Rabbin Seni Sevdi

Rabbin Seni Sevdi

Senai Demirci


O’nunlasın her zaman…bütün internet bağlantılarından daha hızlı,tüm kısa mesajlardan daha doğrudan,tüm plastik kahramanlardan daha gerçek,tüm tv dizilerinden daha dostçaO varken ‘’ yalnızlık’’ sadece bir kelimedirO’na yakın olduğun oranda yalnız değilsin,O’ndan uzaklığın oranında yalnızsın…

Sana şefkat eden bir rabbin var ; sahipsiz değilsin
O senin ve diğerlerini şefkatle terbiye ediyor
Herkesi merhametinin kucağında ağırlıyor
O senin sevdiği için var eyledi
Seni severek var eyledi
Senin varlığından hoşnut
Senin varlığın O’na yük değil
Büyük bir ateşten küçük bir çıra tutuşturulsa
Ateşten ne eksilir?
Yaşaman O’na ağır gelmez
Seni beslemek ve büyütmek O’na zor değildir
Senden sadece verdiklerine teşekkür etmeni istiyor
Hem böylece sana sonsuzca vereceğini de müjdeliyor
Sen ona nankörlük etsen de,üzerinden kudret elini çekmiyor
Sen onu unutsan da,sana küsmüyor
Sadece hatırlamanı istiyor
Bekliyor;sabırla bekliyor

Rabbin seni şartlı sevmez

Seni Sevenler
Seni sen var olduktan sonra sevdi
Seni sevenler için önce var olman gerekliydi
Yoksa nasıl severlerdi seni?
Yok olanı kim sever ki?
Hatırlamaya çalış;
Bir zamanlar yoktun
Sen yoktun,
Seni sevenler yoktu
Sen kendi yokluğunun farkında değildin
Rabbin seni yokluktan buldu
Seni yoktan var etti
Seni hiç yokken sevdi
Seni sevdiği için var etti
Seni hiç yokken sevdi
Seni sevdiği için var etti
Başkaları seni var olduğun için sevdi
Rabbin seni şartsız sevdi
Seni sevmesi için var olman bile gerekmedi
Sevenler seni sendeki kimi özellikler için sevdi çoğu kere…
Kaşın gözün,boyun posun,zekan,aklın vsgibi ‘’ en’’lerinle sevdi
Onlar seni en düşkün,en hasta,en anlayışsız,yani en insan hallerinle sevmediler
Kimi şartlara bağlı çoğu kere onların sevgileriSanki aranızda bolca şartlı olan gizli bir kontrat imzalanmış ve o kontratın maddeleri her an senin aleyhine işletilebilirmiş gibiBir kere düşün seni en çıplak,en gösterişsiz halinle,bütün sıfatlarından azade seven kim?
O seni hayalle hakikat arasındayken sevdi,O seni toprakla su arasındayken sevdiO seni sevdi,yokluğunu değil varolmanı istediSen başının dara düştüğü zamanlar hariç ondan yüz çevirsen de,sık sık O’nu unutsan da,geçmişte verdiğin Söz’e ihanet etsen de,en ufak yönelişinde sana dağlarca koşan kim?
Öyleyse varolmak,büyük ve kutsal bir muhabbetin,karşılıksız bir sevginin muhatabı olmak değil de nedir?
Varolmak,seni senden öte sensiz de seven bir rabbi tanımaktan,O’nun yoluna adanmaktan başka nedir?

Rabbin senden kusursuzluk beklemez

Dostların bile çoğu zaman hatasızlık bekliyor senden
Hata ettiğinde şaşırıyorlar,küsüyorlar,hatalarını bir türlü yakıştıramıyorlar sana
Bilmeden hata etsen bile affetmekte zorlanıyorlar
Yanlışından dönsen de,eskisi kadar kolay sevemiyorlar
Hata ettiğinde gözden düşüyorsun
Oysa rabbin hata edebilceğini biliyoryaratan bilmez mi?
Kusurlarının olabileceğini sana açıkça söylüyor
Bağışlayacağını en başından kulağına fısıldıyor
Senden sadece hatanı kabullenmeni istiyor
İçten içe duyduğun pişmanlığı bile özür sayıyor
Affediyor,affederek seviyor,severek affediyor
O senden kusursuzluk beklemiyorAncak kusursuz biri kusursuzluk beklentisinde değildirVe sorarım sana,kusursuzluk beklentisi başlı başına bir kusur değil midir?
Sevenler seni yaptığın hatalarında yüzüstü bırakmadı mı,eleştirip mahkum etmedi mi? Ya rabbine karşı yaptığın hatalar…saysan kaç sıfırlı bir rakam eder,üst üste yığsan yerden göğe yol olurAma bak o seni sevmeye devam ediyor ki seni hediyelere boğmaktan geri durmuyor
Yeryüzünün nimetlerini önüne seriyor,sana ummadığın yerden ummadığın şekilde armağanlar gönderiyorGözünün aralığından bütün bir kainatı seyrettirmesi bile tek başına bir hediye değil mi? Hala nefes alıp verebiliyorsan,hala yiyecek birkaç lokman,içecek birkaç yudum suyun varsa bu bile başlı başına bir ilahi armağandırPeki ama kendisine onca hediye veren cömert bir ev sahibine nankörlük etmek,hediyeleri kendinin kazanarak elde ettiğini iddia etmek nankörlük ve kusurdan başka neyle ifade edilebilir ?

Rabbin seni kuyrukta bekletmez

Hayatını bir yokla;ne kadar kuyruk var
Otobüste,minibüste,bankada,okulda,yemekhanede…
Kuyruğa her girdiğinde kendini sıradan biri görmeye başlamıyor musun
Kendini önemsiz,işe yaramaz bile görmeye başlayabilirsin
Ama rabbin öyle davranmaz sana
Seni sıraya koymaz
Ona her zaman,her yerde,istediğin kadar yakınsın
Sana şah damarından bile yakın olduğunu bildiriyor
Sana senin kendine yakın olduğundan daha yakındır o
Onun bakışında sıradan biri değilsin;önemlisin,önceliklisin
Başkalarını da öncelemesi,seni sonraya bırakmasını gerektirmez çünkü
Sen başka herkes kadar önemlisin,onun için bir tanesin biriciksin
İstediğin şeyi,istediğin kadar,istediğin gibi isteyebilirsin
O seni kuyrukta bekletmiyor;sıraya sokmuyor
Kaşlarını çatıp da ‘’ sıraya geç,sağdan ve soldan tek sıra,uygun adım marş’’ diye bağırmıyor…
Duvarın sıradan bir tuğlası değilsin sen
Güneş senin üzerine herkesin üzerine doğduğu gibi doğmuyor
Ay yüzünde alelade ışımıyor,çünkü sen baharda cömertçe açan bir çiçek tarlasında nadide bir çiçeksin,diğer çiçeklere benziyor olman onlarla akraba olduğunu yalnız olmadığını,bir hilkat garibesi olmadığını göstermek için değil mi?
En çok kendine benzer bir gök resmi?sen sana özgüsün,özgürlüğün içinde özgürsün?basmakalıp yaratmıyor seni yaradan
Seni yaradanı,seni sen yapan yanlarından soyup sıradanlığın kuyruğunda bekleten bir banka memuru sanma? Rabbinin memurları olan melekler sana birinci sınıf bir ilgiyle anında hizmet sunmaya her an hazır bekliyor…
O’nun gözünde hep birinci sıradasın,hep en öndesin,
O’nun gözünde hep gözdesin…
Rabbin seni yalnız bırakmaz

