Ana Olmak &Quot;Hiç&Quot;Ken &Quot;Hep&Quot; Olmakmış Meğer....

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-14-2012

Ana Olmak "Hiç"ken "Hep" Olmakmış Meğer

"Analık nedir Annem?" derdim de anacığıma; "Ben ol da bil" derdi Mevlânaca

Ben ol da bil!

"Sen" oldum annem bak!

"Sen" oldum ve bildim neymiş bu işin yürekcesi

Hani "Köpekler bile "ana" olmasın" derdin ya hep, o ızdıraplı yüreğinle, o engin şefkatinle

Anlamazdık o zaman biz zamâneler

"Zor kızım, çok zor analık" derdin ardından derin bir iç çekişle

Zormuş anam

Ana olmak "Hiç" ken "Hep" olmakmış meğer

Çoğalmakmış durmadan

Dünyaya meydan okumak, mazi ve istikbâli sırtlamak, pervâsız bir gözü karalıkmış

Zormuş Annem

Olduk, gördük, bildik bak

Ana olmak meğer; Kor ateşlerde üşümesi, kara kışlarda buz kesmesiymiş yüreğin

Hep; "Ben!" derken,
Artık; "O", "İllâ O!" demesiymiş

Hiç varmayacağı kapıları çalması, hiç ederek ömrünü, adanmasıymış

Hiç kızmaması yüreğin, almayı hiç düşünmeden hep vermesiymiş

Hep sarıp-sarmalaması, hiç hesap sormadan, hep dost hep yâr olmasıymış

Zormuş Anam

Meğer ölümüne bir kara sevdaymış analık

Olduk, gördük, bildik bak

-----------

Gözlemleyin kadınları; Değişirler hep "Anne" olunca

Bir metamorfoz belki analık; Tırtılken kelebek olmak

Artık gözleri, elleri-ayakları, akıl ve yüreği tüm âzâları ve dahî hayalleri, tüm vakitleri ve hayata dâir hesapları O'na ait değildir

Karşılıksız-hesapsız ve de gönüllü olarak bağışlar yavrusuna tüm varlığını Anne

Ve dikkat edin, her kadın bir başka güzelleşir "Anne" olunca

Ezelden biçilen bir kostüm gibi, "Analık" yakışır her kadına

O, artık "Anne gibi" güler, "Anne gibi" bakar, "Anne gibi" kokar

Ve hayatta hiç kimse ne "Anne gibi" kokar ne "Anne gibi" bakar ne de onun gibi yanar

Ve böylelikle tüm anneler, Yaratan'dan kokular, esintiler taşırlar dünyamıza

Her Anne Yaratıcı'ya âyinedir

En çok Hâlık ve Vedud ismi yansır onlarda

Ve hayat boyu, binbir esmâyı seyrederiz o kocaman yüreklerde

İşte bu yüzden, kaç yaşında olursak olalım, bizler için hep,

Hiç eskimeyen bir ihtiram, coşkun bir muhabbet, hep meylettiren bir çekim alanıdırlar

İşte bu tutkunluk, hesapsız adanışlarının karşılığıdır onlara, Yaradan'dan

Ve bir gün bizden gittiklerinde

İçimizin bir yanı, ömür boyu hep titreşir onlar için

Hiç sönmeyen bir yangın, zaman zaman yakar alevlenir, asla dolmaz boşlukları

Alıp gitmişlerdir çünkü canlarımızın bir parçasını

Öyledir, her Anne giderken, yüreğini emanet bırakır yavrusuna ve bir parça yavrusundan alır da öyle gider çünkü

Ve bu yürek aktarımı, annenin sesi, nefesi, gözleri, sözleri ve o kocaman yüreği, ezelî bir miras gibi devredilir nesilden nesile

İşte dünyayı îmar eden, ayakta tutan bu Ana Yürekleridir!

Nasıl emânetse yavrular annelerine bir vakit,
Öylece emânettir her anne de yavrusuna

"Of!" bile demeden, sakın ha incitmeden,
Sahip çıksın herkes emânetlerine aman!

