Hatice Annemizi Unutulmaz Kilan Hizmet

Eline aldığı kuru bir hurma dalına dayanarak Resûlüllah’ın kapısına kadar gelmiş olan yaşlı bir kadın, içeri girmek arzusunu izhar etmesi üzerine;

– Yâ Resûlâllah, kim olduğunu bilmediğimiz bir ihtiyare kadın, zâtınızı görmek istiyor,” dediler


Resûl-i Ekrem Hazretleri:


– Müsaade edin, gelsin,” buyurdular


İhtiyarlıktan âdeta rükû eder halde duran kadın, hurma dalından edindiği asâsına dayana dayana Resûlüllah’ın kapısından içeri girdi, bir-iki adım ilerledikten sonra, kendisini tanıyan Resûlüllah hemen ayağa kalktılar; altlarındaki içi hurma lifi dolu minderlerini göstererek oturmasını istediler


Resûlüllah’ın bu kadına gösterdiği hürmet ve alâka, orada hazır bulunan Hazret-i Ömer’in dikkatini çekti; hattâ kim olduğunu merak ettiği bu ihtiyareye gösterilen bu ikramı, biraz da fazla gibi bulduğu içindir ki, ihtiyare kalkıp gittikten sonra: – Yâ Resûlâllah, bu kadın kimdi ki, kendisine ayağa kalkacak kadar hürmet ettiniz, minderinizi verecek kadar alâka gösteriniz?” dedi


Resûlüllah’ın cevabı tek cümleden ibaretti:


– Bu kadın, bizim Hatîce’nin dostlarındandı!”


Burada aklımıza şöyle bir sual geliyor:


– Resûlüllah Hazretleri, senelerce evvel vefat etmiş olan Hatice Validemize, neden bu kadar alâkâ duyuyordu ki, O’nun dostlarına bile ayağa kalkıyor, minderlerini vermek kadirşinâslığında bulunuyorlardı? Hatîce Validemizin kendisini bu derece sevdiren hususiyeti ne idi?


Bu sualin cevabını da, Hazret-i Âişe Validemizin hazır bulunduğu bir mecliste cereyan eden şu hatırada bulmak mümkündür Fahr-i Kâinat Efendimiz, bir aile sohbetinde, Hazret-i Hatîce Validemizi uzun uzun yâdetmiş; bazı hatıraları yeniden anlatarak, geçmiş günlerini dile getirmişti


Hazret-i Âişe Validemiz:


– Yâ Resûlâllah, senelerce evvel ölüp gitmiş olan bir yaşlı kadını, bu kadar hatırlayıp yâdetmekte ne fayda var? Allahü Zülcelâl, size, O’ndan daha genç ve güzelini ihsan etmiş; ağzında dişi bile kalmamış bir ihtiyare yerine daha gencini vermiştir,” dedi Âişe Validemizin bu sözlerine karşı Resûlüllah Hazretleri’nin, Hz Hatîce Validemizi niçin unutmadığını bildiren şu cevaplarını, dikkat ve ibretle okumaktayız:


– Yâ Âişe! Seneler geçtiği halde Hatîce’yi unutmayışım, O’nun dış güzelliğinden değildir


Herkes beni red ve inkâr ettiği zaman, Hatîce bana inandı ve tasdik etti


Etrafımdakiler bana, yalancısın, dediği zaman; Hatîce bana, doğru söylüyorsun, asla çekinme, dedi


İnsanlar benden bir pulu esirgediği zaman, Hatîce, bütün servetini önüme sürerek bunların hepsi emrindedir, istediğin kadar harcayabilirsin, dedi


Dünyada yalnız kaldığım günlerde, Hatîce, benden asla geri kalmadı; bunların hepsi geçicidir, üzülme, ileride bu güçlükleri kolaylıklar takip edecektir, dedi


İşte ben, Hatîce’yi, bu fedakârlıkları için unutmuyorum!”


Hz Hatîce’yi seneler geçtiği halde unutturmayan meziyetleri, Resûlüllah nezdinde, kadın arkadaşına oturduğu minderini verdirecek kadar kazanmış olduğu itibar ve kıymeti; hanımların dikkatlerini çekmelidir


Mü’mine hanımlar, İslâm dâvası uğrunda fedakârca çalışan kocalarına engel olmamalı Hatîce annemiz gibi, bütün kuvvet ve imkânlarıyla dâva uğrunda çalışan beylerini takviye ile yardımcı olmalıdırlar

Ağzına yüreğine yorumuna sağlık Gönül kardeşim


Peygamber Efendimize ilk vahiy geldiğinde Efendimiz telaşla bunları anlatmalıyım artık oturma zamanı değil ama kime anlatıcam kimse inanmaz ki bana dediğinde Hatice annemiz bana anlat Ben inanırım demiştir Ve ben bu olayı ilk okuduğumda ağlamış ve Rabbimden Hatice Annemiz gibi hayırlı bir eş vermesini dilemiştim Ve şimdi de diliyorum Allah tüm bekar mümin kardeşlerimize Hatice Annemiz gibi hayırlı bir eş nasib eylesin

SA KARDEŞİM GERÇEKTEN HARİKULADE BİR PAYLAŞIMBEN BUNU BELKİ DEFALARCA BAŞKA KAYNAKLARDAN OKUDUMHER OKUYUŞUMDA AYRI BİR TAT ALDIMNE MÜTHİŞ BİR SAHİPLENMEGERÇEKTEN BÖYLE BİR SEVGİ VAR MI?ÇAĞIMIZA GÖRE OLMAYABİLİRANCAK VAR OLDUĞUNA EN BÜYÜK KANIT BU PAYLAŞIM BENCEDİLERİM RABBİM BİZLERE DE EŞLERİMİZE BÖYLE BAĞLANMAYIEN KÖTÜ GÜNLERİNDE ONUN ARKASINDA DAĞLAR GİBİ DURUĞUMUZU KANITLAMAYI NASİB EDERAEO