Aynaya bir baksöyle bana ki ne görüyorsun?kendi yüzünle tanışıyorsunHep tanıdığın olan yüzünleİnsan yüzü,hep bir sıcaklık uyandırır bakanın gözündeSenin yüzün de öyleSana aşina olduğu
gibi,sevdikleri için de tanıdık ve sevecendirTersini bir düşün:yüzün sende dehşet uyandırsaydıSevdiklerin yüzüne tiksinerek,korkarak,şaşırarak baksaydıHani o tuhaf fantastik filimlerde olduğu gibi,herkes birbirinden tamamen ayrı bir ucube olsaydıKimilerinin öyle bir fantazisi olabilir; ama seni yaradan böylesini tercih etmediSenin yüzünü sevdiklerine,sevdiklerinin yüzünü sana yabancı ve tuhaf eylemiyorSeni hep tanıdık,hep sıcak,hep sevecen,hep aşina bir yüzle yaratıyorSeni tanıdıkların ve içinin ısındıkları arasında yaşatıyorŞimdi düşün,seni bu hayatta böylesine sevecen bir ortamda yaratan,seni hiç dehşette bırakmak ister mi? Seni sevdiklerine böylesine sevimli eyleyen,seni hiç sevmediklerin arasında unutur mu?

Yüzleri kaybolmuş insan kütleleri arasına,tekdüze binaların ortasında yapayalnız,bir başına kaldığını hissettiğin zamanlar elbette az değilSorularınla,acılarınla başbaşa,seni sevdiğini söyleyenlerin etrafında bir bir ayrıldığı zamanlarda,sana rahmetinin kucağını açmış bekleyen,bir karınca ormanında kara bir karınca olarak kaldığını düşündüğün zamanlarda bile sana muhatap olacak bir yaratıcın varO’nunlasın her zaman,bütün internet bağlantılarından daha hızlı,tüm kısa mesajlardan daha doğrudan,tüm plastik kahramanlardan daha gerçek,tüm tv dizilerinden daha dostçaO varken ’’yalnızlık’’sadece bir kelimedirO’na yakın olduğun oranda yalnız değilsin,O’ndan uzaklığın oranında yalnızsın


Rabbin sana ’’ ne halin varsa gör ! ’’ demez

Şöyle diyor kitabında:’’ey inanmamakta ısrar edenler,bu gün kendinize gösterdiğiniz öfkenin çok daha fazlasını ben size ısrarla inkar ettiğiniz her seferinde göstermiştim’’inanmayanların,inanmadıkları her şeyin gözleri
önüne serildiği gün yaşadıkları pişmanlıkları bir hatırlaNasılda kızarlar kendilerine? ’’ ah ben ne ettim’’ deyişlerini bir hayal etmeye çalışBir sınavı,üstelik tekrarı ve telafisi olmayan bir sınavı bu kadar kolayca kaybetmeleri karşısında kendilerine duydukları öfke kimbilir ne kadar büyüktürİşte böylesi öfkeden çok daha fazlasını ben de sizin için duymuştum diyor yaratanAslında,bu öfke,merhametten kaynaklanan bir öfke olmalıÇünkü yaratan,kendi kulunu bu kadar sıklıkla uyardığı halde,bile bile,ısrarla ve inatla inkar etmesi karşısında, ’’ne halin varsa gör! ’’ diyecek bir rahatlık içinde değilinanmamakta ısrar eden kuluna,onun en son yaşadığı pişmanlık öfkesinden çok daha fazlasıyla öfkeleniyorDemek ki rabbin kulunu kulun kendisini düşündüğünden daha fazla düşünüyor
Hayatına bir bak,çoğunlukla göreceksin ki,başta anne baba,eşin ve çocukların,okulda öğretmenlerin,iş yerinde patronun yaptığı hataları çoğu kere abartarak,sanki seni daha önce uyarmış olmalarının bedelini istercesine kızgınlıktan küplere binip ’ ne halin varsa gör’ demişlerdir ve demeye devam ediyorlarDüştüğün,tökezlediğin zamanlarda en yakın bildiğin dostların sana ’ne halin varsa gör’ demediler mi? iş yerinde sen hep verimli,karlı,zinde,dinamik bir eleman olmak zorundasındır,eskaza hasta olsan bu verimi düşürür,kalbinin sesini dinleyip insandan yana tavır alsan,sermayeyi kollamasan,sen makbul biri olmaktan çıkarsın ve sana ’ne halin varsa gör’ demeleri kuvvetle muhtemeldirFakat şefkat ve merhamet sahibi Rabbin öyle mi yaO düştüğün zamanlarda,ard arda hatalar yaptığın vakitlerde bile seninle’bana dua et,yüzünü,gönlünü bana çevir,sahte oyuncakların avuntusundan geç ki sana elimi uzatayım’diyor adetaO düşenin elinden tutan,yaralıya merhem olan diyor ki,’’Ben,uğrumda kalpleri kırık olanların yanındayım’’


Rabbin senden umudu kesmez

Rabbinin seni sevmesi için
bir yüzün olması gerekmedi
Rabbiinin seni sevmesi için
bir yüreğinin olması gerekmedi
Rabbinin seni sevmesi için
onu hatırlaman gerekmedi
Rabbinin seni hiç koşulsuz sevdi
ve hala seviyor
farkında mısın?
sen O’nu unutsan da
O seni unutmuyor
sen O’na isyan etsen de
O senden umut kesmiyor
seni yaradan senin cinsinden biri değil ki
en küçük bir sorunla yıkılsın,
beklentileri gerçekleşmezse umutsuzluğa düşsün?
umudun kaynağı olan,umudu yaradan nasıl umudunu keser?
senin göklerde yazılı olan adın umuttur,bilesin
Bilmem farkında mısın,sen sık sık umutsuzluğa düşüyorsunumudunu yitirip güneşin kavurucu sıcağında başın öne düşüp enseyi kararttığın zamanlar hiçde az olmadı,olmuyorPeki neden? isteklerinin senin arzularına göre,istediğin zamanda,istediğin şekilde,istediğin yerde gerçekleşmemesihaşa,sanki seni yaradan senin itaatkar bir hizmetçinSenin her istediğini her an hazır edecekYani sen nereye dönersen güneş de oraya dönecek,öyle mi? Senin planlarına,kurgularına,hesaplamalarına göre hayat denilen hakikat biçim alacak,öyle mi?
Saçların karışmasın diye rüzgar sana göre bir saat sonra esmeli,yeni kıyafetin ıslanmasın diye yağmur akşam yağmalı,bir anda çok paraya kavuşacağın iş hemen kapına gelmeli,sevdiğin kız veya delikanlı hemen sana varmalı sana göreumutsuzluklarının sebebini bir düşünHer şey sana göre şekillensin istiyorsun,geleceğe ilişkin kimi kurgularda bulunuyor,bunları başaramayınca çöküyorsunYa tüm benzetmelerden münezzeh olan seni yaradan,o karlı havalarda yavrusunu yitiren kalbi merhametli bir annenin gözlerindeki umut gibi,senden umudunu
kesmiyor,hep O’na dönmeni bekliyor

