Amelsiz İlim

“İmâm-ı Gazâlî”nin talebesinden bir zât,

Mektup yazıp, İmâm’dan istedi bir nasîhat



O dahî cevap yazıp, buyurdu ki: “Evlâdım!

Sana, sonsuz seâdet ihsân etsin ALLAHım



Peygamber Efendimiz buyurdu ki: “Bir insan,

Dünyâ ve âhiret'e fâidesi olmıyan,



Şeylerle uğraşırsa, bu, vakti öldürmektir

Bu da, "ALLAH o kulu hiç sevmiyor" demektir”



Ve yine buyurdu ki: “Îmân eden bir kimse,

Bir saatlik vaktini "günâh"ta geçirirse,



Bunun için, ne kadar üzülse yeri vardır

Çünkü af olunmazsa, "azâb"a yakalanır”



Oğlum, kolay ise de, nasîhat, öğüt vermek,

Lâkin nefse zor gelir, dinleyip kabûl etmek



Hele dünyâ zevkleri ardınca koşanlara,

Nasîhat acı gelip, hiç bakmazlar bunlara



Oğlum, kurtulmak için âhiret'te, en evvel,

Emir ve yasakları bilmelidir mükemmel



Sonra da, buna göre amel eylemelidir

Zîrâ amelsiz ilim, insana zarar verir



Çünkü mahşer yerinde, bu ilim sâhipleri,

“Bilmiyordum” dese de, geçmez bu özürleri



Cüneyd-i Bağdâdî’yi, biri görüp rüyâda,

Sordu: “Sizin hâliniz nice oldu burada?”



Buyurdu: “Tasavvufta edindiğim bilgiler,

Keşf ve kerâmetlerim, hebâ olup gittiler



Yalnız bir gece vakti, kıldığım iki rekât,

Namâzım var idi ki, o bana etti imdât”



Oğlum, insan, çok ıssız bir dağda ilerlerken,

Karşısına, yırtıcı bir "arslan" çıksa birden,



Yanındaki silâhı kullanamazsa eğer,

O arslandan kurtuluş olur mu hiç müyesser?



Ve yâhut da bir kişi, "hasta" olsa faraza,

Teşhîsini öğrenip, ilâcını da alsa,



İlâç, o hastalığa gelse de gâyet iyi,

Onu kullanmadıkça yapar mı tedâvîyi?



Bunun gibi bir insan, her ilmi, ince ince,

Bilse de, fayda görmez amel eylemeyince



“Îmân”, kalben inanmak olsa da her ne kadar,

Fakat ibâdetlerle cilâlanır ve parlar



Hattâ îmân, bir “Mum”a benzetilirse eğer,

“Cam fener” gibidirler etrâfında ameller



Nasıl çabuk sönerse, mum, feneri olmadan,

Îmân da çabuk söner, ibâdet yapılmadan



İbâdet yapmak dahî, gerektirir “İhlâs”ı

İhlâssız amellerin, olmaz kula faydası



İyi bir iş yaparken, bir kimse görse eğer,

"Sevinç" hâsıl olursa, bu, ihlâsı zedeler



Çünkü amel, yapılır, sâdece “ALLAH için”

Bu ihlâs olmadıkça, kurtulamaz ins ve cin



İlim, amel, ihlâsı edinse de bir insan,

Cennete girmek için, gerekir yine “İhsân”



Hiçbir kimse, Cennete giremez ameliyle

Ancak girebilirler “İhsân-ı ilâhî”yle



Fakat Hak teâlânın ihsânına kavuşmak,

Onun emirlerini yapmakla olur ancak



Kim ihlâsla yaparsa Rabbine ibâdeti,

Elbette vâsıl olur ona Hakk’ın rahmeti