Dokunma Yanarsın

Çocukluğum çıraklıkta geçti,

Kir-pas içinde

Gençliğim korsan yürüyüşlerde, mitinglerde

Hapse erken düştüm,

Copla erken tanıştım,

Küçük voltalardan bıktım usandım!


Şimdi uçsuz bucaksız ovalarda,

Adımlarımı saymadan,

Geriye dönüp bakmadan,

Usanmadan, bıkmadan,

Deli taylar gibi koşmak istiyorum!


Ve görüyorsun ki;

Aşkı beceremiyorum

Beni kendi halime bırak, yavrucuğum,

Ben yolumu nasıl olsa bulurum


Upuzun çayırlarda,

Yalınayak koşmak istiyorum

Saçlarım rüzgâra konuk,

Yüzüm dağlara dönük

Göğsümün çeperini,

Ölümle sınayan esaret,

Ve yüreğimi yararcasına zorlayan cesaret;

Kıyasıya vuruşsun istiyorum!

Koşmak koşmak istiyorum, sevgilim

Dönemezsem, affet


Firari gecelerin azmanı olmuşum,

Bütün istasyonlarda afişim durur

Beni bir çocuk bile bulur

Dokunma bana, çıldırırsın!

Dokunma bana, ellerin tutuşur!


Koşmak istiyorum;

Eksozların, molozların,

Yağmaların kıyısından

Onca insafsızlıkların,

Onca haksızlıkların,

Manzarasızlıkların, parasızlıkların,

Allahsızlıkların kıyısından

Kimseye ve hiçbir şeye değmeden,

Ciğerlerimi yok edercesine koşmak istiyorum!


Koşmak istiyorum;

Şiirimin ve yumruğumun namusuyla

Kavgaya karışmadan, tutuklanmadan

Ve küfür etmeden

Kafamı kırarcasına koşmak istiyorum!


Avucunu son bir defa,

Ağlamadan tutmak istiyorum;

Gözlerim yüzüne küskün,

Sazım sevgine suskun


Saati ayrılığa kurmuşum,

Olmaz teslimiyet!

Ziyan aklımı senle bozmuşum,

İçerim felâket!

Kurşunlara geleyim istiyorum,

Ölmek ölmek istiyorum, sevgilim

Sağ kalırsam, affet!


Firari acıların uzmanı olmuşum,

Bütün telsizlerde adım okunur;

Beni bir korkak bile vurur

Dokunma bana, fişlenirsin!

Dokunma bana, sen de yanarsın!





Yusuf HAYALOĞLU