Rabbin seni yüz üstü bırakmaz

Yeniden hatırla;annen seni çoğu kere elbiseni temiz tuttuğun için sevdi
Matematik dersinde iyi not alınca öğretmenin ’aferin’ dedi,başaramayınca zayıf verdiDevlet seni kurallara tamamen uyunca sevdiEskaza kuralları unutsan,kendin olduğun zamanları yaşasan,soğuk bir çehrenin çatık kaşlarıyla karşılaştınBiz faniler sevmek konusunda maalesef biraz böyleyizOysa,yaradanın sana armağanlarını verirken,ille de bilindik anlamda başarılı olmanı,karnenin hep pekiyi olmasını beklemiyor
Sen O’na isyan etsen de,seni gözden çıkarmıyor
Sen O’nu unutsan da seni yüz üstü bırakıp gitmiyor
Elbette bu cümleler seni isyana,unutmaya teşvik etmiyorNe istersen yapabilirsin,keyfine göre davranabilirsin anlamına hiç gelmiyorhiç istemediğin halde ayağın kayar da yere yüzükoyun kapaklanırsan elinden tutan yine O’dur
Düştüğünde (ki sık sık düşersin)tutunacağın ipleri daima sarkıtan bir rabbin varFakat çamurların içine düştüğün halde,yardım almayı reddeden yaramaz bir çocuğa ne kadar da benzersinHıçın çocuk kendisinin kalkabileceğini söyler,yardıma ihtiyacı olmadığını haykırır,herşeyin üstesinden gelebileceğini bile iddia ederİşte bu yüzden çamurun içinde debelenip dururİşte tam o esnada plastik yüzlü kurtarıcılar ,tezgahtar gülüşlü uzmanlar seni bir banknot olarak görüp naylondan iplerini sana uzatırlarİplerle beraber sırıtarak avuçlarını da açmayı ihmal etmezlerKudret sahibi yaratanın ipleri çelikten halatlar halinde göğe tutturulmuşturTuttuğun naylon iplere benzemezNe mutlu sana

Rabbin seni küçümsemez

Varlığın boş yere ve rasgele değildir
Burada çaresiz,amaçsız ve sahipsiz değilsinÖylesine var değilsin ; sen var
edildinVarlığın yokluğuna bilerek ve isteyerek tercih edildi
sen kendi yokluğundan bile haberli değilken,yaradan seni var etti
Sen kendi varlığının da farkında değilken,
yaradan seni insan etti
Hiç var olmayabilirdin
Var olabilirdin ama herhangi bir taş olabilirdin
Önemsiz ve kimsenin adını bilmediği bir taşAyaklar altında kalmış ve herkesin tekmelediği bir taş
Öyle olmadın işte !
Yokluktan kalmadın,cansız kalmadın ;
İnsan oldun
Düşünen ve konuşan bir insan
Onun için teşekkür et
Ona ne kadar teşekkür etsen azdır
O’na teşekkür et
Minnettar ol
Bir taraftan küçüğün küçüğüsün sen,hakir mi hakir,basit mi basit
Diğer yandan büyüğün büyüğüsün sen,bütün kainat kıvrılmış,dürülmüş ve senin içine konulmuşturCismin itibarıyla küçücüksün ama ruhunda taşıdığın bir mücevher var ki bu seni göklerin hamilesi kılıyorRabbin sana hitap ederken konuşuyorSen bu mücevheri yerlere,çamurlara atmadığın,yani kendi kendini küçültmediğin sürece küçümsenesi değilsinDudakların kıvrımında beliren küçümseyici bakışları iyi bilirsin,insanların dünyasında buna her an şahit olmak mümkünBir maskeli baloya maskesiz gittiğinde alaycı gülüşlerin yüzüne gözüne yapıştığını hissedersinRabbinse herkesin önünde eğilip küçük düşmektense sadece kendisine yönelmeni,en büyük özgürlük yolunun bu olduğunu sana hatırlatırAllah’a boyun eğmeyerek özgür olacağını sanan zavallının nelerin önünde zillet içinde eğildiğine bir bak
Bir olana eğilmeyen her şeye eğilmek zorunda kalır

Rabbin seni sahipsiz ve çaresiz bırakmaz

Seni var eden,sana eşlik edecek alemler de var eyledi
Onları ve seni terbiye ediyorHer şeyi sana uyumlu kılıyor
Her şeyi sana sevimli eyliyorNe senin varlığın ne de diğerlerinin varlığı anlamsız ve boşturGördüğün her şey ,seni çevreleyen herkes,senin gibi bile-isteye var edildiVarlıkları yokluklarına tercih edildiYabancı ve yabani bir yerde değilsinTelaşlanmaKorkma
Etrafına bir bak,insanoğlunun bozguncu eli değmedikçe her şey ne kadar da ahenk içindesanki görünmeyen bir el onların üzerinde dolaşıyor ve yaratılan her şeyi birbirinin yardımına koşturuyorBu bakımdan ey sevgili dostum,kainat baştan ayağa çareyle doluBütün bir alem büyük bir eczane gibi,senin gönül ve akıl yaralarına ilaç sunuyor
Fakat içinde yaşadığımız ruhunu kaybetmiş uygarlık,senin gözünü ve gönlünü bulandırarak yegane çarenin daha çok kazanmakta,sadece sosyal ilişkilerde başarılı olmakta,daha çok eğlenmekte,duygularını ve beynini uyuşturmakta,bazı ünvanlar elde etmekte olduğunu sanmanı sağlıyorEvet,bütün kainat çareyle doludur,ama sen gözünü ve gönlünü rabbine çevirip onu sahip bilmedikçe ve rabbinden sana çareye doğru bir pencere açılmadıkça çaresiz kalmaya,çığlıklar içinde boğulmaya mahkümsun
Bütün parlak madalyaların ve onca oyuncağın çığlıklarını susturmaya yetecek mi sanıyorsun?

