Samimiyet

Samimiyet



SAMİMİYET


Maddeye bağımlı bir şekilde yaşadığımız için “geçen günlerin” kıymetini bilmediğimizi düşünüyorum
Olması gereken sevgi, saygı, güven bağını, samimiyet duygusunu bulamıyoruz Bunu, yakın planda kabul ettiklerimizde dahi yaşayamıyoruz, oturtamıyoruz
Manevî değerlere pek yatkın olmadığımız, dünyevi değerlere ait beklentilerimizde aşırılık olduğu için de bir türlü filizlenip büyüyemiyor
Bazı şeyleri-değerleri yok saymaya bayılıyoruz Toplum tüm bu olumsuzluklara seyirci kalıyor Etrafımıza kalın duvarlar örülüyor Hâlbuki insani ilişkiler, sanıldığından daha önemli olabiliyor
Hepimiz her şeyi bilir oldukça, kimseye önem vermemeye başladık
Meziyetlerimizle, zaaflarımızla-sorunlarımızla, yaşayışımızın negatif-pozitif halleri ile ve çizdiğimiz zigzaglarla, anılarımızla, geçmişimizin renklerini-çizgilerini hafızalarımızdaki fotoğraflarını unutuyor muyuz?
Herhâlde unutmadık
Ama unutmuş gibi davranıyoruz Bu arada kendinden menkul kişiler ortaya çıkıp şov yapmak maksadıyla konuşuyorlar, samimiyetten bahsediyorlar
Ne var ki taklidî olmalarından ötürü, kanayan yaraya merhem olamıyorlar Ancak, gerçekler ister istemez ortaya çıkıyor
Bu husus, bahsini ettiğimiz duygunun üzerinde biraz daha düşünülmesini gerektirmiyor mu?
Bir bakıma, geldiğimiz noktada, ak saçlıların ortamı başıboş bırakmasının etkisi büyük Zira onların yüklendiği misyon, birçok dönemde ortaya çıkmış, üzerinde durulmuş, çok düşünülmüş, benimsenmiş ve özellikle de tam algılanması için çaba harcanmıştır
Böyle olmayınca sorunlar uzayıp gidiyor
Çok enteresandır, iyi şeyleri, dilekleri görmezlikten geliyoruz Bazı şeyleri hatırlamak bile istemiyor, başka ilkeyi tercih ediyoruz “Fazla ince düşünmek iyi değildir” gibi bahanelere sarılıyoruz
Özetlemek gerekirse, adeta ölü gibiyiz!
Aslında dirilmenin yolunu açmak için, bu “pasif, donuk hallerin nedenlerini iyi bilmek” gerekiyor
İnsanî ilişkileri ayakta tutmaya karşı olan düşüncelerin her birini olanca içtenlikle göğüslemek, düzeltme çarelerini düşünerek ortaya koymak, başta Allah Resulü (sav) olmak üzere, bütün Allah ehlinin yaklaşımlarına, düşüncelerine saygılı olmak, bizlerin yerine getirmesi beklenen bir görev
Ne var ki bugünün insanı, özlenen bu davranışları ortaya koyamamış, gelişmesini tamamlayamamış, paylaşımlarını çağın gelişimine uygun şekilde düzenleyen insanlarla denkleştirememiştir
Samimiyeti önleyen en büyük etmen de bence bu
Bahsini ettiğimiz sınıf, farklı “içten, gönülden” yapısı ile varlığını hissettiriyor
Bu nedenlerden yoksun olanlar ise, birbirine karşı yabancı dururken, samimiyeti olsa dahi, bu duygusunu ortaya koyabilecek fırsatı bir türlü yakalayamıyor
Oysa İslâmî inançlara ve değerlerine bağlı olan bir insan, her ne suretle olursa olsun, bütünlük içinde bu meziyetini ortaya koyabilmeli, toplumun ufuklarının açılabilmesi, onları ayakta tutabilmesine ön ayak olabilmelidir
Paylaşımda etkili olmanın yöntemi budur
Aksine ketum davranışlar-yapmacık hareketler kendini belli eder ve bu hal, hemen herkesi şaşırtır Bu nokta itibarîyle paylaşımların varlığından bahsedebilmek olanaksızlaşır
Unutulmamalı ki bir insanı “bedbin bir halden kurtarmak, diriltmek, yani canlılığa kavuşturmak, ya da doğru olan bir düşünceyi dillendirmek, paylaşımları anlaşılabilir bir hale getirmek” ancak samimi olma duygusu ile başarılabilir
Bunu gerçekleştirebilmek hepimizin görevidir
Candan duygularla size yaklaşan bir insanı bilerek çökertmek İslâm dinine, insanlığa yakışmaz
Tabi bahsettiğim bu husus “sosyal yaşam” için de geçerlidir
İnsanlar önüne çıkan bütün engelleri, zorlukları yenmeyi başarmışsa birbirine olan itimatları, yani samimiyetleri sayesinde olmuştur
Bazı küçük sürprizler, yanlış anlamalar, özellikle duygusal yaklaşımlar, bu havanın-duygunun değiştiği, değişebileceği anlamına gelmez
Çünkü bir insan ya samimidir, ya da değildir Bu belli bir süre sonra anlaşılır
Aksi tutumlar aldatmacadır Bir menfaatin neticesinde öyleymiş gibi görünür Ayrıca ne kimliğiniz kalır, ne yetiştirici unvanınız olur
Unutulmasın ki sosyal ağlar “samimiyetsiz kişiliği” ele verir
Toplumun şartlanmaları, örf ve adetlerden kaynaklanan, ilâhî hüküm niteliğinde olmayan yasakları, tabuları, saçmalıkları ve bunların sürüyor olması gerçeği değişmeyebilir, ama samimiyet bu saydıklarımızın üstesinden gelerek kişiyi hürriyetine kavuşturabilir
Yani negatif düşünceler-eylemler, samimiyet ile bir anda değişerek pozitif hale gelir
Çok geçmez, eskiye ait ne varsa silinir gider
Bu geçiş günlerinden sonra, insan doğru ve gerçekçi olana alışır, ona uygun biçimde düşünüp, ona uygun biçimde davranmaya başlar
Samimiyet de esasen budur



Alıntı AFYÜKSEL