Kücügüm

KÜCÜGÜM

Aynı sokakta oturuyorduk, adı esrarengizHerkes onun hakkında farklı şeyler söylerdiHepsi nedensiz, hepsi sebepsizKirli sakalları vardı, kahverengi gözlüğü, kumraldıBen nefret ederdim ama mahallenin bütün kızları ona hayrandıBir gün onunla yolda karşılaştık, çok güzel bir yüzü vardıO an kalbimi söküp atasım geldi, çünkü deli gönlüm o an onun aşkıyla alevlendiArtık uyumak yerine sürekli onun evini izliyordumOnunla karşılaşabilmek için akşam saatlerce kapılarda duruyordumBir akşam onu yolda gördüm, bi dakika bakarmısın dedimAcelem var küçüğüm dedi Sanki bana aramızdaki yaş farkını hatırlattıEve gidip ağladımErtesi gün eve girdiğini gördümHemen gittim ve kapıyı çaldımAçtı, ne var küçüğüm dediAdımı bile söyleyemedim, sadece seni seviyorum dedimGülümsedi cevap bile vermedi, evet dedimNe evet dedi, konuşmadım ve koşarak dışarı çıktımDaha sonrada bir ay boyunca evden çıkmadımBir gün arkadaşlarla evde otururken, mahalleye sirenler içinde bir ambulans geldiO günü hiç unutmam, ambulanstan alel acele inenler hızla onun evine girdiBütün mahalle aşağı indik ve seyre daldıkBir kaç dakika sonra onu sedyeyle dışarı çıkardılarÖnümden geçerken ben de seni küçüğüm dedi ve gözleini yumduDonup kaldım çünkü herkes bana bakıyorduEve doğru koşmaya başladım, göz yaşlarım durmadan akıyorduEve vardım, annemler ondan bahsediyorduAilesi yokmus, kendi gayretiyle bu yaşa gelmis, okumuşSevdiği bir kız varmış, ailesi vermeyince kız kaçmışAma kaçtığı gün ölmüşBir süre sonra yine sevmiş, ama ne yazık o da ölmüşKimi sevdiyse ölüm ayırmış, sanki onun sevgisi azrailin ölüm fermanıymışBazan hiç nedensiz, durup dururken ağlıyormuşUyurken baş ucunda bir kağıt, bir kalem, birde fotoğraf duruyormuşBir an önce ölebilmek için sanki dua ediyormuşİntihar edip hastaneyi aramışPolisler evinin duvarında küçüğüm yazısını bulmuşlar Küçüğüm sende ölme, küçüğüm sende ölme yazıyormuş