Rabbin sana verdiklerini başına kakmaz


Sana şevkat eden bir rabbin var ; sahipsiz değilsin
O seni ve diğerlerini şefkatle terbiye ediyor
Herkesi merhametinin kucağında ağırlıyor
O seni sevdiği için var eyledi
Seni severek var eyledi
Senin varlığından hoşnut
Senin varlığın O’na yük değil
Büyük bir ateşten küçük bir çıra tutuşturulsa
Ateşten ne eksilir?
Yaşaman O’na ağır gelmez
Seni beslemek ve büyütmek O’na zor değildir
Senden sadece verdiklerine teşekkür etmeni istiyor
Hem böylece sana sonsuzca vereceğini de müjdeliyor
Sen ona nankörlük etsen de,üzerinden kudret elini çekmiyor
Sen onu unutsan da,sana küsmüyor
Sadece hatırlamanı istiyor
Bekliyor;sabırla bekliyor
O’na rabbimiz dememizin bir nedeni de bizim gibi verdiklerinin karşılıklı vermemesidirSofrada misafirinin yediği lokmaları sayan cimri bir ev sahibi mi sanıyorsun? O’nu ?Hazinesinin ve cömertliğinin ne kadar geniş olduğunu anlamak istersen sadece bahar mevsimine dikkatlice bakman bile yetecektirNasıl da her şey cömertçe,balçığa dönmüş topraktan çıkarılırEvde kardeşin sana verdiği kazağını ikide bir imalı imalı hatırlatır,arkadaşın bir zamanlar verdiği hediyeyi arada bir diline dolamaktan zevk alır,patronun maaşına yaptığı zammı gerine gerine yüzüne vurup daha çok çalışman gerektiğini hatırlatırEvliysen eşin kızdığı zaman alışverişi kendisinin yaptığını yüzüne çarpıverirEğer çocuğun varsa,geçen defa markete ekmek almaya kendisinin gittiğini,bu defa sıranın sende olduğunu anımsatırBu liste böylece uzayıp gider
Yaptığını ve verdiğini başa kakmak biz fanilere özgüdür,O nimetini hatırlatır elbet,bizim nankörlüğümüz gücüne gider,kendince hoşnut olmaz,ama asla ’ verdiklerim gözüne dizine dursun ’ derecesine yeni nimetler verirken yüzümüze çarpmazYüceliğine ve azametine yakışır bir tarzda yine nezihçe,yine zarafetle sunar ikramlarınıBu yüzden nimeti nimet bilen güzel insanlar,bu inceliği anlayıp,O’na ’’ ey bizi nimetleriyle kendine pervane eyleyen sultanımız ’’ diye seslenmeyi uygun görmüşlerdir

Rabbin üzülmeni istemez

Rabbin seni seviyor
Senin sevdiklerini de seviyor
Sevdiklerini sevmeni de seviyor
Sevinesin diye,sevdiklerini de sevindiriyor
Sevdiklerini sevindirmeni seviyor
Bir düşünsene,sevilmeseydin ne kadar zor olurdu yaşamak
Sadece yaşamak yetmezdi o zaman sana
Sevilseydin ama kimseyi sevindiremeseydin
Sen sevinçli olduğun halde sevdiklerinin hiçbiri sevinemeseydi
Farkındamısın,Rabbin ne kadar da çok iyilik ediyor sana?
Seni sevdiklerine sevdiriyor,seni seviyor,sevdiklerini de hiç ummadığın süprizlerle sevindiriyor
Üzülmen rabbini üzerŞefkat ve merhametinin boyutları ötelerin de ötesinde olan Allah,senin sonsuzcasına üzülenlerden olmaman için her şeyi ama her şeyi bir anlamla,bir mesajla donatı-yor

Yaratılan her bir varlık,her bir durum ve olay aslında rabbinden sana bir mesajdır,inanBu mesajların temel amacı,senin mesajları okuyan ve anlayan yetkin bir insan halina gelmen,dünyanın gel-geç yüzüne kanmaman içindirBuna karşın çağın sadece dünyayı gören,ahireti görmeyen tek gözlü kara korsanları,seni gemilerinde bir kürek mahkumu haline getirmek için seni dünyanın güverteden ibaret olduğuna inandırmaya çalışıyorlarGüvertedeki kimi eğlencelerle mutlu olmaktan başka bir mutluluk yolu olmadığını telkin ediyorlar

Böylece senin engin denizi görüp de yüzme öğrenmeye kalkışıp kürek mahkumluğundan kurtulmandan deliler gibi korkuyorlarOnlar sahte sevinçler sunarak,anlık hazlar bağışlayarak seni ebedi bir hüznün kıyısına itiyorlarAma unutma ki kuşu tuzağa düşüren bir danenin lezzetidir

Rabbin sana karşı anlayışsız değildir

Ayrılıklara ve vedalara üzülüyorsun
Sevdiklerin gidiyor,sevenlerin uzaklara dağılıyor
Kalbin acı çekiyor,ağlıyorsun
Merak etme ; seni var eden rabbin senin kalbini de biliyor
Acı çektiğini senin bildiğinden daha çok biliyor
Her şeyin dağıldığı gün,her işin sonlandığı gün sana ve sevdiklerine sahip çıkacaktır
Uzaklara gitmene gerek yok ; her gününü ’gün’ eden,sabahı pencerene getiren,gündüzü sana aydınlık eyleyen,,geceyi uykunun ve dinlenmenin döşeği eyleyen O’dur
Akşamın gelişiyle veda eden günü,yeni bir sabahla sana getiren,sana bütün zamanlarda,ebediyyen sahip çıkacaktır
Emin ol

Çektiğin acılara,habire meşgul çalan telefonlar gibi kör ve sağır değil O
Yüreğinin her yangınına aşina olduğunu söylüyor
Ayrılıklarına ve sıkıntılarına ****l soğukluğundaki plazalar gibi umursamaz değil O
Yitirdiklerinin hepsini sana iade edeceğine söz veriyor
Sevdalarına ve özlemlerine çok seçenekli sınav kağıtları gibi tatsız ve tuzsuz formüller sunmuyor O
Seni herkesten çok anlıyor,Seni senin kendini düşündüğünden çok düşünüyor

Rabbin başkalarına boyun bükmeni istemez

Yüzünü O’na dön ; başkasından medet umma ; herkese ümit ve medet veren rabbindirŞimdi sadece O’na yönel
Başkalarının peşinde koşup yorulma;seni biricik eyleyen ve önemli kılan rabbindir
Korkma ;O seni kalabalıkta unutup bırakmazEndişe etme;O seni yolda bırakıp terk etmezTelaşlanma;O sana arkasını dönüp gitmez

Kulların önünde boyun bükmek sende ki ilahi öze saygısızlıktır

Rabbin sana ruhundan üflediğini söylüyorSen izzetli ve şerefli bir varlıksınHerkesin önünde yerlere kapaklanmak,selam durmak,esas duruşa geçmek,üç kuruşluk menfaat için onun bunun önünde sıtmaya tutulmuş gibi titremek sende ki büyük sırra ters düşerGünümüzün çivisi çıkmış gövde medeniyeti özellikle geçim konusunda seni kuruntulara boğuyor,seni sürekli tüketen bir modern köle haline getirerek,ihtiyacından fazlasını tüketmeyi teşvik ederek geçimi bir dert haline getiriyorSanki rızık ve ikram yerden gelirmiş gibi,işyerinden gelirmiş gibi,gözü dönmüş para babalarından gelirmiş gibi bir duyguya sevk ediyor çağcıl dalkavuklar

Sendeki üzerine düşeni dört dörtlük yaptıktan sonra tevekkül etme,teslim olma özelliğini buharlaştırıyorlarBöylece ister istemez rızkı Rabbinden değil yerden bilerek onlara boyun bükmeni,hep eğik bir vaziyette onursuzca yaşayarak güven duygusunu kaybetmeni sağlıyorlar

Seni zillet ve eziklik içinde yaşamaya mahkum etmek istiyorlarRabbine boyun eğ ki,onca zalimin karşısında eğile eğile kambur hale gelmeyesin

