Bir Sanattır Yaşamak

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-04-2012

Önüme kattığım hüzünlerimle şehrin sokaklarında dolaşıyorum

Ben gölgem ve siyah beyaz hayallerim

Düşünüyorum hayat ne kadar zorlaşıyor bazen

İnsanlarla geçinmek,

Çevremizdekileri mutlu etmek,

En önemlisi kendimizi mutlu etmek,

Ne kadar zor?

Biz insanlar Küçük üzüntüler altında enkaz yığını gibi nasıl da rahatça kalabiliyoruz

Neden tatsız bir olay yaşadığımızda hayatın ayaklarımızın altından kayıp gittiğini düşünüyoruz

Peki, küçük sevinçlerle neden mutlu olamıyoruz?

Çoğu kez Yaşamın kıyılarında dolaşma kolaycılığına kaçıyoruz

Yaşamın içine girmekten korkuyoruz

Ama bilmiyoruz ki irademiz dışında gelişen olaylar bizi yaşamın kıyısında da bulabilir

Yanlışı nerede yapıyoruz?

Yaşamak nedir?

Sadece nefes alıp vermek midir?

Yaşamak; küçük şeylerden mutlu olmak, tatsız olaylardan yıkılmamak, evi çekip çevirebilmek, eşi yönetmek, çocukları yönetmek, velhasıl hayatı yönetmek için; sanatkâr gibi davranmak değilmidir?

Hayata geniş pencereden baktığımızda sevinçler ve hüzünler tabiî ki olacak tabiî ki vücudumuz sevinç ve hüzünlere doğal tepkisini verecek

Ama kendimizi kaybetmeden, aklımızla ve düşünce gücümüzle ruhumuzda ve bedenimizde oluşacak yıkıcı depremleri önlemeye çalışacağız

Zaten emeksiz elde edilen mutlulukların ne tadı olabilir ki?

Belki de zor olduğu için, güzel yaşamak bir sanattır

Zaten çoğu insan bunu başaramadığı için toplum içinde sefil ve perişan vaziyette dolaşmaktadırlar

Başarabilenler;

Dimdik ayaktadır

Hayat bana hangi oyunu oynarsa oynasın,

Benim de karşı oyunlarım var,

Mücadele gücümü yitirmedim, demektedirler

Bu sanatı icra ettiğimizde bizim payımıza düşecek olan şey mutluluk ve güzel bir hayattır

Bu sanatı icra ederken emek vermeliyiz, özveride bulunmalıyız, çaba göstermeliyiz

Hayat bize çoğu zaman hazır çizilmiş bir mutluluk tablosu vermez

Boş bir kâğıt atar önümüze bizim çizmemizi, ustalığımızı ve Sanatkârlığımızı göstermemizi ister

Aklımızı kullanarak, düşünce gücümüzü bizzat yöneterek, bakış açımızı pozitif yaparak, yüreğimizdeki sevgi gücünü kullanarak boş kâğıda çok hoş hayat tabloları çizebiliriz

Çevremizde bazen iyi sanatkârlarla karşılaşırız hayatı mutluluk tablosuna çevirdiklerini yüzlerindeki mimiklerden anlarız

Bazılarının yüzüne baktığımızda da kâğıdı anlamsızca karaladığını hissederiz

Hapishanelerde yaşayanları,

Savaş meydanlarında bulunanları,

Esir kamplarında yaşayanları düşünüyorum

Onlar gittikleri yerlerde hayatı bulmadılar

Zaten gittikleri yerlerde hayat yoktu

Onlar gittikleri yerlere hayatla mücadele gücünü, yaşama azmini ve kurtuluş ümitlerini beraberinde götürdüler

En büyük sanat;

Hayatı yaşama sanatıdır

En iyi sanatkâr;

Bulunduğu ortamdaki hayat şartlarını önemsemeden hayata dair ufacıkta olsa tutunacak dal bulan,

Zorluklar karşısında sanatını iyi yapıp hayatı her halükarda yaşanabilecek hale getirendir

