İmam Hüseyin Kimdi?

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-04-2012

İmam Hüseyin'in (Selam onun ve ailesinin üzerine olsun)

Aşk ve Fedakarlık Dolu Hayatı

İmam Hüseyin (a

s) Hz

Ali (a

s) ve Peygamber-i Ekrem’in kızı Hz

Fatıma (a

s)’nın ikinci oğludur

Hicretin dördüncü yılında dünyaya

geldi

Büyük kardeşi İmam Hasan Mücteba (a

s) şehit olduktan sonra

Allah’ın emri ve kardeşinin vasiyeti üzerine imamet makamına ulaştı

İmam Hüseyin (a

s) on yıl imamet etti

Yaklaşık altı ay dışında bu müddetin

tümü Muaviye’nin hilafeti zamanında en zor koşullar,acı durumlar

ve en ağır baskılar altında geçti

Çünkü birinci olarak dini yasalar toplumda

değerini kaybetmiş, hükümetin istekleri, Allah ve Resulünün isteklerinin

yerini almıştı

İkinci olarak da Muaviye ve dostları bütün mümkün yollara

baş vurarak Ehl-i Beyt’i ve taraftarlarını ezip Ali(a

s)’nin

ismini yok etmek istiyorlardı

Ayrıca Muaviye oğlu Yezid’in hilafet

temellerini atıp pekiştiriyordu

Halkın bir kısmı, hiçbir usule kayıtlı

olmadığından Yezid’in hilafetine razı değillerdi

Muaviye de

muhalefetlerin çoğalmasını önlemek için daha fazla baskılara başvuruyordu

İmam Hüseyin (a

s) isteyerek istemeyerek bu karanlık günleri arkada

bırakıyor ve Muaviye tarafından yapılan her çeşit ruhsal işkence ve

baskılara katlanıyordu

Hicretin altmışıncı yılında Muaviye öldü ve oğlu Yezid

babasının yerine oturdu

Biat meclisinin kurulması, Arapların içerisinde

saltanat, imaret ve sair önemli konularda bir gelenekti

Toplum, özellikle

tanınmış kişiler bu konularda sultana yahut emire biat eli veriyorlardı

Biatin

ardından itaatsizlik etmek o kavme ar ve zillet sayılırdı

Aynı zamanda

imzaladığı şeye boyun eğmekten kaçmak, kesin suç olarak bilinirdi

Hz

Peygamberin siretinde de baskı olmaksızın yapılan anlaşma ve ahit

muteber sayılmıştır

Muaviye hayattayken tanınmış kişilerden Yezid’e biat almıştı

Fakat

İmam Hüseyin (a

s)’a dokunmayıp, biat teklifinde bulunmamıştı

Özellikle oğlu Yezid’e şöyle vasiyet etti: “Hüseyin Bin Ali

biat etmezse fazla ısrar etme ve öylece kalsın

” Çünkü Muaviye

meselenin önünü arkasını ölçebiliyordu

Ancak Yezid, gururu ve çekinmezliği sonucu, babası ölünce onun vasiyetini

unutup, Medine valisine, “Hüseyin’den benim hilafetim için

biat iste, etmezse başını Şam’a gönder” diye emir verdi

Medine valisi Yezid’in isteğini İmam Hüseyin (a

s)’a

duyurunca İmam ondan bu konuda düşünmesi için zaman aldı ve geceleyin

ailesini de alarak Mekke’ye hareket edip İslam’da resmen

emniyetli ve güvenceli yer olarak ilan edilen Allah’ın Haremi

(Mekke’ye) sığındı

Bu olay hicretin altmışıncı yılında Recep ayının sonları ve Şaban ayının

evvellerinde vuku buldu

İmam Hüseyin (a

s) yaklaşık dört ay

Mekke’ye sığınarak yaşadı

Bu haber yavaş yavaş İslam ülkelerine

yayıldı

Bir taraftan, Muaviye devrindeki haksızlıklara razı olmayıp,

Yezid’in hilafetine karşı çıkanlar İmam Hüseyin’in (a

s)

