sürülürler Oraya geldikleri zaman, onun (cehennemin) kapıları açılır Ve onun (cehennemin) bekçileri onlara derler ki: "Size, sizden (sizin aranızdan) olan resûller gelmedi mi ki, size Rabbinizin âyetlerini okusun, bugüne



Her kavimde bütün zaman devrelerinde, ilimlerinde insanlar dünyanın neresinde oturursa otursun, hepsinin ulaşabileceği yerde, bütün kavimlerin içinde resûl hep olmuştur Allahû Tealâ buyuruyor ki:


40/MU'MİN-44: Fe se tezkurûne mâ ekûlu lekum, ve ufevvidu emrî ilâllâh(ilâllâhi), innallâhe basîrun bil ibâd(ibâdi)
Bundan sonra size söylediklerimi yakında hatırlayacaksınız (anlayacaksınız) Ve ben, işimi Allah’a havale ederim (bırakırım) Muhakkak ki Allah, kullarını görendir



İrşad müessesesi bütünüyle yok edilmiştir İşte büyük bir bi’dat daha 14 asır evvel bütün sahâbe Peygamber Efendimiz’e ulaşmışlardır Allahû Tealâ buyuruyor ki:


48/FETİH-10: İnnellezîne yubâyiûneke innemâ yubâyiûnallâh(yubâyiûnallâhe), yedullâhi fevka eydîhim, fe men nekese fe innemâ yenkusu alâ nefsih(nefsihî), ve men evfâ bi mâ âhede aleyhullâhe fe se yu’tîhi ecren azîmâ(azîmen)
Muhakkak ki onlar, sana tâbî oldukları zaman Allah’a tâbî olurlar Onların ellerinin üzerinde (Allah senin bütün vücudunda tecelli ettiği için ellerinde de tecelli etmiş olduğundan) Allah’ın eli vardır Bundan sonra kim (ahdini) bozarsa, o taktirde sadece kendi nefsi aleyhine bozar (Allah’a verdiği yeminleri, ahdleri yerine getirmediği için derecesini nakısa düşürür) Ve kim de Allah’a olan ahdlerine vefa ederse (yeminini, misakini ve ahdini yerine getirirse), o zaman ona en büyük mükâfat (ecir) verilecektir (cennet saadetine ve dünya saadetine erdirilecektir)



Bugün irşad müessesesi bütünüyle inkâr edilmektedir Dîn adamları: “Artık resûl yoktur” diyorlar Oysa ki şu anda bütün dünya milletlerinde bir resûl yaşamaktadır Bi’dat her açıdan, bütün kavimleri sarmış durumdadır Hristiyanlık da yahudilik de İslâm da büyük ölçüde iblis tarafından çökertilmiş durumdadır Her 3 dînin de içinde küçük kesimler o tek dîni, Hz İbrâhîm’in dînini, Hz Âdem’in dînini Kur’ân’daki İslâm’ı yaşamaktadırlar Bunların sayısı bütün kavimlerde %10’un altındadır İşte bi’dattan berî olanlar onlardır

3 safhaya geliyoruz; ruhun Allah’a ulaşması Zaten ölmeden, ruhun Allah’a ulaşması bütünüyle reddedilmektedir Diyorlar ki: “Öyle bir şey yoktur, ruh bedenden ayrılırsa insan ölür” Ruhun Allah’a ulaştırılmasına ait bütün âyetler akla gelmez ifadelerle donatılmıştır Maksat; sadece insanlara onu ispat edebilmek ve kelimeleri yiyip yutmak suretiyle insan ruhunun ölmeden Allah’a ulaşması diye bir şeyin mevcut olmadığını ispat etmeye çalışmaktır

23 tane Kur’ân-ı Kerim mealinin hepsi birbirinden farklı ifadelerle aynı şeyi söylemektedir “Hidayet, doğru yoldur İrşad; doğru yoldur Sıratı Mustakîm, doğru yoldur” diyorlar “Doğru yol nedir?” diye sorduğumuzda, buna cevap veren kimse yok Öyle bir kavram kargaşası oluşturulmuş ki; bu bi’datın hasıdır Sıratı Mustakîm de irşad da, Allah’a ulaşmak da yok edilmiştir Daha sonra ruhun tesliminden daha ötede, fizik vücudun teslimi vardır Âyetler saklanabilecek boyutta değildir Allahû Tealâ buyuruyor ki:


3/ÂLİ İMRÂN-20: Fe in hâccûke fe kul eslemtu vechiye lillâhi ve menittebean(menittebeani), ve kul lillezîne ûtûl kitâbe vel ummiyyîne e eslemtum, fe in eslemû fe kadihtedev, ve in tevellev fe innemâ aleykel belâg(belâgu), vallâhu basîrun bil ibâd(ibâdi)
Eğer seninle tartışmaya kalkarlarsa, o zaman de ki: “Ben ve bana tâbî olanlar vechimizi (fizik vücudumuzu) Allah’a teslim ettik” O kitap verilenlere ve ÜMMÎ’lere de ki: “Siz de (fizik vücudunuzu Allah’a) teslim ettiniz mi?” Eğer teslim ettilerse o zaman (onlar) andolsun ki; hidayete ermişlerdir Eğer yüz çevirirlerse, o zaman sana düşen (görev) ancak tebliğdir Allah kullarını BASÎR’dir (görendir)



Bugün fizik vücudun teslimi diye bir olay hiç kimse tarafından hiçbir zaman telâffuz edilmemektedir İslâm kalesi çoktan yerle bir edilmiştir Ki bu bütün dînlerin kalesi demektir Çünkü bütün dînler sadece tek bir dîndir Burada da bir büyük bir yanlışlık vardır Diyorlar ki: “İslâm dîni son dîndir Ondan evvelki dînlerin hiçbirine benzemez Dînler de tekâmül ettiğine göre İslâm dîni en mütekâmil dîndir” Bunların hepsi birer fantezi, saçmalıktır

Allahû Tealâ Peygamber Efendimiz (SAV)’e diyor ki: “Sen hanifsin Senin dînin Hz İbrâhîm’in dîninin aynıdır Hz İbrâhîm’e, Hz Musa’ya, Hz İsa’ya verdiğimiz şeriatı, Hz Nuh’a verdiğimiz şeriatı sana da şeriat kıldık” Allahû Tealâ dînler arasında bir farklılığın olmadığını ifade etmektedir Ve insanlar bugün diyorlar ki: “Dînler birbirinden farklıdır İslâm dîni başka bir dîndir Bütün dînlerden üstündür”

Dînler yoktur, başka bir dîn yok ki İslâm ondan üstün olsun İslâm zaten odur; kâinatın tek dînidir Öyleyse herşey Allah’ın emrettiği standartların dışına çıkmıştır Hakikatleri devre dışı bırakmışlardır Bütün sahâbe nefslerini teslim etmişler, daimî zikre hepsi ulaşmışlardır Allahû Tealâ açık olarak bütün sahâbenin ulûl’elbab olduğunu ifade etmektedir Ulûl’elbab daimî zikre ulaşanlardır Âyet-i kerimeler apaçık ortaya koyuyor ki; bütün sahâbe bunları gerçekleştirmişlerdir Tabiî ruhun tesliminden başlayan bir dizi olay ardarda gelmektedir; ruhun teslimi, fizik vücudun teslimi, nefsin teslimi, irşada ulaşmak, iradenin teslimi Ruhun teslimi reddedildikten sonra artık bütün teslimlerin de reddi söz konusudur İnsanlar bu hakikatleri öğrenmek gereğini de duymamışlardır Ve bi’datler ardarda gelmiştir Fizik vücudun teslimi de nefsin teslimi de reddedilmiştir İrşada ulaşmak nefsin tesliminin de ötesinde bir olaydır Bütün sahâbe irşada ulaşmışlardır Allahû Tealâ bunu açıkça ifade etmektedir


49/HUCURÂT-7: Va’lemû enne fîkum resûlallâh(resûlallâhi), lev yutîukum fî kesîrin minel emri le anittum ve lâkinnallâhe habbebe ileykumul îmâne ve zeyyenehu fî kulûbikum ve kerrehe ileykumul kufre vel fusûka vel isyân(isyâne), ulâike humur râşidûn(râşidûne)
Ve aranızda Allah’ın Resûlü olduğunu biliniz Eğer işlerin çoğunda size itaat etseydi, mutlaka sıkıntıya düşerdiniz Fakat Allah, size îmânı sevdirdi ve onu kalplerinizde müzeyyen kıldı Küfrü, fıskı ve isyanı size kerih gösterdi İşte onlar, onlar irşad olanlardır