Rabbin başkalarına dilenci olmanı istemez


Her ihtiyacını O’ndan isteBaşkalarının eli sana yetişemezHer dilediğin O’nun yanındadırBaşkaları seni ciddiye almazSen O’nun için sıradan biri değilsin;önemlisin,bi’tanesinSana iyilik etmek yormaz O’nuSenin dilediklerini yerine getirmek usandırmaz O’nu

Dünyada aziz ve hatırlı bir misafirsin senRabbin özel konuğubütün sistem,bütün bu muhteşem düzenek senin misafirliğinin meyve vermesi için hazırlanmışBir de böyle bak,gökyüzüne,yıldızlara,aya,güneşe’’ Bütün bunlar,hepsi benim için var’’ diye bir bakBunlar senin emrine amade kılınmış hazineler,ötenin hazineleriBuna rağmen hazine sandığının üzerinde dilenen adamın öyküsü gibi,sonsuz hazinelerini bir yana itip,bu hazinelerin gerçek sahibini unutup,yoldan gelen geçene üç-beş ****l parçası için yalvarmak ne kadar doğru

Çağın ****lleri yeterince canını acıtmıyor mu? Makinelerin demirden parmakları vücuduna yeterince batmıyor mu? Taeknolojiden huzur dilenen yüreğin yeterince yorgun düşmedi mi? Felsefeden ve bilimden mutluluk formülleri kotarmaya çırpınan zavallı aklın sana yeterince saç baş yoldurmadı mı?

Ruhsuz psikolojiden ve çağın günah çıkarıcıları olan uzmanlardan ilaç reçeteleri dışında birşey almamak yeterince hayal kırıklığı oluşturmadı mı? Nesneleri çoğaltarak,yığarak tatmin olacağını sanan duyguların yeterince deforme olmadı mı?
Evet,kendimle birlik sorarım sana ey her kapının dilencisi

Rabbin seni sıradan görmez

Çoğunlukla yazgını beğenmediğin olur
Burda olmasaydım dersin
Hiçbir şeyi değiştiremediğini düşünürsün
Varlığın ile yokluğun arasında fark olmadığını sanırsın
’ Ne edeyim dersin ’
’ Ne ettim ki ’ dersin
Kendini küçümsersin
Ne yazık ki,otoriterler de kendini küçümsemene yardımcı olmaya ayarlıdır
Önüne engeller çıkar,ayaklarına taşlar vurur
Geçeceğin eşikler boyunu aşar
Önüne sürekli çaresizlikler koyarlar
Kendini özel hissetmene izin vermezler
Çok geçmeden,kendi varlığının neleri değiştirdiğini unutuverirsin
Bir yoklasan kendini,sen olmasaydın,neler eksik olacaktı,
Sen olmasaydın neler tamamlanamayacaktı?
Sen olmazsan,kimler üzülür,kimlerin dünyası başına yıkılır?
Doldurduğun boşluğu düşün;kimlerin dünyası başına yıkılır?
Doldurduğun boşluğu düşün;ne kadar büyük
Yazgın seni büyük biliyor,Rabbin varlığını önemsiyor
Varlığını yokluğuna tercih eden O’dur; Şimdi senin varlığının vardığı köşeleri sen farketmesen de O süslüyor
Varlığınla doldurduğun boşluğu bir düşün;ne kadar büyüksün,ne kadar özelsin

Şöyle bir hayal et
Bütün evren var ve sadece sen yoksun
bu ne anlama gelir?
ağaç var,taş var,kuş var,börtü-böcek var,
yıldızlar ve galaksiler var ama sen yoksun
Senin temsil ettiğin insanlık yok
Ne vahim birşey olurdu bu,düşünsene
Seyircisi olmayan bir tiyatro sahnesi
Her şey ne kadar eksik hatta ne kadar anlamsız olurdu kimbilir
Modern hayatın koridorlarında bize çoğu kere bir sürü muamelesi yapıldığını görmüyormusun?
İş hayatınıın arenayı andıran mezbahanesi
Rekabetin vahşi kollarıyla ısırırken
Seni öncelikle sıradanlaştırmıyor mu?
Ama Rabbimiz için biz tek tek hepimiz sürünün sıradan bir koyunu değiliz ( hatta koyun bile değiliz)
Evrensel rekabetin sönük bir elemanı değiliz ve unutmayalım ki bütün sahne,bütün dekor sadece bizim için var

Rabbin senin kötülüğünü istemez

Senin nasıl huzur bulacağını rabbin senden iyi bilirYaratan nasıl bilmez
Kendini bulacağın yollar içinde,en iyisi O’nun seni çağırdığı yoldur
Senin için doğru olanı O bilir
Senin iyiliğini senden çok O bilir
Sen yüreğinde olanı gizleme yeter ki
Umutları O’na bağla
Yüreğinin fısıltılarına ses verirsen,O’nun sana söylediklerini duyabilirsin
Gürültünün ortasında ruhunun sesini duymaya çalış
Yolda yürürken ayağın sürçse buna kahredersn
Şemsiyesiz sokağa çıkarsan apansız yağan yağmura kötü dersin,sızlanır,şikayetlenirsin
İşler senin istediğin gibi tıkır tıkır yolunda gitmeyiverse herşeyin,herkesin sana cephe aldığını düşünür,sinirden küplere binersin
Hiç ummadığın bir anda işten atılır,elinde ki mukavva kutuya birkaç özel eşyanı doldururken bulursun kendini
Eşin,sevdiğin;arkadaşım,can dostum dediğin (özellikle sevdiğim dediğin)
kim varsa bir bakarsın sana dirsek çevirmiş
Kendini dibe vurmuş hissedersin ve hatta rabbini suçlarsın çoğu kere,kadere ilenirsin
Kendini melankolinin karanlık koynuna bırakır,unutmak istersin herşeyi,sadece unutmak
Ama unutma ki en dibe vurduğun zamanlar da yanındadır
O,kudretinin ve merhametinin görünmez eli sana uzanmış,tutmanı bekler
Senin kötülüğünü istemeyen sadece O’durKötülüğü sana yakıştırmayan en kötü zamanlarında yanında olan sadece O’dur

Rabbin hata ettin diye seni gözden çıkarmaz

Elçisi İsa’nın ağzından şöyle söyler sana:
’’sizden biriniz yüz koyunu olsa,onlardan biri kaybolsa,diğer doksandokuzu bırakıp onu aramaya gitmez mi? ve onu bulduğunda,neredeyse diğerlerini unutacak kadar sevinmez mi? ’’ bir hata ettiğinde rabbinden yüz çevirir ve kaybolmuş olursunBundan sonra kaybolmuş tek koyununu arayan adam gibi,rabbinde senin yolunu bekler
Sonunda özür dileyerek O’na döndüğünde,senden yitik koyununu bulduğunda diğerlerini unutan adam gibi hoşnut olur
Sen hata ettin diye seni gözden çıkarmazÖzür dileyip döndüğünde,en az eskisi kadar,belki daha da çok sever seni
Bir vakitler çocukken anneni hatırla
Üstünde oturduğun kanepenin bir köşesi kirlense kanepeyi hemencecik sokağa atıyormuydu? Elinde tuttuğun bir kitabın bir sayfasına mürekkep damlasa kitabı fırlatıp atarmısın?
Fakat sen yanlış söylediğin bir kelime yüzünden seni defterden silen,sınav kağıdında yaptığın minik bir imla hatasından dolayı sana kırık not veren,doğum gününde hediye almayı unuttun diye senden ayrılanları da tanırsıntoplantıya azıcık geç kaldın diye bir güzel paylanıp kızağa alındığın kimi durumları da hatırlamalısın
Sen bir insansın,hata yaparsın
Hata yapmamak ve insan olmak birarada bulunması imkansız iki durum
Öyleyse seni yaratan,yaptığın hatalarda hemencecik gözden çıkaracak kadar acımasız olabilir mi? O seni hatalarınla seviyor,bu yüzden hata yapmana değil hatalarından dolayı özür dilemene önem veriyor

