...Bir Gün!...

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-02-2012

BİR GÜN

Bir gün insan virgülü kaybetti; o zaman zor cümlelerden korkar oldu ve basit ifadeler kullanmaya başladı

Cümleleri basitleşince, düşünceleri de basitleşti

Bir başka gün ise, ünlem işaretini kaybetti

Alçak bir sesle ve ses tonunu değiştirmeden konuşmaya başladı

Artık ne birşeye kızıyor, ne de birşeye seviniyordu

Üstelik, hiçbir şey onda en ufak bir heyecan uyandırmıyordu

Bir süre sonra, soru işaretini kaybetti ve soru sormaz oldu

Hiçbir şey, ama hiçbir şey onu ilgilendirmiyordu

Ne kâinat, ne dünya, ne de kendisi umurundaydı

Birkaç sene sonra iki nokta üstüste işaretini kaybetti ve davranış sebeplerini başkalarına açıklamaktan vazgeçti

Ömrünün sonuna doğru elinde yalnız tırnak işaretleri kalmıştı

Kendine has tek düşüncesi yoktu, yalnız başkalarının düşüncelerini tekrarlıyordu

Son noktaya geldiğinde, düşünmeyi ve okumayı unutmuş vaziyetteydi

(A

Kanevski)

(alıntı)

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

08-02-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	...Bir Gün!... BİR GÜN Bir gün insan virgülü kaybetti; o zaman zor cümlelerden korkar oldu ve basit ifadeler kullanmaya başladı Cümleleri basitleşince, düşünceleri de basitleşti Bir başka gün ise, ünlem işaretini kaybetti Alçak bir sesle ve ses tonunu değiştirmeden konuşmaya başladı Artık ne birşeye kızıyor, ne de birşeye seviniyordu Üstelik, hiçbir şey onda en ufak bir heyecan uyandırmıyordu Bir süre sonra, soru işaretini kaybetti ve soru sormaz oldu Hiçbir şey, ama hiçbir şey onu ilgilendirmiyordu Ne kâinat, ne dünya, ne de kendisi umurundaydı Birkaç sene sonra iki nokta üstüste işaretini kaybetti ve davranış sebeplerini başkalarına açıklamaktan vazgeçti Ömrünün sonuna doğru elinde yalnız tırnak işaretleri kalmıştı Kendine has tek düşüncesi yoktu, yalnız başkalarının düşüncelerini tekrarlıyordu Son noktaya geldiğinde, düşünmeyi ve okumayı unutmuş vaziyetteydi (A Kanevski) (alıntı)