Badem Ağaci Ve Güneş

Nisan ayının başlarıydı Doğa üstündeki miskinliği yavaş yavaş atmaya başlıyordu Uzak diyarlarda tatilde olan Güneş geri dönmüş Çapkınca tüm tabiata göz kırpıyordu Tabiatta buna kayıtsız kalmıyordu Sümbüller açıyor,çiğdemler bende buradayım diyordu Tüm tabiat Güneşin kendilerine ilgi göstermesi için bütün güzelliğini ortaya seriyordu Güneşse bu ilgiden gayet mutlu , ışıl ışıl ve heybetli duruşuyla tabiatla cilveleşiyordu

Bir gün Güneşin dikkatini çelimsiz, kuru bir ağaç dikkatini çekti Dalları yeni yeni filizleniyordu O kadar ürkek ve nazlı duruyordu ki Daha fazla dayanamayan Güneş ona ismini sordu Ağaçta tüm ürkekliğiyle sessizce Badem diyebildi İlerleyen günlerde Güneş tüm ilgisini ve sıcaklığını Bademe vermeye başladı Bu ilgi karşısında Bademde yavaş yavaş açılıyor, ürkekliğini üzerinden atıyordu Güneşin sevgisiyle dallarındaki filizler yerini rengarenk çiçeklere bırakıyordu
Badem ve Güneşin aşkını tabiatta da ki diğer ağaçlar,çiçekler ve gökyüzünde ki bulutlar, yıldızlar kıskançlıkla izliyordu
Tabiatta Badem arkadaşları tarafından dışlanmış hatta onu Güneşin yalancı ilgisine kandığı için ağaçların aptalı seçmişlerdi Ama bunların hiçbiri bademin umurunda değildi Ve Güneşin sevgisine inanıyordu Badem bunları yaşarken Güneşin durumu da farksız değildi Gökyüzü de Güneşin Bademe olan aşkına inanmıyordu Güneşin her zaman ki gönül eğlencelerinden biri olarak düşünüyorlardı Ama değildi Güneş Bademe gerçekten aşıktı Her güzel şey sonsuza dek sürmez Burada da böyle oldu Bulutlar kıskançlıktan kapkara renge bürünüp gökyüzünü kaplayıp Güneşle Bademin birbirlerini görmelerini engelliyorlardı Her yeni günde Badem ve Güneş birbirlerini görmek için çırpınıyorlardı Ama kara bulutlar buna izin vermiyorlardı Badem Güneşin sıcaklığını ve ilgisini hissedemediği her gün çiçekleri biraz daha soluyorduÜşüyordu, korkuyordu

Diğer ağaçlar biz sana demiştik

Sen ağaçların en aptalısın Güneşin sahte sıcaklığına kandın hemen çiçeklerini açtın gördün mü bak bırakıp gitti seni diyorlardı

Ama Badem tükenmeyen umuduyla Güneşi bekliyordu Gelecekti OGünler geçti ama Güneş gelmedi gelemediArtık Bademin dayanacak gücü kalmamıştıDalında son bir çiçek kalmıştı Bu sırada Güneş bulutları atlatarak en güzel ışığıyla Bademe ulaştı Ama artık çok geçti Badem Güneşi görmenin sevinciyle tüm gücünü toplayarak

bu dünyaya tekrar gelsem yine sana aşık olur yine seni severdim dediVe dalındaki son çiçekte toprakla buluştu

Ve Badem sözüne sadık kalırcasına her bahar Güneşin sahte sıcaklığına aldanır ve erkenden açar çiçeklerini o güzel aşkı yaşamak için, sonu ölüm olsa bile

Aziz Nesin in Arkadaşım Badem Ağacı adlı şiirinde dediği gibi

Sen ağaçların aptalı
Ben insanların
Seni kandırır havalar
Beni sevdalar



Füruzan Acar