Dost'a Dost Olabilmek..

Dost'a Dost Olabilmek
Dost'a Dost Olabilmek

Hak dostları Cenâb-ı Allah’ın sevgisini gönüllerinde taşıyan ve bu sırrın sahipleri olan mümtaz şahsiyetlerdir Bu sır öyle bir sırdır ki Hz Yezdan bu emanetini onların gönüllerinde muhafaza etmiş, dininin ve İlâhî aşkının hizmetkârlığını velilerinin omuzlarına yüklemiştir


Üstadımız Abdullah Farûkî hazretleri de Allah’ın bu nimetine mazhar olmuş şekçin velilerinden bir tanesidir Kendisi ‘Veysî’ olarak manen terbiye edilmiştir Veysîliği, İmam-ı Rabbânî hazretleri ‘Mektûbât’ adlı eserinde şöyle tarif etmiştir: “Veysîler, Allah’ın seçkin kullarıdır Allah onları yekten kulları arasından seçer ve kendisine yakınlık nimetiyle şerefyap eder Allah’ın nazlı kullarıdır Rasûlullah Efendimizin yanında çok kıymetli insanlardır” Değerli Üstadımız da bu yoldan terbiye olmuş ve Hz Allah’a vasıl olmuştur Kendisi bunu şu sözüyle dile getirirdi: “Taş kuşa çarpmadı, kuş geldi taşa çarptı”


Tasavvuf yolunun büyüğü Hz Abdulkadir Geylanî (ks) efendimiz de seçilmişlerdendir Hem de seçilmişlerin seçilmişidir Mübarek Üstadımızın manevî hayatında Hz Abdulkadir Geylânî (ks) efendimizin çok büyük tesiri olmuştur Birçok manevî sırrı çözmede ve anlamada Hz Pîr’den istifade etmiştir Kendisi seyr-ü sülûk esnasında yaşadığı bir hâlini şöyle anlatırdı:


“Manevî bir makam olan ‘Fenâfillâh’a geçeceğim sıralarda idi, manen ruhuma çok büyük tecelliler geliyor, bu da beni çok daraltıyordu Bu manevî ağırlığı kaldırmada çok zorlanıyordum O sırada Hz Pîr’den manen yardım istiyordum Hz Pîr teveccüh edip gelir o manevî yükü üzerimden alır, beni rahatlatırdı”


Abdullah Farukî Hz sohbetlerinde özellikle Hz Pîr’in kitaplarından okur, oradaki hikmetli sözlerden büyük derecede istifade eder ve bütün sevenlerine de okumalarını tavsiye ederdir “Bu sözler ilham ile söylenen sözlerdir Ondan, herkesin kendisine lazım olacak nasihatler mevcuttur” derdi


Hz Pîr (ks) sohbetlerinde tevhitten konuşur, nefsin ve şeytanın, kulu Allah’tan ve dostlarından uzaklaştıracak bütün oyunlarını inceden inceye açıklar ve bu tuzaklara düşülmemesini tavsiye eder Rahmetli Üstadımız onun Kur’an ve Sünnet’e bağlılığına ve tevhidi anlamadaki yüksek anlayışına hayran kalırdı Hz Pîr’in bizim manevî terbiyemizde büyük etkisi olduğunu her zaman dile getirirdi “Bizim Pîr’imiz (ks) Kur’an ve Sünnet’i ölçü almıştır, bunun dışındaki bidatlerden yüz çevirmiş, Allah’a ve Rasûlü’ne tam bir teslimiyet ile boyun bükmüştür Biz de onun bu anlayışıyla hareket ederiz Dışımızı dinimizin emirlerine göre tezyin ederken, içimizi de her türlü nefsanî ve şeytanî ahlâklardan temizlemeye son derece önem veririz” buyururlardı


Üstadımız Allah’ın zikrine müştaktı Hz Pîr’in yolu olan cehrî zikre çok devam eder, “Nefisler ancak Allah’ın zikrinin nuruyla terbiye olur” derdi Üstadımızın Hz Pîr’e olan sevgisi öyleydi ki onunla alâkalı nağmeler söylendiğinde kendinden geçer, “Benim Pîr’im başkadır!” derdi Ona olan sevgisinin şuasını etrafındakiler rahatlıkla hissederlerdi Zaman mekan mefhumu ortadan kalkar, vahdet denizinde dostların alış verişi başlar ki bundan ötesini ise dosta dost olanlar tadardı


