Kur'an Mantık Dilidir!...

Kur'an Mantık Dilidir!



KUR’AN Mantık Dilidir !
Bir bütün olarak mütalaa edildiğinde, Kuran’da geçen, Allah’a ait ifadeleri iki temel grupta toplamak mümkündür
İlk bölümü oluşturan hükümler, sembolik /mecaz/ misaller niteliğinde olup, şekilci bir anlayışı dile getirmektedir Örnek olarak Allah’a, “iki el, yüz, işitme ve görme, konuşma, bilgi, irade, kudret, acıma, öç alma, öfkelenme, kasem etme” gibi nitelikler yakıştırılan ayetleri verebiliriz
İkinci gruba ise Allah’ı mücerret (soyut) bir hüviyetle betimlemeye çalışan hükümler girmektedir En belirgin olanı Allah Resulünce, “Kuran’ın üçte biri” olarak tanımlanan Ehad suresidir İçeriğinde Mutlak Varlık’ ın, doğmamış ve doğrulmamış olduğunu, eşi ve benzerinin bulunmadığını, onun dengi hiçbir şeyin bulunmadığını dile getiren ifadeler bulunmaktadır
Birinci grup hükümler, insanın algılama kapasitesine göre Allah’ ı tarif etmektedir
Bu tür tanımlama teşbih, yani idealize edilen bir insan anlayışını, ikinci grup hükümlerdeki tarifler ise soyut bir varlığın bilinemezci (agnostik) yanlarını sergilemektedir
Kuran’ın, Yaratıcı’ daki bu ikilemci görüntüsü, muhakeme ve tefekkürden yoksun İslam dünyasında önemli tartışmalara zemin hazırlamış ve iki farklı Yaratan anlayışının doğmasına neden olmuştur Erken dönemde ortaya çıkmış fırkalar, yani itikadi mezheplerden bir kısmı, teşbih yönüyle anlatılan Allah anlayışını benimserken; mutezile, eşariler, maturidilerden oluşan bir grup ise Allah’ın bilinemez bir konumda oluşunu tasvip etmekle kalmamış, bu yöndeki değerlendirmelerini, İslâm’ın diğer kesimlerine yansıtmada da yoğun bir çaba göstermişlerdir
Konunun derinliğine vakıf olamayan bu tutum, kuşkusuz Allah/insan arasında bir perdenin yerleşmesine, temelde Kuran’ı algılamada sapmalara ve kişilerin kendi hayallerinde biçimlenen bir İlahın doğmasına vesile olmuştur
Değerli dostlarım, çoğu kez değindiğim gibi, Kuran’da birçok yerde “İlah” kavramı geçiyor Kuran’ın özü itibariyle bu sözcüğün, insanı bilinçlendirmek gayesiyle kullanıldığı ortadadır
“İlah” kavramı, tapınılacak bir varlıkla değil, tüm boyutları kapsayan bir başka boyut, Ulûhiyet kemalâtı ile alâkalıdır
Şayet, tevhidin orijin manası idrak edilebilse, Yaratıcıyı İlahlığa bağlamanın doğru olamayacağı anlaşılırdı
Nitekim,Kuran’da, Allah’ı tanımlamada kullanılan “Rabbu külli şey”, “Rabbul alemiyn”, “Rabbül’ meşarik’i velmağrib’i”, gibi ibarelerle anlatılan örnekler var Ama “İlahel’Alemiyn”, “İlahe külli şey”, “İlahüssemavati vel’arz” gibi betimlemeler yok Bu bulguların olmaması tezimizi teyit eder Dikkât ederseniz, bu tür kavramların başlarında “Rab” sözcüğü bulunurken, “İlah” geçmemiş ve hiç kullanılmamıştır
Öyle anlaşılıyor ki, Kuran hükümlerinde geçen tüm bu açıklamalar; “Seni, iki elimle yarattığıma secde etmekten alıkoyan nedir?” ayetinde olduğu gibi, topluma ait bir kültürün temel olması,insan beyninin yerleşik veri tabanı, yani zihinsel düzeyiyle ilintilidir
Hiç kuşkusuz, zaman ve mekândan bağımsızlığı tanımlayan ALLAH kavramı, yukarıdaki, özellik arz eden değerlendirmelerle vasıflandırılamaz
Kuran’ın kıyamete kadar, her asırda geçerli olan genel hakikâtleri içerdiğini ( burada gelişen teknolojiyi kastettim, yoksa hakikât tektir ve değişmezdir), temel bir nedenden yoksun ve içi boş ideolojik bir kelam bütünü olmadığını söylemek, en gerçekçi tanımlama olmaktadırAlıntı