Bütün sahâbe irşada da ulaşmışlardır (27 basamak) Ve hepsi son teslimlerini gerçekleştirmişler, iradelerini de Allah’a teslim etmişlerdir Hepsi irşad makamına tayin edilmişlerdir (28 basamağın 5 kademesi) Allahû Tealâ onların iradelerini Allah’a teslim ettiğini net olarak ifade etmektedir


41/FUSSİLET-33: Ve men ahsenu kavlen mimmen deâ ilâllâhi ve amile sâlihan ve kâle innenî minel muslimîn(muslimîne)
Allah’a davet eden ve salih amel (nefs tezkiyesi) işleyen ve: “Muhakkak ki ben teslim olanlardanım” diyenden daha güzel sözlü kim vardır?


41/FUSSİLET-34: Ve lâ testevîl hasenetu ve les seyyieh(seyyietu), idfa’ billetî hiye ahsenu fe izellezî beyneke ve beynehu adâvetun ke ennehu veliyyun hamîm(hamîmun)
Hasene (iyilik) ve seyyie (kötülük), müsavi (eşit) değildir (Kötülüğü) en güzel şekilde karşıla O zaman seninle arasında düşmanlık olan kişi, samimi bir dost gibi olur


41/FUSSİLET-35: Ve mâ yulakkâhâ illellezîne saberû, ve mâ yulakkâhâ illâ zû hazzın azîm(azîmin)
Ona (kötülüğü iyilikle karşılama hasletine), sabredenlerden ve hazzul azîm (en büyük haz) sahiplerinden başkası ulaştırılmaz



İrşad makamının sahibi oldukları, “Hazz-ül azîmin sahipleridir” sözüyle ifade edilmiştir İradenin teslimi de sahâbe tarafından gerçekleştirilmiştir Hepsi irşad makamının sahipleridir Allahû Tealâ buyuruyor ki:


9/TEVBE-100: Ves sâbikûnel evvelûne minel muhâcirîne vel ensâri vellezînettebeûhum bi ıhsânin radıyallâhu anhum ve radû anhu ve eadde lehum cennâtin tecrî tahtehel enhâru hâlidîne fîhâ ebedâ(ebeden), zâlikel fevzul azîm(azîmu)
O sabikûn-el evvelîn (evvelki hayırlarda yarışanlardan salâh makamında iradesini Allah'a teslim ederek irşada memur ve mezun kılınanlar): Onların bir kısmı muhacirînden (Mekke'den Medine'ye göç edenlerden) bir kısmı ensardan (Medine'deki yardımcılardan) ve bir kısmı da onlara (ensar ve muhacirîne) ihsanla tâbî olanlardandı (Sahâbe irşad makamına sahip oldukları için onlara tâbî olundu) Allah, onlardan razı ve onlar da O'ndan (Allah'tan) razıdır Onlara Allah, altlarından ırmaklar akan cennetler hazırladı ve orada ebediyyen kalacaklardır İşte bu, en büyük (azîm) mükâfattır



Ensarın da, muhacirînin de irşad makamına tayin olduğu yani iradelerini de Allah’a teslim ettiği kesin bir vakıa olarak karşımıza çıkmaktadır Yetmez, ondan sonra bunlara tâbî olanların, tâbîin olanların kendilerine tâbî olan tebe-i tâbiînin de hidayete erdirdiğini görüyoruz Çünkü onlar da irşad makamının sahibi olmuşlardır Allahû Tealâ: “Hepsi fevz-ül azîmin sahibiydi” diyor

Ya emirler? Bi’datın büyüğü, zikir adlı ibadetin yok edilmesindedir “Zikir farz mıdır?” diye soruyoruz “Farz değildir” diyorlar Allahû Tealâ diyor ki:


73/MUZEMMİL-8: Vezkurisme rabbike ve tebettel ileyhi tebtîlâ(tebtîlen)
Ve Rabbinin ismini zikret ve herşeyden kesilerek O’na ulaş



