Tek Başına Yalnızlık Bir Yankıdır

Dinleyin dilersiniz o çıldırtan sessizliği yalnızlığınızda, ya da boşverin gitsin Gönlünüzce güzellikler, size hep eşlik etsin Bakmayın siz bana Bir yangının külüyüm ben! Bir aşıkın sarhoşuyum!


Geçici karanlıkların, müebbet hapsindeyim



Yüreğimin yandığı yerde,

küllerimle şiirler yazdım sana


Toz olup dağıldı adına yanan her harf/hece/kelime/ben! Oysa ilk kez yola çıkmıştık sana varabilmek, anlatmaya çalışmak için



Çok, çok zormuş bir hayat çıkarmak yokluğunun hükümranlığında Gözlerim dargın yaşanan her anaŞimdi sürgün sen misin ayazlara mahkum odalarda? Yoksa ben miyim bu koca şehir, bu sesi susmaz insanlar, bu senden yoksun soluğumla


Geçmez sandığım günler bir bir geçerken, yaşanmaz sandığım ömür tükeniyor bir hayalin izinde Sabaha varmayan gece, geceye varmayan sabah olmadı, evet Lakin; bundan öte birşey benim aydınlığım Benim aydınlığım sen, gecem sürgünlüğüm sensizliğe


İçimde bu boylu boyunca büyüttüğüm senli düşlerken, canımın yüreğime çaresi yok!


Bana eşlik eden tek şey, düş korkuluğu siluetimBir de yankılanan Sensizliğim Yalnızlığım


Sana yangınım için pişman değilim


Bu yankı dinecek, yalnızlık da küsecek bir gün İşte bunun düş}ündeyim


Peki düş}ünde miyim?