Gölge Et, Ama Ne Olur Gölge Olma!

Gölge et, ama ne olur gölge olma!
[I][Gölge et, ama ne olur gölge olma!



Sinoplu Diyojen yanlış söylemiş "Gölge etme" diyeceğine, keşke "gölge olma

başka ihsan istemem" deseydi hatırını soran Makedonyalı İskender'e

Siz, hesap yaparken, bir şeyin gölgesini hesaba katar mısınız? Ben katmam

Çünkü gölgeler solda sıfır gibidirler; bin tane gölge bir 'şahsiyet' etmez,

tıpkı soldaki bin tane sıfırın toplam değerinin yine sıfır olduğu gibi



İnsanlar ya gölgedirler, ya da şahsiyet Gölge iseler, gölgesi oldukları

biri vardır; yani kölesi oldukları biri O birine, siz 'gölgeci' de

diyebilirsiniz Gölgeci, insanları kendisinin gölgesi olarak görmekten zevk

duyar Ve hiçbir gölge iradeli hareket edemez

Gölgelerin ne sevgileri gerçek sevgidir, ne de nefretleri sahici nefret

Onlar, kendisinin patlıcanın değil padişahın dalkavuğu olduğunu söyleyen muzip gibidirler; sevgi ve nefretleri gölgecininkine ayarlıdır Emirle severler, emirle nefret ederler

Oysaki şahsiyetler, kendilerine ait bir kafa ve kendilerine ait bir yürek taşıdığının bilincinde olan insanlardır O kafayı düşünmek, analiz yapmak,yerinde onaylamak ve yerinde reddetmek için; o yüreği de duymak, sevgiye değer olanı sevmek, inanmaya değer olana inanmak, nefreti ve inkarı gerekli olandan da nefret etmek ve reddetmek için kullanırlar



Gölgenin "ben idraki" olmaz; dolayısıyla "omurgası" da olmaz Bu nedenle,hiç bir gölge hiç bir zaman "bir başkası olmaktan” kurtulup "kendisi" olamayacaktır Ve omurgası olmayan hiç bir gölge, hiç bir zaman dik duramayacaktır

Gölgelerle yapılan siyasetin içerisinde "şahsiyeti" aramak da beyhude bir uğraştır elbet Gölgelerin yaptığı siyasetin omurgalı olmasını beklemek abesle iştigaldir Dik durulması gereken yerde, dik durmasını bekledikleriniz yerlerde sürünüyorlarsa, gerçek nedeni işte budur



Tarihi bir tecrübedir: Kadrolar şuurlandırılır, kitleler şartlandırılır

Peki bizde nasıl yürür bu işler: Kadrolar şartlandırılır, kitleler

şuurlandırılmaya çalışılır Bu ikincisi olmayacak iş

Gelelim kadrolara… Evet, kadrolar şartlandırılır, çünkü şuurlandırılırsa,

başlarında buldukları demirbaşların konumunu sorgulamaya, onların oraya hangi çaba, liyakat ve vasıfla çıktıklarının hesabını istemeye başlarlar

Onun için de, gölgeci liderler şu ezeli taktiği uygularlar: Dama çık,

merdiveni çek Merdiveni çek ki, senden sonra kimse senin çıktığın yere

çıkamasın Ondan sonrası kolay: Bir yandan "Hadi aslanlarım, koşun, geride

kalanı elerim!" salvoları, bir yandan da "O kadar da değil, beni geçeni

vururum!" tehditleri




Tüm sorunumuz, insan kumaşının kalitesinde düğümleniyor Kumaşı kaliteli

insanları siyasete taşırsanız, kaliteli siyaset üretirler; ticarete

taşırsanız, kaliteli ticaret Tersi de geçerli O halde, en akıllıca

yatırım, siyasetten de, ticaretten de önce, insan unsuruna olan yatırım

Tabi ki, hayatın alanları, birbiriyle bıçak sırtı gibi ayrılan şeyler

değildir Ne ki, "Ne yapmalı?" sorusunun doğru cevabı da "Nereden

başlamalı?" sorusundan bağımsız bulunamaz Geleceğin inşası için harekete geçen bir kitlenin, politikaya yatırımının insan unsuruna olan yatırımına oranı, bir buz dağının su üstündeki kısmının su altındaki kısmına oranı kadar olmalıdır Yalnızca böyle yapan bir hareket, toplumsal dönüşümün lokomotifi olmayı hak eder ve yaşadığı zamanın aktif öznesi olur Değilse, kendisine umut bağlayan kitlelerin umutlarını yad ve yabancı lokomotiflerin

hoyrat emellerine peşkeş çeken birer vagon olurlar ki, bu tam da yaşadığı zamanın "pasif nesnesi" olmaya tekabül eder

Bütün bunları bana hatırlatan, Rasulullah'ın Buhari tarafından aktarılan bir hadisi oldu Burada aktarayım, bakalım size neler hatırlatacak:



"İnsanlar da develer gibidir: Bazen yüz tanesi bir arada bulunur da,

içlerinden, binmek için bir tane bile bulamayabilirsin"



MUSTAFA İSLAMOĞLU

/I]