Alıntıdır

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

08-04-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Bir Sanattır Yaşamak Önüme kattığım hüzünlerimle şehrin sokaklarında dolaşıyorum Ben gölgem ve siyah beyaz hayallerim Düşünüyorum hayat ne kadar zorlaşıyor bazen İnsanlarla geçinmek, Çevremizdekileri mutlu etmek, En önemlisi kendimizi mutlu etmek, Ne kadar zor? Biz insanlar Küçük üzüntüler altında enkaz yığını gibi nasıl da rahatça kalabiliyoruz Neden tatsız bir olay yaşadığımızda hayatın ayaklarımızın altından kayıp gittiğini düşünüyoruz Peki, küçük sevinçlerle neden mutlu olamıyoruz? Çoğu kez Yaşamın kıyılarında dolaşma kolaycılığına kaçıyoruz Yaşamın içine girmekten korkuyoruz Ama bilmiyoruz ki irademiz dışında gelişen olaylar bizi yaşamın kıyısında da bulabilir Yanlışı nerede yapıyoruz? Yaşamak nedir? Sadece nefes alıp vermek midir? Yaşamak; küçük şeylerden mutlu olmak, tatsız olaylardan yıkılmamak, evi çekip çevirebilmek, eşi yönetmek, çocukları yönetmek, velhasıl hayatı yönetmek için; sanatkâr gibi davranmak değilmidir? Hayata geniş pencereden baktığımızda sevinçler ve hüzünler tabiî ki olacak tabiî ki vücudumuz sevinç ve hüzünlere doğal tepkisini verecek Ama kendimizi kaybetmeden, aklımızla ve düşünce gücümüzle ruhumuzda ve bedenimizde oluşacak yıkıcı depremleri önlemeye çalışacağız Zaten emeksiz elde edilen mutlulukların ne tadı olabilir ki? Belki de zor olduğu için, güzel yaşamak bir sanattır Zaten çoğu insan bunu başaramadığı için toplum içinde sefil ve perişan vaziyette dolaşmaktadırlar Başarabilenler; Dimdik ayaktadır Hayat bana hangi oyunu oynarsa oynasın, Benim de karşı oyunlarım var, Mücadele gücümü yitirmedim, demektedirler Bu sanatı icra ettiğimizde bizim payımıza düşecek olan şey mutluluk ve güzel bir hayattır Bu sanatı icra ederken emek vermeliyiz, özveride bulunmalıyız, çaba göstermeliyiz Hayat bize çoğu zaman hazır çizilmiş bir mutluluk tablosu vermez Boş bir kâğıt atar önümüze bizim çizmemizi, ustalığımızı ve Sanatkârlığımızı göstermemizi ister Aklımızı kullanarak, düşünce gücümüzü bizzat yöneterek, bakış açımızı pozitif yaparak, yüreğimizdeki sevgi gücünü kullanarak boş kâğıda çok hoş hayat tabloları çizebiliriz Çevremizde bazen iyi sanatkârlarla karşılaşırız hayatı mutluluk tablosuna çevirdiklerini yüzlerindeki mimiklerden anlarız Bazılarının yüzüne baktığımızda da kâğıdı anlamsızca karaladığını hissederiz Hapishanelerde yaşayanları, Savaş meydanlarında bulunanları, Esir kamplarında yaşayanları düşünüyorum Onlar gittikleri yerlerde hayatı bulmadılar Zaten gittikleri yerlerde hayat yoktu Onlar gittikleri yerlere hayatla mücadele gücünü, yaşama azmini ve kurtuluş ümitlerini beraberinde götürdüler En büyük sanat; Hayatı yaşama sanatıdır En iyi sanatkâr; Bulunduğu ortamdaki hayat şartlarını önemsemeden hayata dair ufacıkta olsa tutunacak dal bulan, Zorluklar karşısında sanatını iyi yapıp hayatı her halükarda yaşanabilecek hale getirendir Alıntıdır