Sessizlik Cinayettir Bazen

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Belki ellerine kan bulaşmaz; belki gözlerini yumar, kulaklarını tıkarsın; çığlıklar parçalanır duvarlarında

Kafanı çevirirsin yardım nidalarına ya da elvedalara

Hiçbir şey değişsin istemezsin; yolunu tutmuş, yükünü almışsındır; paylaşmayı bilmezsin

Kimsenin yerine koyamazsın kendini; ne anlamaya, ne anlamlandırmaya çalışmazsın bir şeyleri

Sevgiden, aşktan, dostluktan dem vurup, ortak olmazsın sorunlarıma

Her adım atışında çekersin kendini geri; konuş! derim, susarsın

Ya düşüncelerin yoktur kendine ait, ya korkarsın düşündüklerini söylemekten

Gerçekten var mısın, ihtiyacım olduğunda ortalıkta görünmezken

Nasıl inanırım sana; haklıya ;haklıhaksıza haksız; diyemezken

Sessizlikte boğulurken sesim; ancak fısıldayarak söyleyebiliyorum: sessizlik cinayettir!

Gidene gitme diyemeyenin, gelene hoş geldini ne kadar anlamlıdır bilemiyorum

Benim gibi konuşmayıp, benim gibi yazmayandan uzak durursam; nereye götürür beni bu tekdüzelik!

Arada bir saçmala! desin biri, ölçüp biçeyim, düşüneyim üstünde; onun kadar sert, onun kadar umursamaz olmayayım; içim rahat olsun yanılıyorsun derken ve gülümseyeyim

Dikkatli oldugumdan dikkat isterim doğru; kaçınırim kötü söz söylemekten; anlamadan itham etmek istemem; tahammül gösteremem yargısız infazlara; her duyguma bir cümle bağlayabilirim istersem; ama öfkelenmeden yazamam, yazamam yazmasına da sövemem de kimseye

Sessizlik izin verir karşındakine, seni dilediğince yorumlaması için

Ve bazen, en fazla bağıranla, hiç sesi çıkmayanı ayıramam birbirinden

Ve merak ederim:Ne saklıyorlar benden?

Belki gözlem yapıyorlar, belki veri topluyorlar; herkes bağırırken susmak, erdem sayılır belki; ya sessiz çoğunluğun bir parçası olmak?

Ben ağlarken gülüyorsan anlayış gösterebilirim; ben ağlarken ağlıyorsan dostum diyebilirim, ben kalırken gidiyorsan "korkak" sanabilirim; ben severken itiyorsan, vazgeçebilirim senden ve ben sorarken susuyorsan, katlim vaciptir demektir; ölebilirim!

Sessizlik cinayet işler bazen; ne bir tanık, ne bir kanıt bırakmaz arkasında; bazen bizim gibi sessiz, bazen tırnaklarını toprağa geçirerek, hayatımızdan çıkıp gider insanlar; bazen anlamamanın, bazen anlaşılmamanın acısını duyarlar

Ve fark etseler de, etmeseler de, kimse güvende değildir artık; oysa, güvende olmak için tercih edilir susmak!

Ve vicdanımızın tek düşü olur; deliksiz uyumak!

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Sessizlik Cinayettir Bazen Belki ellerine kan bulaşmaz; belki gözlerini yumar, kulaklarını tıkarsın; çığlıklar parçalanır duvarlarında Kafanı çevirirsin yardım nidalarına ya da elvedalara Hiçbir şey değişsin istemezsin; yolunu tutmuş, yükünü almışsındır; paylaşmayı bilmezsin Kimsenin yerine koyamazsın kendini; ne anlamaya, ne anlamlandırmaya çalışmazsın bir şeyleri Sevgiden, aşktan, dostluktan dem vurup, ortak olmazsın sorunlarıma Her adım atışında çekersin kendini geri; konuş! derim, susarsın Ya düşüncelerin yoktur kendine ait, ya korkarsın düşündüklerini söylemekten Gerçekten var mısın, ihtiyacım olduğunda ortalıkta görünmezken Nasıl inanırım sana; haklıya ;haklıhaksıza haksız; diyemezken Sessizlikte boğulurken sesim; ancak fısıldayarak söyleyebiliyorum: sessizlik cinayettir! Gidene gitme diyemeyenin, gelene hoş geldini ne kadar anlamlıdır bilemiyorum Benim gibi konuşmayıp, benim gibi yazmayandan uzak durursam; nereye götürür beni bu tekdüzelik! Arada bir saçmala! desin biri, ölçüp biçeyim, düşüneyim üstünde; onun kadar sert, onun kadar umursamaz olmayayım; içim rahat olsun yanılıyorsun derken ve gülümseyeyim Dikkatli oldugumdan dikkat isterim doğru; kaçınırim kötü söz söylemekten; anlamadan itham etmek istemem; tahammül gösteremem yargısız infazlara; her duyguma bir cümle bağlayabilirim istersem; ama öfkelenmeden yazamam, yazamam yazmasına da sövemem de kimseye Sessizlik izin verir karşındakine, seni dilediğince yorumlaması için Ve bazen, en fazla bağıranla, hiç sesi çıkmayanı ayıramam birbirinden Ve merak ederim:Ne saklıyorlar benden? Belki gözlem yapıyorlar, belki veri topluyorlar; herkes bağırırken susmak, erdem sayılır belki; ya sessiz çoğunluğun bir parçası olmak? Ben ağlarken gülüyorsan anlayış gösterebilirim; ben ağlarken ağlıyorsan dostum diyebilirim, ben kalırken gidiyorsan "korkak" sanabilirim; ben severken itiyorsan, vazgeçebilirim senden ve ben sorarken susuyorsan, katlim vaciptir demektir; ölebilirim! Sessizlik cinayet işler bazen; ne bir tanık, ne bir kanıt bırakmaz arkasında; bazen bizim gibi sessiz, bazen tırnaklarını toprağa geçirerek, hayatımızdan çıkıp gider insanlar; bazen anlamamanın, bazen anlaşılmamanın acısını duyarlar Ve fark etseler de, etmeseler de, kimse güvende değildir artık; oysa, güvende olmak için tercih edilir susmak! Ve vicdanımızın tek düşü olur; deliksiz uyumak!