Bilinsin,en güzel özür dileme yollarından biri de hatayı tekrarlamamaktır

Rabbin sana kötülüğü yakıştırmaz

Çoğu zaman,en yakın arkadaşın bile,yanlış bir şey yaptığında seni de kötü ilan ederOysa,yaptığın işin kötü olması,seni kötü yapmaya yetmezSenden yanlış bir eylemin çıkması,seni hepten yanlış yapmaz
Rabbin senin özünde iyi olduğunu bilir
Senin değil,yaptığın işin kötü olduğunu söyler
Bir kez,hatta çoğu kez yanlış yaptığın halde,hepten karalamaz seni
İyi insanların da yapabileceğini bilir
Kötü şeyler yaptığın halde iyi biri olduğunu belirtir
Hani bir bayram öncesi baban sana vitrinde görüp o çok istediğin ayakkabıları almıştıSen gözünden bile sakındığın ayakkabılarını hep pırıl pırıl tutmak istiyor,üstüne bir toz tanesinin bile konmasına razı olmuyordunToz-toprak ve çamur senin o canım ayakkabılarına yakışmazdıYa okul müsameresinde sana verilen kostüme dökülen reçel yüzünden döktüğün gözyaşlarına ne demeliPeki bunlar bir yana,örneğin Topkapı sarayı’ndaki meşhur kaşıkçı elması’nın betonun üzerinde yuvarlanan bir miskete dönüştüğünü düşünebilir misin?
Ya el sürmeye çekindiğin son model dizüstü bilgisayarının üstünde et doğrandığını ya da antika iran halısının paspas yerine kullanıldığını hayal edebilir misin? bunları yakıştırabilirmisin onlara

Oysa seni sadece gövdeden ibaret gören bu gövde uygarlığı senin göklere layık olağanüstü ruh ve beden varlığını bir et doğrama tahtası bir paspas niyetine kullanmak istiyorSeni buna layık görüyorFakat rabbin senin nasıl bir mücevher olduğunu biliyor

Senin kıymetinin sadece O tam anlamıyla farkında ve işte bu yüzden seni dünyanın kötülüklerine değil cennetin yüceliklerine yakıştırıyor


Rabbin nankör olmanı istemez

Sana iyilik eden birine teşekkür etmeden durabilir misin?
yoksa,iyilik edenin sana iyilik etmeye mecbur olduğunu mu düşünürsün?
İyilik zorunlu olmadan yapılan şeydirDüşün ki,rabbin sen yok olduğun halde,seni var etmeyi tercih etti
Sen cansız olabilecekken,sana can verdi
Can verdikten sonra,seni hiç ummadığın lütuflara boğduAldığın bir nefes,içtiğin bir damla su,yediğin bir lokma ekmek bile,senin ummadığın bir nimetti
Senin için güneşi doğurup batıran rabbin,çevreni sayısız güzelliklerle donatmıştır
Şimdi elini yüreğinin üstüne koy;yüreğinin vuruşlarını hissetYok olabilirdin ama varsınVar olduğun halde,bir bitki yada hayvan olabilirdin,ama insansın
Bütün güzelliklerin içine çağrılırsın
Yeryüzü sarayında en güzel bileti sana vermişler
FARKINDAMISIN ?
Ve buna rağmen,Rabb bunlara mecburdu,O’na karşı minnettar olmak zorunda değilim diyebilir misin?

Kar yağıyordusoğuktu,ölümüne soğuktu,herşey buzdan kristallere dönmüştüBebek sesini andıran bir ses sokaktan yankılanıyordu,ağlamaklı,dokunaklı ve yalvarırcasınaVe sen onu,o zavallı kediyi eve almıştınÖnce annene sonra babana dökmediğin dil kalmamıştıÖnüne gelen sıcacık sütü bir hamlede içtikten sonra elin kaba uzandığında elini tırmalayıp kanatan o yaratığa acı içinde kıvranırken hangi kelime ile bağırıyordun:nanköööör

Yardım gördüğün eli ısıran bir kediye nankör denirse,tüm varlığını borçlu olduğun birini unutmaya,O yokmuş gibi yaşamaya,sadece başın dara düşünce O’nu hatırlamaya ne denir?
Kendini yeryüzünün hakimi sanan birileri,göğü delercesine yükselen plazalarında deriden koltuklarına küçük birer tanrı olarak kurulanlar,seni sadece emeğine indirgeyip hayallerini bile paraya,güce dönüştürmeye çalışan ağababalar bir yaratıcı yokmuş gibi yaşamayı yeğlemiyorlar mı?

Sana da bunu önermiyorlar mı? Peki sen hangisini seçiyorsun,hatırlamayı mı,unutmayı mı?

Söyle,nankörlüğü bir onur madalyası gibi taşıyabilir misin göğsünde?

Rabbin hep suçluluk duygusu ile yaşamanı istemez

Ne kadar zordur sürekli mahçubiyet içinde yaşamak
Her gün yüzü yerde dolaşmak ne çok ezici bir haldirSana sürekli hata ettiğini söyleyen biri ne kadar çekilmezdirAyıplarının ve kusurlarının her fırsatta deşifre edilmesi ne kadar inciticidirRabbin senin açık ettiklerini de,sakladıklarını da bilirAyıp ve kusurların her an O’nun nazarındadırHatalarını bilir
Ama yüzüne vurup da mahçup etmez seniDurup durup hatalarını sayıp kendini kötü hissetmene çalışmaz
Her zaman senin sırdaşındırHatalarını anlayışla karşılar;kusurlarını bağışlamaya hazır olduğunu söyler ve onları örterÖyle bağışlar ki seni,hiç hata etmemiş gibi yeniden seveceğini söyler
Elçilerinin dilinde kendisinden hem bağışlama hem de merhamet istemeni belletir sanaBağışlar seni;günahlarını silerBağışlamakla da kalmaz;merhamet eder
Yeniden sever seni,hiç kusur etmemişsin gibi
’’Bırak büsbütün suçluluk içinde daim yaşamayı,hiç suçluluk duymamayı yeğlerim’’ dediğini duyar gibiyimDuyabiliyorum çünkü,duyduğum şeyler zaman zaman işittiğim mağrur ve asi cümlelerden çok da farklı değilEvet,biliyorum,suçluluk duygusu ezicidir,ve insan denilen biçare bu ağır yükten kurtulmak ister
Fakat insan,sivrisineği öldürmek isterken top güllesi kullanmak gibi bir tuhaflıkla bazen kendisini büsbütün pişmanlık duymamaya,duygularını nasırlaştırmaya vardırabilir işiİşte bu daha vahimdirPişmanlık duygusunun altında,üstüne bir boğa oturmuş gibi yaşamak ve ümitsizlik vadilerine yuvarlanmak ne kadar yanlışsa,pişmanlık duyacak yanlarını yokedip ortalıkta boynuna halkalar geçirilmiş gibi dolaşmak da en az o kadar yanlıştır
Seni yaratan,yarattığı için en ince duygularını,en nazenin hassasiyetlerini bilen,seni dengeye davet eder

