Kanuni İle Karınca...

İstanbul’da güneşli bir günün sabahında Topkapı Sarayı’nın avlusunda bulunan Has Oda’nın kapısı açıldı Uzun boylu genç bir adam arka bahçeye doğru ilerliyorduBu kişi, Avrupa’yı titreten, koca Akdeniz’i hâkimiyet altına alan Osmanlı Devleti’ninkudretli hükümdarı Kanunî Sultan Süleyman’dan başkası değildi Devlet işlerinden vakit buldukça soluklanmak için arka bahçeye çıkar, ağaçları, kuşları, denizi seyrederdi
O gün deniz, ağaçlar bir başka güzeldi, yalnız ağaçlardan birkaç tanesinin yapraklarınınburuştuğunu fark etti Hemen yanlarına yaklaştı ve eliyle tutup incelemeye başladıBiraz sonra ağaçların neden buruştuklarını anlamıştı Karıncalar sarmıştı o güzelim dallarınıAklına bir çözüm yolu geldi Ağaçları ilaçlatacaktı Böylece ağaçlar karıncalardan kurtulacak ve rahat bir nefes alacaklardı Fakat birkaç dakika daha düşününce bu fikrin o kadar da iyi olmadığını anladı Karıncalar da can taşıyordu, ağaçları ilaçlatırsa onlar ölebilirdi İşin içinden çıkamayacağını anlayan Kanunî, bu konuyu danışmak için hocası Ebussuud Efendi’yi aramaya koyuldu Hocasının odasına gitti Ama hocası odada yoktuBirkaç saat sonra hocası odasına gelmiş ve rahlenin üzerinde el yazısı ile yazılmış kâğıdı görmüştüEline hat kalemini alan Ebussuud Efendi, talebesinin soruyu yazdığı kâğıdın altına bir şeyler yazdıve kâğıdı rahleye bıraktıKanunî bir ara tekrar hocasının odasına uğradı Hocası yine yerinde yoktu;ama rahlenin üzerine bırakmış olduğu kâğıdın üzerine kendi yazısı dışında bir şeylerin daha yazılmış olduğunu gördü Merakla kâğıdı eline aldı ve okumaya başladı Yazıyı okuyunca yüzünde bir tebessüm belirdi Kâğıdın üst kısmında Kanunî’nin hocasına yazdığı sual vardı Kanunî şöyle diyordu hocasına:Hemen oracıkta bulduğu kâğıt parçasına kafasına takılan soruyu edebî bir üslupla yazdıve hocasının rahlesi üzerine bıraktı
Meyve ağaçlarını sarınca karınca
Günah var mı karıncayı kırınca?
Hocası Ebussuud soruyu şöyle cevaplıyordu:
Yarın Hakk’ın divanına varınca
Süleyman’dan hakkın alır karınca