Bir Şehir, Bir Adam Ve Bir Aşk

adam yorulmuştu yalancı aşklardan yalancı dostlardan ve yalancı baharlardan

bir şehir arıyordu saklanabileceği sığınacağı güvenli

çok şehir gezdi aradığını bulmak için hiç bir şehir olduğu gibi sevmedi onu hiç bir şehir koşulsuz kabul etmedi sınırlarından içeri adamı edenlerse yalancı çıktı


umudunu kestiği bir anda terk edilmiş olan o şehri buldu evet yıkıktı evet talandı evet kuraktı ama çok sevdi adamı hiç bir şey beklemeden sevdi sakladı onu en kuytu köşelerinde


adam mutluydu sevilmenin verdiği bir özgüven vardı üstünde başka şehirler görmek istedi yeni iklimler keşfetmek belkide


ve yola çıktı arkasında yağmuru 365 gün dinmeyecek bir şehir bırakarak sarılan yaraları kan sızdırmaya başladı kırıklarını toplamayı bıraktı şehir vazgeçti çünkü herşey o adam içindi


adam gezdi gezdi gezdi çok yoruldu çok aldatıldı çok mutsuz oldu

yaşamaya başladığı şehirlerde o şehri aradı o şehrin kendine has kokusunu o güzel iklimini özlediçok özledi

özlem giderek büyüdü adamın içinde nefes alamaz oldu bitirmek istedi bu özlemi


anladıki o şehir kadar sevmedi diğer şehirler kendini o şehirde bulmuştu tek gerçek aşkı

gitmekle ne kadar yanlış yaptığını anladı ve o şehri ne kadar çok sevdiğini


yollara düştü tekrar giderken arkasında bıraktığı şehir bir damla yağmur bile düşürmedi gökyüzünden gözünde büyüttüğü şehrin aslında ne kadar küçük olduğunu fark etti adam göz yaşları bu sefer gerçek aşkı için akıyordu usul usul


yürüdü ne kadar yürüdüğünü bilmeden bulmak istiyordu kavuşmak istiyordu sevdiği şehre

aşıktı çok aşıktı ve bu aşk sanki yaşamasına engel oluyordu

bitmek bilmedi yollar ' bu kadar mı uzaklaş mışım bu kadar mı vazgeçmiştim ondan ? ' diye düşündü


en sonunda uzaktan da olsa gördü şehrini ordaydı işte tüm ihtişamıyla orada duruyordu eskisi gibi değildi şehir çok güzelleşmişti çok farklılaşmıştı iklimi daha ılık bitkileri daha yeşildi artık


adam heyecanla koştu şehrine ancak dondu bir anda sevdiği şehir başka bir adamı sarmıştı kollarıyla bütün ılık rüzgarlar o adama doğru esiyordu adamda onun şehrine aşkla bakıyordu mutluluksa gözlerinden okunuyordu


adam arkasına bakmadan uzaklaştı haketmiyordu o şehri çok geç kalmıştı geri dönmek için çok kırmıştı o şehri ve şimdi kırılan kendi kalbiydi sadece sessizce nereye gittiğini bilmeden uzaklaştı


şehir ise o adam için son bir kez düşürdü toprağa yağmurlarını gidişini izledi tek sevdiği adamın diğer adamı bbu sefer sert rüzgarlarla uzaklaştırdı kendinden uzaklara itti


yalnız kaldı artık bir harabeydi o adam ise kaldı hep olmayan kalbinde