Unutma ki “denge” bir anahtardır,bir fıtrat çilingiridirDengede dur ey insan,geniş bir körfezde bir buz parçasının üstünde duruyor gibi

PİŞMAN OL VE FAKAT PİŞMAN ÖLME

Rabbin kuşku içinde kalmanı istemez

Bir gün rabbin elçisi İbrahim (AS) şöyle dedi:
’’Rabbim,bana öldükten sonra nasıl dirileceğimi göster’’ bunun üzerine,’’yoksa inanmıyor musun? ’’ dendi ’’hayır,’’ dedi İbrahim,’’ sadece kalbim de inansın istiyorum’’ bu isteği anlayışla karşılayan rabbi,’’öyleyse,dört kuş al,bunları kendine alıştırSonra da her birini başka başka dağlara bırakçağırınca yeniden sana gelecekler’’
İyi düşün ki,toprağa bıraktığımız sevdiklerimizin geri dönmesini ne çok isterizÖlümden sonra unutulmaya yüz tutacak olman,ne çok rahatsız eder seniAcaba geri gelecek mi sevdiklerim,diyorsun
Yoksa,toprağın karanlığında unutulup yok mu olacağım diye kaygılanıyorsunŞimdi lütfen her baharda yaşadıklarını hatırla,toprağa düşmüş tohumlar,rabbimiz tarafından unutulmuyor
Çürümüş yapraklar,her bahar,yeniden taptaze ediliyor,çiçekler dal uçlarına yine,yeni, yeniden akın ediyorSonbahara ait hiçbir şeyi unutmadığını sana her bahar gösteren yaratıcın,seni küçük bir tohumdan,kuru bir yapraktan daha az mı değerli görür?
Her bahar,tıpkı İbrahim’in (as)kuşlarının geri dönmesi gibi,uzaklara savrulan her şeyi geri getirirO,kalbini de,gözünü de şüphede bırakmazBöylece,yeniden dirileceğine emin olursun
Farkında mısın,bizi kuşkunun kör kuyularına atan ne de çok şey var bu kafası karışık çağdaAdeta herkes işbirliği yapmış gibi bizi kuşkuya,kuruntulara,acaba’lara yöneltiyorHem aklımıza hem kalbimize saldıran ne kadar çok şüphe oku varFelsefeye baksan kimse kimseye katılmıyor,hatta herkes birbirini yalanlıyorSana en birinci erdem olarak her daim şüphe duyman,hep şüphede kalman öğütleniyor
Peki ama hep şüphede kalmanın tıpkı bir elektirik direğinde titreyip durmak gibi ruhunda ve kalbinde yaptığı yıkımı gidermekten neden kimse bahsetmiyorBilime bakarsak her gün yeni bir şey bulunduğu söyleniyor ve öncesinde kurulan bilimsel billur şatolar yerle bir oluyor

Peki ama bugün bulunanların yarında aynı akibete uğramıyacağını kim garanti edebilirGünlük hayata baksan,herkes herkesten kuşku duyuyorTramvayda yanına oturdurduğun kadın hemencecik çantasını garantiye almaya çalışıyor,bürokrasi herşeyi belgelemeni istiyor ve sana asla güvenmiyorSöylermisin dostum,biz insancıkların gönlünü bir parça teselli edecek şüpheden kurtuluşu ne sağlayacak

İşte ben derim ki,her bahar doludizgin geliyorsa,rüzgardan sonra yağmur yağıyorsa,bembeyaz kar sözünde durup herşeyi yorgan gibi örtüyorsa bu sana ve bana Rabbin bir vaadidir,bir sözüdürVe bilelim ki sadece O tam anlamıyla sözünde duruyor
Rabbin bağışlayıcılığını başına kakmaz


Bir üklede bir kız çocuğunun yaratıcıyla konuştuğu haberi yayılırÜlkenin kralı kız çocuğunu yalan konuşup konuşmadığı konusunda sınamak isterKıza,yaratıcıyla görüştüğünde,en son hangi hatasından dolayı rabbinden özür dilediğini sormasını söylerKral,bir sonraki görüşmeyi iple çekerSonunda,’’yaratıcıya en son hangi hatamı bağışladığını sordun mu? der
’’Evet,’’ der kız çocuğu
’’neymiş?’’ diye sorar kral heyecanlaKız çocuğu sakince cevap verir: ’’ Rabbin,’unuttum’ dedi’’ böylece kızın yaratıcıyla sahiden konuştuğuna emin olur kral
Ona yakışanda budurÖyle bağışlar ki,bağışladığı hatayı kulunun yüzüne vurmazÖyle affeder ki,zoraki affeden kullar gibi her fırsatta affettiğine kusurunu hatırlatmazElbette ki unutmaz rabbin;ama hepten unutmuş gibi,sanki sen hiç hata etmemişsin gibi bağışlarİşlediğin hatayı sana da unutturur;mahçup olmanı istemez

’’O,unutmaktan uzaktır’’ denmişti sanaO’nun unutması,sana ait kusurların üstüne bir perde çekmek gibi,gecenin üstüne gündüzü yaymak gibi merhametinin bir yansımasıdırO affeder ve öyle yarım yamalak affetmez,affettiğini bir gurur levhası halinde çocuğun gözünün içine sokan bir baba gibi davranmazHatırlar mısın,evde yanlız kaldığın bir zamanda top oynayacağın tutmuştu da canım vazoyu tuzla buz etmiştinAnnen hışımla gözünün içine bakmış,uzun süre sana dargın kalmış ama sonra seni affettiğini söylemişti
Söylemişti söylemesine de,yine de ara sıra seni affettiğini ima etmesine engel olamamıştıAma yıllar sonra sen büyüdüğünde söz vazodan açılınca aslında tam olarak unutmadığı da ortaya çıkmıştıHani okul sıralarında arkadaşlarına uyup kopya çekeceğin tutmuştu da eline yüzüne bulaştırmıştın
Tek hatırladığın şey kulağına yapışmış iri bir eldiEvet,öğretmenin ve okul müdürün seni affetmişlerdi,’bir daha olmayacak ama’ diye uyarmışlardı
Ne ki her göz göze gelişinizde sanki ’hala unutmadım’ der gibi bakmışlardıAdeta verdiğin misketi hatırlatan yaramaz çocuk gibi başa kakmışlardı bağışlayıcı olmalarını
Göklerin ve yerin kaydını tutan,meleklerin sahibi olan rabbin öyle öyle bir hatırlamayla seni bağışlamasını unutur ki bütün unuttukları senin iyilik defterine kaydolur bazen
Kalbimizi ona döndürürsek eski kötülüklerimizi yeni iyiliklerimiz haline getireceğini O söylüyor

