Sürgün

Sürgün Yazısı - Sürgün İlknur Uzunöner - İlknur Uzunöner Yazıları

Durgunum sevgilim;sözlerimin tükendiği noktadayımSitem etmiyorum kesinlikle sadece bir iç çekiş benim kiZamanımın azaldığını hissediyorumBildiğim yerde ummadığım zamanda yükseldim ve çok hızlı çakıldım yereBazen ikisinin arasındayım;ne çok yüksekte ne de en dipteSadece şuan bitiş noktasında olduğumu insanlar istedikleri kadar izlesinler umrumda değil,ben herşeyin içinde yaşıyorumSeni görüyorum akıp giden denizdeBen Kız Kulesi sen hırçın sular durulmak bilmeyen,hep dalgalıİstanbul evimiz;en güzel en ihtişamlı yuva bizimki çünkü herkes aşık ona ve biz sahibizİzledikçe değerlenen;ağladıkça susatan bir denizde boğuluyorum uzun süredirSendeyim Ey yarGözlerinin daldığı en uç noktada;kelimelerinin bitişindeyimDüşlerim hep aynıişte;bilmediğin gibiBen hep uçsuz bucaksızım,sınırlarımı çizemiyorum,sınırlarımın tek bittiği yer göremediklerimAma benim kocaman bir dünyam varDünyamın ikinci tahtına zincirledim seniBüyüdükçe büyüyor yarınlarım,hayallerime sığmıyor ölümün sürmeli gözleriO da uçsuz bucaksız sınırları yokSayabildiğim 16 minare,hangisine nail olabildiysen dilerim birgün soğuk bedenimi oradan uğurlarlarYa da gözyaşı döken bile olmasın,şimdi yalnız olduğum gibi yalnız öleyim tek başımaBuram buram kokusunu çekeyim içime;ciğerlerime dolsun geridekalmışlıklarım,karmaşasında boğulayım gözlerinin


Gözbebeklerimin içine parıldayan fener tüm ferini alıyor kalbiminYalnızlığıma düşman kimse yokOnunla yetinmeyi biliyorum ve şükrediyorum ya yalnız kalmaya bile sahip olamasaydımEn içten dualarımla sürüyorum seni geceye;boz bulanık bir maviye hapsettim seni,birtek güneş kaybedebilirHergün yeniden doğuyorsun ama sen hiç batmıyorsun sadece gidiyorsunKimi zaman neden ağladığımı soruyorsunYakın zamanda göçeceğim sevdiğimÖleceğimi bile bile gözlerine bakarken tutamıyorum kendimiPasaportum kaşeliBedenim hastalıklar hastası ama ruhumda birtek mikrop taşımıyorumKnım ruhuma karışmıyor hastalığımı bulaştırmıyorum ona ve de kimseyeHerkesi götürecek değilim giderken asil gideceğim ummadığım bir zaman,bilmediğim bir mekanda''Ne yeryüzündeyim ne gökyüzünde,birtek kendimin hizasındayımBilmediklerim arkamda;bildiklerim karşımda ve sevdiklerim yanımdaGönülsüzüm belki hayata ama sevdalıyım sevdama!''Bir keman sesine hasretim çoğu zaman işliyor çırpınışında yüreğiminSabit hayatlara hareketli düşler kurdum,papatyaların en beyazını ektim topraklarıma;en kokulusunu güllerinVe bekliyorum şimdi çaresizce yeşermişliğim belki bir umut olur azalmış ömrüme diyeSana da kavuşmak var mıdır kaderde bilmiyorum ama ben hep umut ediyorumKoynuna giriyorum her gece düşlerimin,sabah olmayı bilmiyor,kan sevdası kanayışlara karışıyorHer rüyada biraz daha yaklaştığımı hissediyorum sanaBu gece de dökülmek istiyorum dudaklarından kusursuz ve saygısızca


Beni öldür öyle git diyesim var sevdiğimBirgün gideceğini biliyordum ama bu kadar çabuk olamazdı düşüşlerim ya da ben hep kendimi kandırdım soluksuz gecelerimdeEllerimden kopacağını bile bile,uykusuz gecelerimi dualarla gündüze çevirip sevdimSadece sevmedim kiseni ben,hissettim,iç çektim çoğu zaman gözlerimin her dalışındaRadyoyu açtım şimdiDiyor ki;''anladım yar,ağladım yar şu dünya sensiz olmaz''Peki sen!Sen nereye gidiyorsun beni bu dibini göremediğim dünyayla,sahte bakışlarından nefret ettiğim insanların arasına salıp? Gözlerim o kadar dalıyor ki yazamayacak raddeye geliyorumçYorulmadım inan ve asla istemedimHiçbir zaman fazlasını beklemedim ve sadece sarıldım yalnızlığıma

