Buzdan Saraylar Yapmak

yaşam hakkında yazı - yolculukHayallerinizi beslemek… Sizin hayatınızın yolunu çizen hayallerinizi yeni doğan çocuk gibi her an üzerine titremek…

Solmaması için her daim sulamak çiçeklerinizi… O hayalleriniz yaşadığı müddetçe sizin de hayat suyundan yudumlayacağınızı bilmek… Düşlerinizin yavaş yavaş gerçeğe dönüştüğünü görmek… İnşa etmek sarayları ideallerinizde…


İşte benim de bir Londra hayalim vardı… Başkalarının devamlı süslediği Londra hayali… Kaf dağının arkasında ulaşılması imkânsız bir mesken… Resimleri çizilen şehir,altın yaldızlı fırçalar kullanılarak… İnsanların hayalinde yaşamak istediği mekânla özdeşleştirdiği şehir…


İşte ben de bu hayallerle gelmiştim Londra’ya Bugün hemen hemen bu şehre geleli iki ay oldu Artık ben de az çok Londra’nın kimliğine dair kelimelerimi dile getirebilirim Belki bir şehri tanımak için iki ay yeterli olmadığın söyleyebilirsiniz Londra’ya dair kesin hükümlerde bulunmayacağım zaten Es kaza bindiğim çift katlı şehir içi otobüsünün buğulu camından yaptığım gözlemlerimi aktaracağım


Yolculuğumuz başlıyor…


Çift katlı Volvo Otobüs Londra’nın kuzeyine doğru yol alıyor Dikkatle seyrediyorum yolculuğa başlayan yolcuları büyük bir gayret sarf ederek dikkat çekmemek için Çok rahatlıkla anlayabilirsiniz bulunduğunuz çevrenin sosyal durumunu yolculuğuna son verip duraklarda inen yolculara bakarak Hemen anlıyorum hayallerdeki Londra’nın burayla hiç örtüşmediğini


Ve bir güneş doğuyor uzaklarda ve sıcaklığını hafifçe hissedebiliyorum


Öncelikle tahmin etmeye çalışıyorum insanların kimliklerini Tabi pek kolay olmuyor tüm dünyadan insanların burada yaşadığını gerçeğini aklınıza getirince Hafiften karaya çalan benizli insanlar ve parlak bir inci tanesi gibi parlayan gözleriyle siyahlar daha fazla ilişiyor gözüme


Ve çeviriyorum gözlerimi camdan dışarıya Bir anda kendime ‘nerdeyim ben’ diye sormak zorunda kalıyorum Ve inanamıyorum gözlerime ve ‘burası Londra olamaz’ diyorum kendi kendime Çevrenin bakımsızlığı, binaların biçimsizliği insanların giyim tarzını görünce bir kere daha düşünmek zorunda kalıyorum ve kabul etmek zorunda kalıyorum otobüsten yapılan durak anonsunu duyunca


Ve biraz daha yükseliyor güneş sıcaklığını ve biraz daha fazla hissettiriyor


Yolculuğumuz devam ediyor…


Artık birçok şeyi daha iyi farkına varıyorum ve ezberi bozuyorum dimağımdaki Artık hayalimdeki buzdan saraylar hafif hafif erimeye başlıyor Yıllarca kurdurulan hayaller, çizilen portreler bir bir paramparça oluyor ve kızgınla beraber hayranlıkla seyrediyorum ustaca bize gösterilen vitrini


Tüm sıcaklığı ile sarmalayan güneş artık hayalimdeki buzdan saraylarımı tamamen eritiyor


Ve artık Londra hikâyesine farklı bir kalemle devam ediyorum…


alıntı