hayata gözlerimi açtım

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-25-2012

Daha doğar doğmaz gördüm kaderimi babamın gözlerinde

Niye doğdun der gidiydi,neden oğlan değilsin diyordu gözleri

Daha doğar doğmaz atılmıştım ikinci plana

Beşiğimi bile odanın en uzak yerine koydular, beni hayatın hep en kuytu köşesine koyacaklarını o an anlamıştım

Her geçen ayda çilem bin kat artıyordu

İlk iki yıl çektiremedikleri çileyi üçüncü yaşıma basar basmaz çektirmeye başladılar

Oysa ne umutlar beslemiştim

Doğum günümde ilk hediyemi alacağımı düşlemiştim

Bir bez bebek düşlemiştim,üstünde kırmızı çiçekler olan beyaz elbiseli sarı saçlı bir bebek

Ne çok sevinmiştim babamın beni iç odadan yanına çağırdığı zaman

A lacağım hediyenin hayaliyle sokuldum odanın gıcırdayan kapısından içeri,ufacık ayaklarım o zaman en hızlı adımlarını attı;ufacık yüreğim o zaman en hızlı çarpıntısını yaptı;ufacık gözlerim o zaman etrafı en ince ayrıntısına kadar taradı

Ne hayallerle girmiştim ben o odaya

Yine her zaman ki ses tonuya çağırdı babam beni yanına,yine her zaman ki bakışları vardı üstümde

Hiç düşlediğim gibi gelişmiyordu olaylar

Oysa halyallerimde babamın beni her zaman duymak istediğim gibi; abime konuştuğu gibi yumuşak sesiyle çağıracağını düşlemiştim,babamın bana abime baktığı gibi bakacağını düşlemiştim

Yine yanılmışım her zamanki gibi…

Bebeğin elbisesini verdiler camları silmem için,sarı saçlarını vediler yerleri süpürmem için ve kardeşimi verdiler oyuncak bebek yerine bakmam içinBebek beklerken çocukluk çağımın başlamadan bittiğini bildirdiler bana

İşte o an anladım hayatımın dört duvar arasında temizlik yaparak geçeceğini,o zaman anladım bu dünyaya hizmetçi olarak getirildiğimi……

O zaman anladım dünyaya gelirken kız olmanın ilk başta kaybettirdiğini……

alıntı

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

06-25-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	hayata gözlerimi açtım Daha doğar doğmaz gördüm kaderimi babamın gözlerindeNiye doğdun der gidiydi,neden oğlan değilsin diyordu gözleriDaha doğar doğmaz atılmıştım ikinci planaBeşiğimi bile odanın en uzak yerine koydular, beni hayatın hep en kuytu köşesine koyacaklarını o an anlamıştım Her geçen ayda çilem bin kat artıyorduİlk iki yıl çektiremedikleri çileyi üçüncü yaşıma basar basmaz çektirmeye başladılarOysa ne umutlar beslemiştimDoğum günümde ilk hediyemi alacağımı düşlemiştimBir bez bebek düşlemiştim,üstünde kırmızı çiçekler olan beyaz elbiseli sarı saçlı bir bebekNe çok sevinmiştim babamın beni iç odadan yanına çağırdığı zamanA lacağım hediyenin hayaliyle sokuldum odanın gıcırdayan kapısından içeri,ufacık ayaklarım o zaman en hızlı adımlarını attı;ufacık yüreğim o zaman en hızlı çarpıntısını yaptı;ufacık gözlerim o zaman etrafı en ince ayrıntısına kadar taradıNe hayallerle girmiştim ben o odayaYine her zaman ki ses tonuya çağırdı babam beni yanına,yine her zaman ki bakışları vardı üstümdeHiç düşlediğim gibi gelişmiyordu olaylarOysa halyallerimde babamın beni her zaman duymak istediğim gibi; abime konuştuğu gibi yumuşak sesiyle çağıracağını düşlemiştim,babamın bana abime baktığı gibi bakacağını düşlemiştimYine yanılmışım her zamanki gibi… Bebeğin elbisesini verdiler camları silmem için,sarı saçlarını vediler yerleri süpürmem için ve kardeşimi verdiler oyuncak bebek yerine bakmam içinBebek beklerken çocukluk çağımın başlamadan bittiğini bildirdiler banaİşte o an anladım hayatımın dört duvar arasında temizlik yaparak geçeceğini,o zaman anladım bu dünyaya hizmetçi olarak getirildiğimi…… O zaman anladım dünyaya gelirken kız olmanın ilk başta kaybettirdiğini…… alıntı