İlahi Armağan -39- Meclis

39 MECLİS


Bu konuşma Cuma sabahı Ribât’ta yapıldı
Konuşma tarihi: Hicrî 12 Recep 545, Milâdî 1150


Dünya ve âhirette mülk istersen cümle varlığını Allah yoluna harca O kez, emîr ve reis olursun Bu hâlin, kendi özünde her za­man, başkaları için de zamanla olur
Sana nasihat ediyorum; nasihatimi iyi dinle: Beni tasdik eder­sen, doğruluğunu ilân ederim Yalan ve iftiralar atacak olursan, ya­lancı olduğunu tasdik ederim, bir daha kurtulman kolay olmaz Her zaman yaptığının karşılığını bulursun
Benden hasta hâline şifa al; aldığın ilâcı kullan Şuna katî ola­rak inan: O ilâçla afiyet hâlini bulabilirsin
Geçmiş insanlar, bir iyi kul bulmak için şarkı garbı dolaşırlardı Bu dolaşma, gönüllerini açtırmak içindi Bir tane bulacak olsalar­dı hemen manevî hastalıklarına şifa ister, alırlardı Hâlbuki bugün sizin öyle bir şey aradığınız yok Aramak değil, kapınıza dahi gelse, kovar oldunuz Çok sevmeniz icap ederken bilgi sahiplerine ve fıkıh âlimlerine öfke duyarsınız Şeriat bilgini olanlar velî kullardır; edep ve terbiyeyi onlar öğretir
Şüphesiz, elinizde hiçbir ilâç durmuyor; benim bilgim, tıbbî tec­rübem sana ne fayda sağlar? Sana her gün bir temel kurarım, he­men yıkarsın İlâç vasıflarını sayarım, ne çare ki, kullanmayı bir tür­lü istemezsin Sana: “Şu lokmada zehir gizlidir” derim, ama yemeye çalışırsın “Şunu ye, onda şifa vardır” derim, ondan kaçarsın
Daima bana muhalefet etmektesin Aksine şifalı şeyleri iter, ze­hirli şeye el atarsın Yakında mâna yapında hâlin açığa çıkacak, iman hâlin de kendini gösterecek
Sana nasihat ediyorum: Beni paslı kılıcınla bertaraf etmeye yeltenme Senin ayrılıp gitmeni istemiyorum Bir kimse Allah'la olur­sa onu kimse ürkütemez Ne cin tayfası, ne de yırtıcı hayvanlar Hiç biri o büyük zâtı korkutamaz Hiçbir yaratık o kişiye dokunamaz
İlim sahiplerini sıkıştırmayınız Siz ne ilim sahiplerini, ne Pey­gamber’i, ne de Allah Teâlâ'yı tam mânası ile bilmektesiniz Siz bunların cahilisiniz İyi insanları bulunuz Onlar, Hak Teâlâ'nın bü­tün fiillerine razı olurlar Onlara yakın ol Ve hâllerini öğren Çün­kü bütün selâmet kazaya rıza göstermektedir Emellerin kısılması da önemlidir Dünya işlerine pek gönül kaptırmamak iyi olur Nefsiniz­de bir hastalık sezince, hemen emellerinizi kısaltınız ve ölümü hatır­layınız
Peygamber (sav) Efendimiz, bir kudsî hadîsi şöyle anlatır: “Kullara farz kıldığım ibadet yapıldıktan sonra, kullarım bana ne ile en çok yaklaşır, bilir misiniz? Evet, kulum daima bana yaklaşır Bu yaklaşma, farzla başlar, nafile ile de gelişir Bana yak­laşınca, onu severim Her kuvvetini ben veririm Benimle işitir, be­nimle tutar ve benimle görür”
Son kısmın şöyle bir tefsiri vardır: “Beni işitir, beni tutar, beni görür”
O kulun bütün işleri Hak için ve Hak ile olur Kul, yaptığı ibadetlerle gücünü ve kuvvetini harcar Nefsini görmez ve bilmez Öy­le zaman olur ki, zerre miktar kuvveti kalmaz Ve kendisini halka karşı kuvvet sahibi bilir Nefsini bir yana atar, kendisini Yaratan'ın tâatına harcar Şüphesiz bu ibadet, kendisini Hakk'a yakın kılar Ve Allah sevgisini getirir, iman sahibi uysallıkla kendisini sevdirir Gü­nah ve hata ile kendisini buğza uğratır Ve Hak yakınlığından kovu­lur Ülfet ibadetle olur Vahşeti masiyet doğurur İnsan, kötülüğe da­lınca iyi işleri yapmaktan kaçar Çünkü iyi işler güzellik doğurur Kötülüğü arzulayan, hayrı neylesin? Bir kimse ki, İslâm dinine ken­dini vermez, o helak olan kimselerle yıkılır gider
Çalış ve cehd eyle Yalnız amele de güvenme Yaptığın işlerde Hakk'ın kudretini gör Ameli bırakan sadece ümitle yaşar Amele gü­venen kendini beğenir ve gurura kapılır

