Dünyadan Ahirete Götüren Sevgi...

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-03-2012

Aşk dediğin ya ALLAH(C

C)tan gelmeli,

Ya ALLAH(C

C) için olmalı,

Ya da ALLAH(C

C)a ulaştırmalı;

Yoksa yerle bir olmalı

Aşk "sevgi" boyutuna ulaşmıyorsa, adı batmalı…

Sevgi ki, ALLAH(C

C)ın varlıkları yaratmasındaki yegane gayesi

Sevgi ki ALLAH(C

C)ın,kullarına yerleştirdiği en güzel hediye

O(c

c)'ndan gelen ve ona dönecek olan en anlamlı duygu…"

"Saklarım gözümde güzelliğini,

Her nereye baksam sen varsın orada

Gizlerim kalbimde muhabbetini

Koymam yabancıyı sen varsın orada"

İnsan içindeki duygularını kimi zaman kelimelere dökemez; ama duyduklarını yaşar, özümser… Ben de çocukluğumdan bugüne dilime doladığım bu dörtlükte ilk okuduğum duyguları yaşarım her zaman

Ulaşmayı hayal ettiğim; fakat ulaşamadığım sevgiliye bu dizelerle yalvarmak, yakarmak gelir içimden hep, en içten yakarışlarla…

O(c

c)nun güzelliği her şeye öyle güzel yansımış ki, kocaman bir kâinata, taşa, toprağa, ağaçtan yaprağa, kuşlardan güllere, canlı cansız her bir şeye…

O(c

c)nu kelimelerle anlatmak mümkün değil

Dünyanın en zengin, en güzel kelimelerinde bile öyle yoksun kalır ki cümleler O(c

c)nu anlatmaya… Ancak diz çöküp huzuruna varmak ellerimizi açarak yüreğimizde kanayan sevgi ile en içten, en saf, dünyadan arınmış duygularla, ruhumuzla O(c

c

)'na seslensek de nafile…

Çünkü O(c

c)'nu sevmek, sevdikçe sevmek demek… Bu gün bir ise yarın bin olması gereken bir sevgidir O'na duyulan sevgi…

"Sevgi, insanın lezzet aldığı şeye, meyletmesidir

Aşk, bu meylin her geçen gün artarak devam etmesidir

Aşk, insanı maşuk uğrunda her şeyini gözünü kırpmadan feda edecek hale getirir

"

Bir insanın Rabbisini, ilk tanıdığı ve bildiği vakitten sonra, O'nun için nefes almaya, O(c

c)'nun rıza–i ilâhisine ulaşma çabalarına mâna katan ne sanırsınız? Elbette ki, O(c

c)'nu ilk bildiği gün ile, aradan geçen zaman içinde yüce bir sevginin oluşmasıdır

Çünkü O(c

c

)'na yönelen ve O(c

c)'nu zikreden kalp ve dillerin, alınan her bir nefesin bir anlamı vardır

Tüm bunlar kişiye haz vermektedir

Öyle sıradan bir hâl değildir bu…

Abdest almadan önceki hâlimizle; abdest aldıktan sonraki halimizin bir olmayışı gibi

Ya bir de namazı kıldıktan sonraki halimiz!

Hele bir de incelen bir kalp ile, tüm ruhumuzla, O(c

c)'na yönelip açtıysak elimizi, şükrümüzü, sevgi ve saygımızı sunduysak Rabbimize!

O insan ne hale gelir… Ki artık o öyle bir hale gelmiştir ki, bu dünyada değildir ve ne yerde, ne de göktedir

Ateşler, seller alsa da onu, hissetmez, duymaz; umurunda değildir

Çünkü o Rabbisinin huzurundadır

Yalnız ve yalnız O(c

c

)'nu duymakta, O(c

c)'na seslenmektedir

SELAM VE DUA İLE

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

08-03-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Dünyadan Ahirete Götüren Sevgi... Aşk dediğin ya ALLAH(CC)tan gelmeli, Ya ALLAH(CC) için olmalı, Ya da ALLAH(CC)a ulaştırmalı; Yoksa yerle bir olmalı Aşk "sevgi" boyutuna ulaşmıyorsa, adı batmalı… Sevgi ki, ALLAH(CC)ın varlıkları yaratmasındaki yegane gayesi Sevgi ki ALLAH(CC)ın,kullarına yerleştirdiği en güzel hediye O(cc)'ndan gelen ve ona dönecek olan en anlamlı duygu…" "Saklarım gözümde güzelliğini, Her nereye baksam sen varsın orada Gizlerim kalbimde muhabbetini Koymam yabancıyı sen varsın orada" İnsan içindeki duygularını kimi zaman kelimelere dökemez; ama duyduklarını yaşar, özümser… Ben de çocukluğumdan bugüne dilime doladığım bu dörtlükte ilk okuduğum duyguları yaşarım her zaman Ulaşmayı hayal ettiğim; fakat ulaşamadığım sevgiliye bu dizelerle yalvarmak, yakarmak gelir içimden hep, en içten yakarışlarla… O(cc)nun güzelliği her şeye öyle güzel yansımış ki, kocaman bir kâinata, taşa, toprağa, ağaçtan yaprağa, kuşlardan güllere, canlı cansız her bir şeye… O(cc)nu kelimelerle anlatmak mümkün değilDünyanın en zengin, en güzel kelimelerinde bile öyle yoksun kalır ki cümleler O(cc)nu anlatmaya… Ancak diz çöküp huzuruna varmak ellerimizi açarak yüreğimizde kanayan sevgi ile en içten, en saf, dünyadan arınmış duygularla, ruhumuzla O(cc)'na seslensek de nafile… Çünkü O(cc)'nu sevmek, sevdikçe sevmek demek… Bu gün bir ise yarın bin olması gereken bir sevgidir O'na duyulan sevgi… "Sevgi, insanın lezzet aldığı şeye, meyletmesidir Aşk, bu meylin her geçen gün artarak devam etmesidir Aşk, insanı maşuk uğrunda her şeyini gözünü kırpmadan feda edecek hale getirir" Bir insanın Rabbisini, ilk tanıdığı ve bildiği vakitten sonra, O'nun için nefes almaya, O(cc)'nun rıza–i ilâhisine ulaşma çabalarına mâna katan ne sanırsınız? Elbette ki, O(cc)'nu ilk bildiği gün ile, aradan geçen zaman içinde yüce bir sevginin oluşmasıdır Çünkü O(cc)'na yönelen ve O(cc)'nu zikreden kalp ve dillerin, alınan her bir nefesin bir anlamı vardır Tüm bunlar kişiye haz vermektedir Öyle sıradan bir hâl değildir bu… Abdest almadan önceki hâlimizle; abdest aldıktan sonraki halimizin bir olmayışı gibi Ya bir de namazı kıldıktan sonraki halimiz! Hele bir de incelen bir kalp ile, tüm ruhumuzla, O(cc)'na yönelip açtıysak elimizi, şükrümüzü, sevgi ve saygımızı sunduysak Rabbimize! O insan ne hale gelir… Ki artık o öyle bir hale gelmiştir ki, bu dünyada değildir ve ne yerde, ne de göktedir Ateşler, seller alsa da onu, hissetmez, duymaz; umurunda değildir Çünkü o Rabbisinin huzurundadır Yalnız ve yalnız O(cc)'nu duymakta, O(cc)'na seslenmektedir SELAM VE DUA İLE