-Gözümde değil,gönlümde büyüttüm seni sevdam


Senin hep gidişlerin vardı,benim bekleyişlerim,senin kelimelerin vardı susmak bilmediğin;benim susuşlarımSen Kız Kulesi'ni severdin,ben ise onun hırçın ve sessiz denizini''Öyle bir uzağa düştü ki gönlüm bunun adı sürgün''Ben yavaş yavaş içten içe ölüyordum tek bir umudum vardı yeni yaşamda gözlerimi sana açmakAma ellerim bomboş şimdiMeğer sen benim tahmin bile edemeyeceğimi düşündüğün yeni yaşamına çoktan yelken açmışsınBen sevdamı göze aldım,gidişini göze aldım da sevdimO herkesin söylediği cümleyi bir kere dahi söylemedenSen gideceksin eller sana sahip olacak ben ise sensizliğe! Bir bulut lekesi ki kalacak hep gözlerimdeHep özleyeceğim,dindiremeyeceğim belki içimde bu zamana kadar büyüttüğüm çocuğun gözyaşlarını,haykırışlarınıSahillerden sileceğim adımı yokluğunda ya da vuracağım hırçın sularaBelki o alır beni koynuna,sarılır öper de yaram kanar,kan karası kanayışlarını dindiremem kanarGeceler bi haber benden sevdamHyır inanamam;gitmeyeceksin değil mi sevdam?Ya da,yoksa gidecek misin? Ben yaşayamadığım doyamadığım sevdamla başbaşa mı kalacağım yineHiçbirşey yakmıyor canımı da;bu gidişin dönüşü olmayacağını bilmek acıtıyor

-Hiç gelmeme ihtimalin bir idam mahkumuna dönüştürüyor beniHiçbirşey yapmadan beklerler ya hücrelerinde ölümün soğuk nefesini hissederek;bu yokluk hissi öldürecek beni-


Ne varsa hayata dair alıp götürüyorsun benden farkında değilsinSen kendi yolunu çiziyorsun şimdi ve doğru bildiğini yapıyprsun,bense binlerce yanlışın ortasında tek başımayımZamanda kaybolmuş iki yüreği yeniden biraraya getirmenin çabası benimkisiKüllenmediğine inandığım bir alevi,yüreğimle yeniden canlandırmaya çalışmakYorgunsan en az senin kadar yorgunum ben deHerşeye rağmen bir günebakan doğuyor içimde,ayın karanlığına sakladığım düşlere inat sevamSen de kapılma ölümün soğukluğunaÖldürme aşkı sevdiğim,ben gelecekten söz etmiyorum sana;'bugün' diyorumYarın,öbürgün olacaklarla bağlamıyorum aşkımı''Bir kez daha dinle yüreğinin sesini ve bana söyle Ey yar; aşk sana bu kadar yakınken,bu kadar içindeyken neden itiyorsun onu? Kendini inandır önce sonra çık yola''Sensizim,geceyi izliyorumAy düşüyor gözlerimeSigara üzerine sigara,duman duman özlemNiye bitmiyorsun?Niye uzaklaştıramıyorum seni kendimden? Öylesine bendesin ki ölmüyorsunÖlsen bende öleceğim sankiÇıkarsan içimde,bütün kanımda seninle birlikte akıp gidecekÖylesin sevdam kan gibisinGözlerim ağırlaşıyor evimde sessizlik,beynimde düşüncelerGüzel hayaller kabuslar birbirine karışıyorMavi umudum,deli sevdam yüreğimdesincan gibisin


Sonra aşkın yaraya dönüştüğü günler geldiSana: 'ya sen nasılsın?' diye sormazdım ama içim kanardı benimBitecekti bilirdimBitmeyecekmiş gibi davranmanın ruhuma verdiği eziyeti taşımanın ağırlığıyla ezilirdimBi sonra ki bölümünde ne olacağını bilmediğim bir romanın bilinmezliği gibi,uyandığım her yeni günün bilinmezliklerle dolu olması da böyle bir duygu içine sokardı beniYa bugün biterse ?


İlknur Uzunöner