Cemaat vardır, dünya ile âhiret arasında döner Cemaat vardır, cennetle cehennem arasında kalır Cemaat vardır, yaratılanla Yara­tıcı arasında kendisini kaybeder
Zâhidlik hâlinde isen dünya ile âhiret, korku sahibi isen cennet­le cehennem, irfan sahibi isen yaratılanla Yaratıcı arasındasın Bir defa Hakk'a döner, sonra kullara bakarsın
Allah yolcularına, öbür âlemin işleri bildirilir Onlar her şeyi si­ne gözleri ile görürler Onlar yalnız haberle yetinmezler
Allah yolcuları, bütün günlerini Hakk'a kavuşmayı düşünmekle geçirirler Onlar ölüm korkusu geçirmezler, çünkü ölümle ebedî sev­gililerine kavuşacaklarına inanmışlardır
Sonunda ayrılman mukadder olan şeyi şimdiden bırak Nasıl ol­sa sonunda veda edeceğin kimselerle şimdiden vedâlaş Yanlarından ne zaman olsa göçmen gereken şeyleri şimdiden terk eyle; isterse bunlar ehlin veya halk olsun Sen kabre atılınca onların sana ne ya­rarı dokunabilir ki? Hakk'ı unutup uygunsuz arzu ile sarıldığın şeyle­ri bir yana at, tevbe et
Ey cemaat! Verâ sahibi olunuz; yani kendinizi kötülükten beri alınız Bu verâ hâli, dinin kisvesidir Dininizi bezemek için benden kisve isteyiniz
Bana uyunuz; çünkü ben Peygamber (sav) Efendimiz’in çizdiği yoldayım Ben daima ona uymaktayım Onun yediği gibi yerim, iç­tiği gibi içer ve evlendiği gibi evlenirim Diğer hâllerde yine ona uya­rım Her neye ki işaret etmiş, onu durmadan yaparım Böylece Al­lah'ın murad ettiği şeye nail olurum
Ben Allah'a hamd ederim; senin övmen ve kötülemen benim için bir mâna ifade etmez; vermen, ve alman bana bir iş görmez Hay­rın da şerrin de senin olsun, gelmene veya gelmemene bakmam; çün­kü sen cahilsin Cahile kimse aldırış etmez Sen kendi kuruntunla ibadet eder, iyilik bulduğunu sanırsın; ama yarın yüzüne vururlar Çünkü cehaletle kulluk eyledin Cahillik hâlinde yapılan kulluk, fe­sattır Peygamber (sav) Efendimiz şöyle buyurur: “Bir kimse, cehaletle iş tutarsa, yıktığı yaptığından çok olur”
Sen Kitap ve Sünnet’e uymadıktan sonra felah yolunu bulman kabil değildir
Bazı büyükler şöyle der: “Büyük bir önderi olmayan, şeytana uyar”
Kitap ve Sünnet’le amel eden büyük zâtlara uy Onlara uymasan bile haklarında iyi düşün Onları gördüğün yerde saygı göster On­larla iyi geçin, felah bulursun
Kitab’a uymayan, Sünnet’i tanımayan, irfan sahiplerinin verdiği vazifeleri benimsemeyen, ebedî felah bulamaz “Kendi görüşü ile yetinen şaşar” Bu yüce kelâmı işitmedin mi?
Senden daha bilgili kimseleri dinleyerek özünü terbiye et Nef­sin ıslâhını tamamla, sonra başkalarına başla Peygamber (sav) Efendimiz şöyle buyurur: “Nefsini ıslâha başla; o bitince diğerlerini!” Yine buyurur: “Yakın kimseleri ihtiyaçtan inlerken yabancılara sadaka ver­mek yakışmaz”