Vargit Çiçeği(Colclhicum Speciosum)

Vargit Çiçeği - Vargit Çiçeği(Colclhicum Speciosum)




Vargit çiçeği, Güz çiğdemi olarak bilinen bu çiçeğin Latince adı

(Colchicum speciosum) dur Ortalama 1000 metre ve üzeri yüksekliklerde

bölge halkı tarafından mezire olarak tabir edilen köylerden birkaç yüz

metre yükseklikte, yaylalardan ise bir kaç yüz metre alçaklarda bulunan

geçici yerleşim yerlerinde oldukça yoğun olarak görülmektedir Evinize

köyünüze gitme zamanı geldi hadi acele edin ve köyünüze dönün demektedir

Vargit çiçeğinin bu olumsuz tavrına karşın Evinizden, köyünüzden yaylalara

çıkma zamanınız geldi artık, karlar eridi ve ilkbahar kendini iyiden iyiye

hissettirdi diyen Vargel çiçeği, doğanın insanla kurduğu iletişim

örneğinin sadece biridir Zehirli bir çiçek türüdür, vargel çiçeğinin

yapraklarının rengi beyaz, vargit çiçeğinin yapraklarının rengi de mor ve

mora yakın tonlardadır, altı taç yaprağı bulunur, üst kısmı huni şeklinde,

otsu ve gövdesiz bir bitkidir

Karadeniz bölgesinde insanlarının doğal yaşam biçimlerinden olan yayla

göçlerinin zamanlamasını göstermesi açısından "Vargel" ve "Vargit"

çiçekleri büyük önem taşırlar Çünkü Karadeniz coğrafyasının engebeli

arazisi kıyı bölgelerinde kısmi de olsa tarımı mümkün kılarken yüksek dağ

çayırlarının olduğu yüksek yerlerde, yaylalarda ise hayvancılığı mümkün

kılmaktadır Bu yüzden doğal koşulların zorunlu bir biçimde oluşturduğu

bir yaşam biçimi ve bu yaşam biçiminin oluşturduğu ekonomi çerçevesinde

yaylacılık kaçınılmaz olarak yüz yıllardır yapıla gelen bir faaliyettir

Stoalılar MÖ 4 yüzyılda ‘’doğaya göre yaşamak akla göre yaşamaktır’’

demiştilerNasıl ki Babiller tarım ile uğraşırlarken ayın hareketlerini

takip etmişlerse Karadenizlilerde hayvancılık ile uğraşırlarken vargit,

vargel çiçeğinin hareketlerini kontrol etmek zorundalar İçersinde

düzeni ve kuralı barındıran doğa hareketsiz değil hareketli, devingendir

Bu hareketlilik doğanın bir aklının olduğunu ve bu aklı kavramak için ona

göre hareket etmenin daha uygun olacağını ve ona kendini bırakarak daha

mutlu ve özgür olacağı aklına daha uygun gelmektedir insanın

Bir gün bir çocuk yaylaya çıkar; sağa sola etrafa bakar, gezer, tozar

hafif hafif serin esen rüzgarın sarstığı bir çiçek görür bakmaya

doyamadığı, ellemeye kıyamadığı bir çiçektir bu Ve az sonra babası na

sorar bu çiçeğin adı ne diye? Bu çiçeğin adı vargittir Artık varın gidin

gitme zamanımız geldi, demek ister bize diye cevaplar babarüzgar biraz

daha sertleşmiştir artık…