Hüzün Kaydı Geceden Dilek Tuttum...

**gülgüzeli** · 03-22-2008

Dolunaydı

Acı,yorganın altından vurdu yüreğimi

Perdeyi aralıyorum bir yudum bulut için

Bir yıldız gecemi aydınlatma telaşında

Dört duvardan sıyrılıp kışa attım bedenimi

Elmacık kemiklerim geriliyor,bu yaşlarımın habercisi

Kış,ılık rüzgarı hazandan çalmış olmalı

Zemheri tenimden vurmuyor,içimden katlediyor beni

Biri durdursun şu yüreğimi,kendi düşümden kırılıyor kanatlarım

Ayaza yenik şehrim,gurbetleşiyor gözlerime

Aşk ve acıdan geçen sözcükler yoğuruyor ellerim

Cılız bir bulut,dolunaya meydan okuyor

Neden yağmurlar küskün bu şehre?Oysa ne çok özlemiştim bir sokak kedisiyle yağmurda ıslanmayı

Nikotine sevdalı,yalnız bir molanın durağındayım

Ahh şu anneler neden bu kadar erken yatar kış uykusuna? Bimezler mi sevda en çok kışın üşütür çocukları

Ya sevgiliye ne demeli;ona akarken bütün ömür,o,arsız sevdalara yelken açar

Dünya,geceye yenik düşmesinin hıncını neden hep benden alır?O karardı diye mi sevdalı çocuk ömrüme bu zindan masalları

Sorular uzadıkça cevaplar hep kısalıyor

Tam uçurumları aştım derken,ansızın bir intihar gülümser kaderime

Bende bütün trenler bir mezara yol alır

Kahırlı bir nöbet,vagon penceresinden bakarken yakalar adamı

Hangi istasyonagizledin kendini,bir perondan görünmen için söyle daha kaç kez yok olmalıyım bu mecaz ölümlerde

Konuş suskun sevgili,bu anarşist yüreği bir tek sen dizginlersin

Konuşki şu sokak lambası,hüzün renkli ışığını yansıtmasın karartılmışlığıma

Herkes için bir hiçken,varolmuşlar arasında en çok seni sevmenin mükafatı mıydı suskunluğun?Eğer öyleyse,bu mükafat yetmedi,kulağımı varolmuş bütün seslere kapadım sevgili

Sesinden vazgeçtim,şimdi bedenini aramaya başladım şehrin kaldırımlarında

Dokunmuşsundur belkisiyle,çocuğunu seven bir anne gibi okşadım bütün duvarları

Ne yapsamda yararı yok,kış çoktan elime dokunuşunun sıcağını soğutmuştu

sırf bu yüzden mevsime düşmanlığım

Nasıl olsa düşümde görürüm umuduyla,seni aramaktan vazgeçtim sokaklarda

Mavi bir düş için yumdum gözlerimi

düşümde,güzergahı sen olan bir yolcuydum
Bir durak ötede beklediğini müjdeledi bir ses

Varınca durağa,vuslatın sırtı dönüktü bana

Tam ulaştım derken gözlerine,ansızın bir karabasan bastı yüzünde düşümü

Son bir umuttu düşüm,sen düşümdende düştün

Vazgeçtim sana kavuşmalardan,bende bütün vuslatlar ölüme çıkar sevgili

alıntı

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

03-22-2008	#1
gülgüzeli	Hüzün Kaydı Geceden Dilek Tuttum... DolunaydıAcı,yorganın altından vurdu yüreğimiPerdeyi aralıyorum bir yudum bulut içinBir yıldız gecemi aydınlatma telaşındaDört duvardan sıyrılıp kışa attım bedenimiElmacık kemiklerim geriliyor,bu yaşlarımın habercisiKış,ılık rüzgarı hazandan çalmış olmalıZemheri tenimden vurmuyor,içimden katlediyor beniBiri durdursun şu yüreğimi,kendi düşümden kırılıyor kanatlarımAyaza yenik şehrim,gurbetleşiyor gözlerime Aşk ve acıdan geçen sözcükler yoğuruyor ellerimCılız bir bulut,dolunaya meydan okuyorNeden yağmurlar küskün bu şehre?Oysa ne çok özlemiştim bir sokak kedisiyle yağmurda ıslanmayıNikotine sevdalı,yalnız bir molanın durağındayımAhh şu anneler neden bu kadar erken yatar kış uykusuna? Bimezler mi sevda en çok kışın üşütür çocuklarıYa sevgiliye ne demeli;ona akarken bütün ömür,o,arsız sevdalara yelken açar Dünya,geceye yenik düşmesinin hıncını neden hep benden alır?O karardı diye mi sevdalı çocuk ömrüme bu zindan masallarıSorular uzadıkça cevaplar hep kısalıyorTam uçurumları aştım derken,ansızın bir intihar gülümser kaderimeBende bütün trenler bir mezara yol alırKahırlı bir nöbet,vagon penceresinden bakarken yakalar adamıHangi istasyonagizledin kendini,bir perondan görünmen için söyle daha kaç kez yok olmalıyım bu mecaz ölümlerdeKonuş suskun sevgili,bu anarşist yüreği bir tek sen dizginlersinKonuşki şu sokak lambası,hüzün renkli ışığını yansıtmasın karartılmışlığımaHerkes için bir hiçken,varolmuşlar arasında en çok seni sevmenin mükafatı mıydı suskunluğun?Eğer öyleyse,bu mükafat yetmedi,kulağımı varolmuş bütün seslere kapadım sevgiliSesinden vazgeçtim,şimdi bedenini aramaya başladım şehrin kaldırımlarındaDokunmuşsundur belkisiyle,çocuğunu seven bir anne gibi okşadım bütün duvarlarıNe yapsamda yararı yok,kış çoktan elime dokunuşunun sıcağını soğutmuştusırf bu yüzden mevsime düşmanlığım Nasıl olsa düşümde görürüm umuduyla,seni aramaktan vazgeçtim sokaklardaMavi bir düş için yumdum gözlerimidüşümde,güzergahı sen olan bir yolcuydum Bir durak ötede beklediğini müjdeledi bir sesVarınca durağa,vuslatın sırtı dönüktü banaTam ulaştım derken gözlerine,ansızın bir karabasan bastı yüzünde düşümüSon bir umuttu düşüm,sen düşümdende düştün Vazgeçtim sana kavuşmalardan,bende bütün vuslatlar ölüme çıkar sevgili alıntı __________________