Ben Beni Aştımm

Biri vardı hayatımda, yüzünü hiç bilmediğim
Tadı yok, sesi yok, teni yok
Hiç hayatına girmediğim biri vardı
Biri vardı sancılarıma ilaç, ben onun yüreğine aç
Yüreğimin sesiydi her gün dinlediğim
Biri vardı, pervaneyim, sevdasıyla yanmaya yeminliyim

Biri vardı, tökezledim kollarına yığıldım bir sabah
Gecenin karanlığında,
yalnızlığımla seviştiğim saatlerden kaçıp da sabahlarına doğdum
Daha toydum lakin bir çocuk telaşı gibi telaşlıydı başım
Beni bulunca bakışlarında, yemin ettim, yeminler bozdum
Biri vardı hayatımda, tam da bitmiştim, az-dım

Düşlerimiz vardı, düşüşlerimiz
Tutunmak cennetteki meyve kadar yasak
Aç kollarını ey kara delik
Yut bizi, birbirimize gebe olan her şeyimizi
Düşlerimiz vardı, bir kır evinin şöminesinde,
çıtırdayarak yandı
Düşlerimiz vardı Bir martının kanadına takılı,
ya da bir turnanın
Göç yollarına saldık ellerimizle,
ya da hayat telaşesinin ayağına bağladık
Düşlerimiz vardı Sadece düşlerle yaşadık,
sadece birbirimizin sözlerine kandık

Kırılmayan düşler düşledik, tenha sokaklarda
Eller uzanmasın, bakışlar tanımasın, bilinmesin sancımız
Bu bizim sırrımız Sırra kadem bastık kaçışlarımızda
Yine her zamanki gibi az-dık

"Tutkuyla utanç boğuşuyor gözlerinde"
"Bir ceylan, ürkek, geçiveriyor"
Hayat değil mi böyle acımadan serzenişte bulunan
Dilinde bedduan oldum, yüreğinde duan
Böyle değil mi? Bir yanardağın sızıntısının,
bilmem kaç derece ısısıyla yandı kemiklerimiz
Sen ben, ben sen biziz artık Utanma gözlerinden akanlardan
Çarp dökülsün, vur kırılsın camdan kale
Hayat önünde sökülsün

Neden ben?
Bunca nefer dolaşırken savaş meydanında,
neden beni seçti sevdanın silahının kurşunu?
Bu kurşunun karanlıkta çıkardığı kıvılcımdı
damarlarımdaki kanı ateşe veren
Bir bilsen

Ölüm! Ayağıma bağladığım taştın,
yüreğimden taştın, ruhuma bulaştın
Doğdum ve öldüm defalarca Şimdi ıssızım, tenhayım
Kendi ellerimle boğuyorum benliğimi ve bir aydınlık sabaha doğuyorum
Ben beni aştım