Mübarek Üstadımız, Hz Abdulkadir Geylanî hazretleri himmetinin kıyamete kadar devam edeceğine ve bütün velilerden üstün bir makamın sahibi olduğuna tam bir inanç sahibiydi İmam-ı Rabbanî (ks) efendimiz, Mektûbât’ında; yeryüzünde kime bir hidayet gelse, Ehl-i Beyt’i, On İki İmamları saydıktan sonra Abdulkadir Geylanî hazretlerinin tavassutuyla o kula hidayetin ulaşacağını zikreder, bu konuda manen görevli olduğunu, kendisinin de ona bu noktada vekillik ettiğini bildirmiştir


Üstadımız bir murakabe halinde Muhammed Nakşibend (ks) efendimizle manen görüştüğünde onun kendisine biraz uzak durduğunu görmüş, “Efendim, bunun hikmeti nedir?” diye sorunca Muhammed Nakşibed hazretleri şöyle cevap vermiş: “Oğlum, aslında senin manevî terbiyeni ben yapmak istiyordum, fakat Hz Pîr seni bize bırakmadı, ‘Onu ben terbiye edeceğim!’ dedi Seni o aldı, o terbiye etti, bu halim ondandır” dediğini bizlere anlatmıştır


Yıl 1990, karayolu ile hacca giderken Bağdat’ta Hz Abdulkadir Geylanî (ks) efendimizin türbesini ziyaret etmişler, Hz Pîr’in kabrinin etrafında halaka kurmak suretiyle zikrullah yapmışlar, daha sonra dışarıdaki düz alanda da sohbet ederken, arkadaşlardan birinin dizi diğerlerinkinden daha fazla öne çıkmış, o zaman Rahmetli Üstadımız: “Sen ne yapıyorsun, kimin huzurundayız!” diyerek arkadaşı sert bir şekilde uyarmıştır Bu hususlara Üstadımız çok dikkat eder, “Edebi çiğneyenin bu yolda nasibi yoktur Tasavvuf tamamıyla edep yoludur Hele ki büyüklere karşı edepsizlik manevî feyiz ve bereketin kesilmesine sebep olur” buyurulardı


Bir defasında Üstadımız (ks) bir rüyasını şöyle anlatmıştı “Rüyamda bir imtihandan geçiyoruz Üç kişiyiz Abdulkadir Geylanî (ks) hazretleri bizden yukarda bir yerde duruyor O bizi imtihan ediyormuş Birimiz seçilecekmişiz İçimizden birisine oy verecekmişiz, ben falana oyumu vereyim diye içime o iki kişiden birini aldım O sıra Hz Pîr bize şöyle bir baktı, gözünü dolaştırdı ve dönüp bana: “Sen kazandın!” dedi Böylelikle Hz Allah (cc) büyük bir manevî nimete bizi Hz Pîr’in eliyle kavuşturdu Üstadımız bunları anlattıktan sonra: “İşte insan din kardeşini kendi nefsinden üstün tutar, onu kendine tercih ederse, o zaman Allah katındaki kıymeti daha da artar, Allah tevazu edeni yükseltir” buyurmuştu


Mübarek Üstadımız, bazı zamanlar bizlere şöyle derdi: “Dünyada en zor şey nedir?” diye büyüklerimiz sormuş, cevaben: “Hakikî bir Allah adamı bulmaktır!” diye cevap vermişler Bundan daha zor olanı nedir?” denilince, “Bu dostluğu muhafaza etmektir” demişlerdi


Cenâb-ı Allah bizleri sırat-ı müstakim üzere olan dostlarından dünya ve ahiret ayırmasın Himmet ve teveccühlerinden en yüksek manada istifade etmeyi nasip etsin, bulduktan sonra kaybedenlerden ve kadir kıymet bilmezlerden eylemesin




Dostların gölgesinde olki hep rahmet bulasın


Çıkma o gölgeden ki nefse şeytana yem olmayasın