Rabbin seni unutmaz

Doğum gününü hatırla
Doğduğun gün dünyadakiler için sıradan bir gündü
O günün en fazla bir yıl öncesinde,dünyaya geleceğin konusunda kimsenin bir fikri yoktu
Sen yoktun,yok olduğunu sen bile bilmiyordunHiç gelmeseydin dünyaya,kimse yokluğunu farketmeyecekti
Ne özleyen olacaktı seni,ne de yolunu gözleyen

Annen ve baban bile senin eksikliğinden yakınmayacaktı
Sen gelmedin diye kimse üzülmeyecekti
Sen olmadın diye kimse mutsuz olmayacaktı
İstersen,dünya tarihini doğduğun günden önce ve sonra diye ikiye ayır
Doğumundan önce seni hiç kimse anmıyorken,yaratıcın andı
Seni varlığından önce O sevdi
Kimse tanımazken seni,yanlız O tanıdı
Sen yokluğunun farkında değilken,senin var edilmeni diledi
Hatta sen varlığının bile farkında olmadığın halde,sana kimseye vermediği bir yüz verdi
Başkaları seni doğduğun günden sonra hesaba kattıYoksa kimsenin umurunda değildin

SENİ O UMURSADI

En çok unutulmak yaralar kalbini
Öyle zaman olur ki ’hiç olsam ama unutulmasam’ dersin,değil mi?
Unutulmak hiçlikten ağır gelir sanaYani ki onca yükü çeken gönül,unutulmanın yüküne tahammül edemez
İçine böyle bir duygunun konuluşunu göz ardı edip unutuşun zindanına kapatamıyorsun bilmem farkında mısın?

İçinden bir ses,sana böyle bir duygu verildiyse bunun bir karşılığı olarak,senin bu dünyada varolmana sebep olan kuvvet unutulmaktan uzaktır,demiyor mu?

Ruhun yaralarına merhem olma iddiasındaki çağdaş yöntemler,çoğu kez dertlerini,sıkıntılarını unutmanı,üzerini örtmeni söylüyor sanaNe kadar uğraşsan da,antidepresanlara,uyku haplarına ne kadar başvursan da yetmiyor unutmana

Halbuki rabbin senden unuttuğun şeyi hatırlayarak yaralarını iyileştirmeni istiyorO’nun yolu hatırlamanın yoludur

BU NEDENLE DAİMA O’NUN HATIRINDASIN

Rabbin senden ille de dilekçe yazmanı istemez

Derdini anlatamamaktan yakınıyorsun
Sesini duyuramamak canını yakıyor
Varlığını hiçe sayanlara içerliyorsun

Anlaşılmamak yüreğini kanatıyorSeni sen söylemeden anlayan bir dostun olsaydı,ne çok sevinirdin
Yüreğini senin göğsüne koyan yaratıcın yüreğinden geçenleri bildiğini bildiriyor sana

Sen dile getirmesen de,içini oyan sızıları,ruhunu kemiren pişmanlıkları açık bir söz gibi duyuyor
Diyor ki,başkalarından sakladığını bildiğim gibi,kendinden sakladığını bile biliyorum
Seni en çok O anlıyor
Sesini bir yükselt de öyle konuşalım,demiyor

Bir dilekçe yaz da,sonra değerlendirelim demiyor

Haşa ki rabbin kırtasiye delisi bir bürokrat değil
Üç adet pul,resmi mühür ve imza istemiyor senden

Seninle ilişkisi bir güven ilişkisi

Kuşkular,önyargılar,güvensizlikler üzerine kurulu insan ilişkileri gibi değil rabbin ilişkisi
O sana güveniyor,senin özüne koyduğu prensiplerin yüreğini göğe yönelteceğine itimadı var
Hatta,ilk defa insanı yaratacağı zaman,melekler ’yeryüzünde fesat çıkarıp kan dökecek birini mi yaratacaksın?’dediklerinde ’sizin bilmediğinizi ben bilirim’diyerek insana olan güvenini apaçık ortaya koymuştu

Evet,rabbin kırtasiyeci değildirDetayı önemser ama detaycı değildir
Ceviz kabuğunu en az içi kadar önemser fakat kabuğun yenmediğini sonsuz bilgisiyle bilir

Sana bir dua kadar yakın O

Bir dilek kadar yakınİçinde sözler tutuşunca,sözler ağza doluşunca,seni aracısız dinleyendir O

Nisyandan aldın beni, isyanda bırakma Rabbim!

Bağışla beni Rabbim, tevekkülden başkası gelmiyor elimden
Başkası yok elimde
Şimdi elimden gelenlerin hepsi senin "El"inde
Bağışla beni, göremedim
Göremedim, nice *****n karnında nice karanlıklar içindeyken gün yüzüne çıkardığını bebelerin yüzünü
Unuttum, çocuk tebessümlerini nice belirsizliklerden alıp güneşe erdirdiğini,
Bilemedim, yüreğimizi yokluğun dehlizlerinden aşırıp aşkın vadisine eriştirdiğini
Göremedim, her sabah yerin sükûnetini odamda ekmek gibi sımsıcak hazır ettiğini
Her akşam yastıkta unuttuğum bedenimi sabah yeniden yanıma verdiğini göremedim
Beni her sabah ihya ettiğini, bedenimi her an zaaflardan çıkardığını, varlığını her an yokluktan geri getirdiğini göremedim
Göremedim Rabbim her günü ödünç verdiğini
Göremedim, bağışla beni
Fakat, şimdi gördüklerim gösterdi bana hepsini
Geç kaldım görmekte
Tebessümü beton yığınları arasında sönen bebeler gördümse de, biliyorum Senin El’nde şimdi hepsi ve sonsuz tebessümler verdin herbirine
Sevinci soğuk topraklarda boğulmuş çocuklar gördümse de, biliyorum Senin Rahmetinin kucağında hepsi ve bitmez sevinçler bağışladın herbirine
Ümitleri bir apansız sarsıntıyla yıkılan insanları gördümse de, biliyorum Senin Şefkatinin ikliminde âsûde ve mutlu her biri
Bağışla beni Rabbim, unuttum, nisyanda kaldım
Hatırlamadım verdiğini ve var kıldığını
Elimden alınca verdiğini ve yokluğa yuvarladığında varlığımı
Hatırladım ve ama geç hatırladım
Gördüm, ama güç gördüm, acıyla gördüm
Varlıkta kör oldum, yoklukta gördüm
Bollukta unuttum, darlıkta hatırladım
Affet beni Rabbim, bari, yoklukta Sana vardım
Hiç olmazsa, hiçlikte seni andım
Şimdi, bir tevekkül var elimde
Başka herşey düştü, herşey yokluğa döküldü
Hatırladım, elimdekiler de, ellerim de Senin Elinde
Şimdi, dua sığıyor sadece avuçlarıma
Sadece yakarış yakışıyor yakama
Gözlerim müjdeni gözlüyor uzaktan
Gönlüm hiç bitmez tesellini özlüyor
Sen ki, unutmaktan alıkoydun, nisyandan kurtardın beni Rabbim
Şimdi isyandan koru beni Rabbim
İsyandan koru beni, isyandan koru beni, isyandan koru beni
Ve lûtfet ki, avuçlarında teselliden ötesi yok
Affet ki, elimde duâdan başkası yok