Yavrularına iki dünya bağışlayan ANAlara

Ve cennetlerini kazanan canlara müjdeler olsun

Alıntı

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

07-14-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ana Olmak &Quot;Hiç&Quot;Ken &Quot;Hep&Quot; Olmakmış Meğer.... Ana Olmak "Hiç"ken "Hep" Olmakmış Meğer "Analık nedir Annem?" derdim de anacığıma; "Ben ol da bil" derdi Mevlânaca Ben ol da bil! "Sen" oldum annem bak! "Sen" oldum ve bildim neymiş bu işin yürekcesi Hani "Köpekler bile "ana" olmasın" derdin ya hep, o ızdıraplı yüreğinle, o engin şefkatinle Anlamazdık o zaman biz zamâneler "Zor kızım, çok zor analık" derdin ardından derin bir iç çekişle Zormuş anam Ana olmak "Hiç" ken "Hep" olmakmış meğerÇoğalmakmış durmadan Dünyaya meydan okumak, mazi ve istikbâli sırtlamak, pervâsız bir gözü karalıkmış Zormuş AnnemOlduk, gördük, bildik bak Ana olmak meğer; Kor ateşlerde üşümesi, kara kışlarda buz kesmesiymiş yüreğin Hep; "Ben!" derken, Artık; "O", "İllâ O!" demesiymiş Hiç varmayacağı kapıları çalması, hiç ederek ömrünü, adanmasıymış Hiç kızmaması yüreğin, almayı hiç düşünmeden hep vermesiymiş Hep sarıp-sarmalaması, hiç hesap sormadan, hep dost hep yâr olmasıymış Zormuş Anam Meğer ölümüne bir kara sevdaymış analık Olduk, gördük, bildik bak ----------- Gözlemleyin kadınları; Değişirler hep "Anne" olunca Bir metamorfoz belki analık; Tırtılken kelebek olmak Artık gözleri, elleri-ayakları, akıl ve yüreği tüm âzâları ve dahî hayalleri, tüm vakitleri ve hayata dâir hesapları O'na ait değildir Karşılıksız-hesapsız ve de gönüllü olarak bağışlar yavrusuna tüm varlığını Anne Ve dikkat edin, her kadın bir başka güzelleşir "Anne" olunca Ezelden biçilen bir kostüm gibi, "Analık" yakışır her kadına O, artık "Anne gibi" güler, "Anne gibi" bakar, "Anne gibi" kokar Ve hayatta hiç kimse ne "Anne gibi" kokar ne "Anne gibi" bakar ne de onun gibi yanar Ve böylelikle tüm anneler, Yaratan'dan kokular, esintiler taşırlar dünyamıza Her Anne Yaratıcı'ya âyinedir En çok Hâlık ve Vedud ismi yansır onlarda Ve hayat boyu, binbir esmâyı seyrederiz o kocaman yüreklerde İşte bu yüzden, kaç yaşında olursak olalım, bizler için hep, Hiç eskimeyen bir ihtiram, coşkun bir muhabbet, hep meylettiren bir çekim alanıdırlar İşte bu tutkunluk, hesapsız adanışlarının karşılığıdır onlara, Yaradan'dan Ve bir gün bizden gittiklerindeİçimizin bir yanı, ömür boyu hep titreşir onlar için Hiç sönmeyen bir yangın, zaman zaman yakar alevlenir, asla dolmaz boşlukları Alıp gitmişlerdir çünkü canlarımızın bir parçasını Öyledir, her Anne giderken, yüreğini emanet bırakır yavrusuna ve bir parça yavrusundan alır da öyle gider çünkü Ve bu yürek aktarımı, annenin sesi, nefesi, gözleri, sözleri ve o kocaman yüreği, ezelî bir miras gibi devredilir nesilden nesile İşte dünyayı îmar eden, ayakta tutan bu Ana Yürekleridir! Nasıl emânetse yavrular annelerine bir vakit, Öylece emânettir her anne de yavrusuna "Of!" bile demeden, sakın ha incitmeden, Sahip çıksın herkes emânetlerine aman! Yavrularına iki dünya bağışlayan ANAlara Ve cennetlerini kazanan canlara müjdeler olsun Alıntı