Ben Katil Değilim..! Dualarına Kundakla Beni

**gülgüzeli** · 06-10-2008

“ Sen bana sıfatlar ararken,
Ben seni dualarıma kundakladım
Çünkü tutunabildiğim son dua sen kaldın”

Ben katil değilim gülüm…

Bitmek üzere olan ömrümün son kanat çırpınışları bu İlmekledim kefenimi, kestim hesabımı beklemekteyim sonumu Kaç gündür suskunluğuma kanıyor dudaklarım İçini doldurup namlusuna sürdüğümün ölümün nefeslerine tahakküm etmiş yüreğimle başbaşayım En dipteyim / yavaş yavaş bitmekteyim Kavgamı ispat edemeden toprağa kavuşmanın ızdırabı içinde kendimi “ kendimde “ tüketmekteyim Bu zamana kadar elimin değdiği her nehir kurudu Cümlelerimin eğildiği her dal, susuzluğuma sustu Her bir yürek bana geldiğinde ölmeyi tercih etti oysa ben eli kanlı katil değilim kiZanlı olmadan suçluğumun kanadı Önce babamın gözlüklerine sıçramış ölüm sessizliği yüklendi sırtıma, sonra da doğmaya namzet kızımın / Elifimin yüreğimdeki ansız düşüğünün tarifsiz acısıSonra meleğim sonra canımın sahibiHer şeyimi tükettim, erittimDudaklarımda ıslanmış tek dua sen kaldın…Ne olur sen de gitme gülüm çünkü ben katil değilim…

Ben karanlık değilim hüznüm

Bu şehir bana dar gelmekte bu aralar İçimdeki yangınları akıtacak kuru toprağı kalmadı bu kentin Bulutları da az olur bu şehrin; yüreğimin nemini gökyüzünün eteklerine sileyim…Bu şehir / bu gökyüzü dar geliyor banaSuçlu değilim ama susuzluğumun infazındayım Bu satırları okurken, sakın gözlerinden izlediğim gözlerine karanlık perde etmesin İçimdeki sıkıntı, gönül telindeki derin sızı seninle alakalı değil Kendimin iç savaşı Yitirdiğim sevdiklerimin verdiği boşlukların sancısı bu Ne olur sende üzülme şimdi Ben senin yüreğinde karanlık değilim ki; gözlerinden bir sonbahar yaprağı düşsün toprağa

Fazla sözüm yok kendime…
Bir martı kanadındadır ölümüm
Bir sen ol yanımda
Gerisi bana / kirli yüzlü yanıma aittir

Bir kum gibi ezseler de bendeki beni,
Bir sen yeşert beni gözlerinde
Su olur akarım avuçlarından
Umut olur yol alırım acılarımdan…
Gönlüm en bildiklerimden yakılsa da
Sen olur açarım kuru yapraklarımdan…

Etrafım karanlık
Gözlerin ışık…
Eşgalime çizilen bir zanlı silueti,
Sen çek beni temize…

Ezilip geçilmiş gençliğim dururken avuç içlerimde
Sen doğur beni susuzluğuma
Bir bir kovulsam da adreslerimden…
Kirli yüzümde beyaz sayfalar açamasam da
Sen beni dualarına kundakla…

Ne dün olabildim kendimde
Ne de bugün oldum tarih köşelerinde
Başarabildiğim sadece,
Sende “ senin olabilme ”

“ İyi ki varsın gülüm…”

İsmail Sarıgene

08 / 06 / 2008

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

06-10-2008	#1
gülgüzeli	Ben Katil Değilim..! Dualarına Kundakla Beni “ Sen bana sıfatlar ararken, Ben seni dualarıma kundakladım Çünkü tutunabildiğim son dua sen kaldın” Ben katil değilim gülüm… Bitmek üzere olan ömrümün son kanat çırpınışları bu İlmekledim kefenimi, kestim hesabımı beklemekteyim sonumu Kaç gündür suskunluğuma kanıyor dudaklarım İçini doldurup namlusuna sürdüğümün ölümün nefeslerine tahakküm etmiş yüreğimle başbaşayım En dipteyim / yavaş yavaş bitmekteyim Kavgamı ispat edemeden toprağa kavuşmanın ızdırabı içinde kendimi “ kendimde “ tüketmekteyim Bu zamana kadar elimin değdiği her nehir kurudu Cümlelerimin eğildiği her dal, susuzluğuma sustu Her bir yürek bana geldiğinde ölmeyi tercih etti oysa ben eli kanlı katil değilim kiZanlı olmadan suçluğumun kanadı Önce babamın gözlüklerine sıçramış ölüm sessizliği yüklendi sırtıma, sonra da doğmaya namzet kızımın / Elifimin yüreğimdeki ansız düşüğünün tarifsiz acısıSonra meleğim sonra canımın sahibiHer şeyimi tükettim, erittimDudaklarımda ıslanmış tek dua sen kaldın…Ne olur sen de gitme gülüm çünkü ben katil değilim… Ben karanlık değilim hüznüm Bu şehir bana dar gelmekte bu aralar İçimdeki yangınları akıtacak kuru toprağı kalmadı bu kentin Bulutları da az olur bu şehrin; yüreğimin nemini gökyüzünün eteklerine sileyim…Bu şehir / bu gökyüzü dar geliyor banaSuçlu değilim ama susuzluğumun infazındayım Bu satırları okurken, sakın gözlerinden izlediğim gözlerine karanlık perde etmesin İçimdeki sıkıntı, gönül telindeki derin sızı seninle alakalı değil Kendimin iç savaşı Yitirdiğim sevdiklerimin verdiği boşlukların sancısı bu Ne olur sende üzülme şimdi Ben senin yüreğinde karanlık değilim ki; gözlerinden bir sonbahar yaprağı düşsün toprağa Fazla sözüm yok kendime… Bir martı kanadındadır ölümüm Bir sen ol yanımda Gerisi bana / kirli yüzlü yanıma aittir Bir kum gibi ezseler de bendeki beni, Bir sen yeşert beni gözlerinde Su olur akarım avuçlarından Umut olur yol alırım acılarımdan… Gönlüm en bildiklerimden yakılsa da Sen olur açarım kuru yapraklarımdan… Etrafım karanlık Gözlerin ışık… Eşgalime çizilen bir zanlı silueti, Sen çek beni temize… Ezilip geçilmiş gençliğim dururken avuç içlerimde Sen doğur beni susuzluğuma Bir bir kovulsam da adreslerimden… Kirli yüzümde beyaz sayfalar açamasam da Sen beni dualarına kundakla… Ne dün olabildim kendimde Ne de bugün oldum tarih köşelerinde Başarabildiğim sadece, Sende “ senin olabilme ” “ İyi ki varsın gülüm…” İsmail Sarıgene 08 / 06 / 2008 __________________