Günahı Terk Ederek İnsanın Kendine Çeki Düzen Vermesi Gerekir

günahı terk ederek insanın kendine çeki düzen vermesi gerekir
Al-i İmran suresinde şu mealdeki bir ayeti kerime yer almaktadır:


"Ve bir günah işledikleri veya nefislerine zulmettikleri zaman, Allah'ı anarak günahlarının bağışlanmasını isteyenler, hem de yaptıkları günahta bile bile ısrar etmemiş olanlar—İşte onların mükâfatı, Rablerinden bir mağfiret, ağaçları altından ırmaklar akan Cennetlerdir Orada ebedi olarak kalacaklardır Güzel amel yapanların mükâfatı ne güzeldir"1


Demek ki, bir tövbenin kabul olması, bir günahın affa liyakat kazanması için hiçbir mazeret yokken o günahta ısrar edilmemesi şartı aranmaktadır Bir insan sadece nefsini yenemediğini, çevresinin nasıl karşılayacağını bahane ederek bir haramı işlemeye devam ederse ne olur? Bu husustaki bir hadisin meali şöyledir:


"Mü'min bir günah işlediği zaman kalbinde siyah bir nokta belirir Eğer o günahtan el çeker, Allah'tan günahının affını dilerse, kalbi o siyah noktadan temizlenir Eğer günaha devam ederse, o siyahlık artar İşte Kur'ân'da geçen 'günahın kalbi kaplaması' bu mânâdadır"2


Evet, "Her bir günah içinde küfre gidecek bir yol vardır" sözü mühim bir gerçeği dile getiriyor Şöyle ki, bir günahı işlemeye devam eden insan zamanla o günaha alışır, terk edemez bir hale gelir Bu alışkanlık onu gün geçtikçe daha büyük manevî tehlikelere sürükler Günahın uhrevî bir cezasının olmayacağına inanmaya, hattâ Cehennemin bile olmaması gerektiğine kadar gider Yani kalpte yer tutan o günah tohumu zaman içinde—Allah korusun yeşillenerek bir zakkum ağacı haline dönüşebilir3


Böyle bir tehlikeye maruz kalmamak ve şeytanın kinlerine kanmamak için bir an önce tövbeyi icap ettirecek günahı terk ederek insanın kendine çeki düzen vermesi gerekir


1Âl-i İmrân Sûresi, 135-136

2İbni Mace, Zühd:29

3-Lem'alar, s 7; Mesnevî-iNuriye, s 115



(Kaynak: Mehmet Paksu, Sünnet ve Aile)