Zikir farzdır


33/AHZÂB-41: Yâ eyyuhellezîne âmenûzkûrullâhe zikren kesîrâ(kesîran)
Ey âmenû olanlar! Allah’ı çok zikirle (günün yarısından fazla) zikredin



Günün yarısından daha fazla zikir de farzdır


4/NİSÂ-103: Fe izâ kadaytumus salâte fezkurûllâhe kıyâmen ve kuûden ve alâ cunûbikum, fe izatma’nentum fe ekîmus salât(salâte), innes salâte kânet alel mu’minîne kitâben mevkûtâ(mevkûten)
Namazı bitirdiğinizde; ayaktayken, otururken ve yan üzeriyken (yan üstü yatarken) Allah’ı hep zikredin! Güvenliğe kavuştuğunuzda namazı erkânıyla kılın Çünkü; namaz, mü’minlerin üzerine, vakitleri belirlenmiş bir farz olmuştur



Daimî zikir de farzdır Bir insan 3 halde bulunabilir 3 halin üçünde de Allahû Tealâ’yı zikretmemiz hepimizin üzerine farzdır Ve farzları arıyoruz Ne 32 farzın içinde ne 54 farzın içinde zikir yoktur İşte bi’datın hası budur Üstelik de bu farzların içinde zikir en büyük ibadettir Çünkü zikirsiz hiç kimse nefs tezkiyesi yapamaz Nefs tezkiyesi yapamazsa, ruhunu asla Allah’a ulaştıramaz Bu gerçekleşmezse, fizik vücudun da teslimi yoktur Nefsin teslimi de yoktur, iradenin de teslimi yoktur

İblis insanları ibadet etmek istikametinde serbest bırakmıştır “Namaz kılın, oruç tutun, zekât verin, hacca gidin, kelime-i şahadet de getirin ama zinhar zikir yapmayın” diyor Allah’a ulaşmayı, irşada ulaşmayı, irşad makamına ulaşıp tâbî olmayı yok etmiştir Ruhu Allah’a ulaştırmayı, fizik vücudu, nefsi, iradeyi Allah’a teslim etmeyi; herşeyi yok etmiştir İnsanlara bu ibadetleri bırakmıştır Neden? Çünkü insanlar mutlaka bir şeyler yapmalılar ve de bu yaptıkları şeyle kurtulacaklarına inanmalılar İşte iblis bunu gerçekleştirmiştir Onlara o bir şeyleri yaptırmıştır Onlar da o yaptıkları şeylerle kurtulabileceklerini zannetmektedirler Hiç kimsenin İslâm’ın 5 tane şartı ile cennete girebilmesi Kur’ân-ı Kerim’e göre mümkün değildir

İnsanlar asırlar boyunca bir aldanışın içine girmişlerdir Adım adım bi’datların içinde boğularak bugünlere ulaşmışlardır Ve bi’datlar her taraftan insanları kuşatmıştır Ve daha kötüsü, İlluminati’nin bütün dünyaya açtığı savaştır Dîn sahipleri, Allah’a inanlar birbirleri arasında savaşmaktadırlar İnsanlar şeytana karşı yapacakları savaşı unutmuş görünüyorlar, farkında bile değiller

Şeytan her tarafta kendisine düşeni ne yazık ki en büyük boyutta gerçekleştirmiştir Bi’dat bütün dünyayı kavramış, sarmıştır Her taraf o duhandaki dumanla kaplanmıştır İşte o dumanın bütün dünyayı kapladığı noktadayız Ve o devirdeki Resûl’e de: “Şeytan tarafından öğretilmiş deli” diyorlar

Allahû Tealâ buyuruyor ki: “Habibim, gökyüzünü bir dumanın kapladığı zamana sen bak O gün diyecekler ki biz mü’miniz Bizden bu azabı kaldır Ama onlar da ibret alacak göz nerede? Onlara apaçık bir Resûl gelmişti de o Resûl’e şeytan tarafından öğretilmiş mecnun -deli- dediler” Acaba anlatabildik mi?

Allahû Tealâ’nın hepinizi hem cennet saadetine hem dünya saadetine ulaştırmasını Yüce Rabbimizden dileyerek sözlerimizi inşa burada tamamlamak istiyoruz Allah hepinizden razı olsun