El Çırpmakta Varmış Gözyaşlarıma-/

Yaşadığımız pişmanlıklardan ders almamız gerekir kimi zaman
Pişman olmayan insan yoktur ya doğruymuş İnanmazdım yaşamadan

Yaptığımız hataları tekrarlamamak gibi hayat Sürekli süre gelen bir film şeridi Tekrar tekrar oynanan roller Alınamayan ödüller Oysaki cok iyi oyun cıkarmıştık sevgili
Ne yazıkki hak edilen değerde olmuyormuş insan
İnanmazdım yaşamadan…

Kahkaha sesleri duyulur uzaktanzor değil işitmek Sadece kulağı acmak gerekir İstediğine değil gerektiğine!
Gülücükler gösterir beyaz yüzünüzor değil görmek Sadece istemek gerek…

Yaşanamayan aşkın geride kalan gözyaşları sahnede şimdi Yerimi verdim onlara inan hiç acımadı içim Seyirci olmak da güzelmiş hayata Uzaktan bakıp da el çırpmak da varmış gözyaşlarıma!
Ama anlamıyormuş insan yaşamadan Seyirci olmak da zormuş aslında…

Seni anlamaya çalışıyorum anlıyor musun Sen ‘ i
Sen gibi davranıyorum şimdi
Kısık gözlerle bakıyorum güneşe Önceden gözümü açamazdım ki…

Dünya faniElbet bitecek yaşananlar Elbet hepimiz meftaa olacağız istemesek de Elbet kalbimiz duracak zamanın birindeEvvel zaman içinde kalbur saman içinde Bekleyemedi benim kalbim o zamanların birinde Meftaa olmayı istedi şimdiden izin vermedim! Verememki Yaşanacak çook şey var dedimVe sustu

Ders çıkarıyorum şimdi yaşadıklarımdan
Yaptıklarımı bir daha yapmamaya yeminliyim!
Ne kadar hatam varmış oysa Ne kadar aptalmışım zamanında!
Bitiriyorum maziyi kapatıyorum defteri
Söylenecek sözleri söyledim
her şeye rağmen

“BİTTİ”