Bilgi Ölmeye Bile Değer Mi ..?

Bu genç bilim adamının öyküsü “tıp etiği” derslerinde anlatılan bir konudur Bu anlatılan genç ve yaşanılan olay tamamen gerçektir
Şunu bir düşünün; Siz bilmek için ölür müsünüz? Ülkeniz için, sevdikleriniz için, namusunuz için ölebilirsiniz Peki ya bilmek için, öğrenmek için, anlamak için canınızı verir misiniz? İşte bu genç bilim adamı bir gerçeği ortaya çıkarmak için canını vermiştir
O bilimin daima ilerlemesini savunuyordu Ancak tıp bilimi “ölüme yakın yaşanan deneyimler” konusunda kör bir bilinmeze takılmıştı Bu gerçeğin ortaya çıkarılabilmenin tek yolu bilinçli bir insanın ölmeden önce neler hissettiğini ölürken anlatmasıydı Bunu yapacak gönüllüler olmayacağı için bilim bu noktada tıkanmıştı
Bir süre sonra her büyük sorun gibi bu sorun da kendi kahramanını ortaya çıkarttı Genç bir tıp araştırmacısı bu deney için gönüllü oldu ancak yasalardan korkan hocaları kabul etmedi Genç Adam bilimin tıkanmasını, bilginin tükenmesini, bilinmezliğin duvarlarına çarpmayı içine sindirememişti Ne yapması gerektiğine karar verdi Her akşam çalıştığı masanın üzerine teybini koydu Teybi çalıştırıp amacını anlattı ve önündeki beyaz sayfanın üzerine tüm insanlık için iki kelimelik bir notu kalemi kıskıvrak tutarak yazdı Son bir defa karşısına baktı Teyp her şeyi kaydediyordu Sonra hiç tereddüt etmeden, elleri bile titremeden keskin usturayı kabından çıkardı ve sol bileğindeki ana damarı kesti
Ölmeden önce en son yaşanan deneyimleri keşfedecekti Bilmek için ölüyordu Kan damarından fışkırmaya başladı Kanın fışkırma sesini teyp bile kaydetmişti Hızla kan kaybederken hissettiklerini sesli olarak anlatıyordu Kendi kanının kokusunu burnundan hissediyor, kendisine ait birşeylerin kolundan dışarı akışını baygın gözlerle seyrediyordu O ölünceye kadar amacını unutmadı, hem söyledi hem yazmaya çalıştı…
Kapısını kırıp odasına giren polisler gördüklerine inanamadılar Üzerinde bir kitap, bir not defteri, bir kalem ve de kayıt cihazı bulunan bir masanın üzerinde bir kişi yüz üstü düşerek ölmüştü Yüzünün yarısı kanıyla kırmızıya boyanmıştı Masanın üzerinde onun tüm insanlığa, size ve bana, bilime inanan her kişiye iki kelimelik bir notu vardı; o bize “KALKIN ve YÜRÜYÜN” diye not bıraktı Bizden daha iyiye, daha güzele ulaşmak için sürekli çaba göstermemizi istiyordu
Lütfen Unutmayın; engeller olabilir, eksik ve yetersiz olabilirsiniz, yolunuz tıkanmış olabilir, kendinizi yorgun, kimsesiz ve çaresiz hissedebilirsiniz Tüm bunlar sizin birşeyler yapmanız gerektiğini gösteriyor; KALKIN ve YÜRÜYÜN! Unutmayın ki önce insanlar bir yere giderler, sonra insanlığı oraya götürürler Siz de bir şey yapın, bir şey olun, bir şeyleri değiştirin, bir şeyi daha iyi yapmayı öğrenin Öğrenin! Düşünün! Konuşun! Düşleyin! Yaşayın! Kendinizi ölüme adamak zorunda değilsiniz TV’ti kapatın, birkaç kitap alın Okuyun, okuyun, okuyun…
…ve UYANIN


*Alinti*