yanına gelip yardım edeceklerine dair söz veriyorlardı, bir taraftan da

Irak’tan, özellikle Kufe şehrinden halk aralıksız mektup gönderip

İmam Hüseyin’in (a

s) Irak’a gelip Müslümanlara önderlik

ederek zulüm ve adaletsizliği yok etmesini ısrarla istiyorlardı

Elbette bu

durum Yezid için çok tehlikeli idi

İmam Hüseyin (a

s), hac mevsimine kadar Mekke’de ikamet etti

Müslümanlar İslam ülkelerinden grup grup hac amellerini yapmak için

Mekke’ye akın ettiler

Bu arada İmam, Yezid’in kendisini

öldürmek için hacı kılığında gizli bir grubu gönderdiği haberini aldı

Bunlar

amel sırasında ihram elbiseleri altına gizledikleri silahlarla İmam

Hüseyin’i şehit edeceklerdi

İmam Hüseyin (a

s) hac amellerini yarıda keserek, bir toplantıda kısa bir

konuşma yaparak Irak’a hareket edeceğini bildirdi

Bu konuşmada

şehit olacağını da bildirdi

Müslümanlardan onun yardımına koşmalarını ve

bu hedef yolunda kanlarını vermelerini istedi

Ertesi gün de Ehl-i

Beyt’i ve dostlarını alarak Irak’a yöneldi

İmam Hüseyin (a

s) biat etmemeye kesin

kararlıydı

Bu yolda şehit olacağını da iyi biliyordu

Umumi fesat, fikri inhitat

ve toplumun, özellikle Iraklıların iradesizliğiyle gücü pekiştirilen Ümeyye

Oğullarının büyük ve korkunç savaş gücünün onu yok edeceğini biliyordu

Tanınmış kişilerden bir grup, İmamın yanına gelip bu hareket ve kıyamın

tehlikesini hatırlattılar

Fakat o hazret cevaplarında şöyle buyurdu: Ben biat

etmeyeceğim

Zulüm ve fesat hükümetine boyun eğmeyeceğim

Nereye

gitsem, nerede olsam beni öldüreceklerini biliyorum

Mekke’den ayrılmamın

nedeni ise, kanımın dökülmesiyle Kabe’nin hürmetinin zedelenmesini

önlemektir

İmam Hüseyin (a

s), Kufe yoluna koyuldu

Daha Kufe’ye birkaç günlük yol

varken, Kufe’ye gönderdiği elçisinin ve tanınmış sadık dostlarından birinin,

Yezid’in valisi tarafından şehit edilip yine onun emriyle ayaklarına ip

bağlanarak, Kufe sokaklarında gezdirildiğini duydu

Kufe ve yöresinin sıkıca

gözaltına alındığını ve İmam’la savaşacak teçhizatlı bir ordunun

hazırlandığını duyunca, ölümden başka bir yol kalmadığını anladı

İşte

burada şehit olmak için kesin karar aldığını açıkça belirtti ve Kufe’ ye doğru

hareketini devam ettirdi

Kufe’nin yaklaşık olarak yetmiş kilometre yakınlarında Kerbela ismindeki bir

çölde Yezid’in ordusu onları ablukaya aldı

Sekiz gün burada kaldılar

Bu

sırada günden güne abluka çemberi daralıyor ve sürekli düşmanın sayısı

çoğalıyordu

Bilahare İmam (a

s), ailesi ve çok az sayıdaki ashabıyla birlikte,

otuz bin kişiden oluşan ordunun muhasarasında kaldı

Bu birkaç gün içinde İmam Hüseyin (a

s), ordusunun yerlerini ayarlayıp

dostlarını tasfiye etmeye karar aldı

Kısa bir konuşmada ashabına

seslenerek şöyle buyurdu: “Bizim ölüm ve şahadetten başka bir yolumuz

yoktur

Ben biatımı sizden kaldırdım

Gitmek isteyen, gecenin karanlığından

faydalanıp kendisini bu tehlikeli meydandan kurtarsın

Çünkü onlar bir tek

beni öldürmek istiyorlar

”

Daha sonra ışıkların söndürülmesine emir verdi

Maddi maksatlar için İmam

Hüseyin (a

s)’a koşulanlar ayrılıp dağıldılar

Sadece hak aşıklarından çok azı

(40 kişiye yakın) yaranı ve Beni Haşim’den olan akrabaları kaldılar

İmam Hüseyin (a

s), yine kalanları toplayıp konuştu ve şöyle buyurdu: “

Sizden her kim isterse gecenin karanlığından faydalansın ve kendisini

tehlikeden kurtarsın

Onlar bir tek beni istiyorlar

Fakat bu defa İmam’ ın

vefalı dostları bir bir kalkıp, biz hiçbir zaman senin önder olduğun hak

yolundan dönmeyeceğiz, elimiz kılıç tutana, damarımızda kan akana dek

savaşıp senin hürmetini koruyacağız, senin temiz eteğinden kopmayacağız,

diye çeşitli beyanlarda bulundular

Muharrem ayının dokuzuncu gününün sonlarında son teklif (biat veya

savaş) düşman tarafından İmam’a ulaştı

Hazret, o geceyi ibadet için

mühlet alıp yarınki savaşa hazırlandı

Hicretin 61

Yılı Muharrem ayının 10

günü İmam, bir avuç dostlarıyla

(toplamı doksan kişiden azdı

Kırk kişi önceden yanında olanlar, otuzdan

biraz fazlası savaş günü ve gecesi düşman ordusundan dönenler ve

diğerleri de İmam’ın Haşimî akrabaları; örneğin oğulları, kardeşleri,

kardeşinin ve bacısının oğulları ve amca oğullarıydı) sayısız düşman ordusu

karşısında saf çektiler ve savaş başladı

O gün sabahtan akşama kadar savaştılar

İmam Hüseyin, Haşimi gençleri

ve sair dostları son nefere kadar şehit oldular

(Şehitlerin içinde İmam

Hasan (a

s)’ın iki küçük oğlu, İmam Hüseyin’in bir küçük oğlu ve daha

kundakta olan bir yavrusunu da saymalıyız

)

Savaş bittikten sonra düşman ordusu, İmam (a

s) ‘ın haremini yağmaladılar

ve çadırları ateşe vererek şehitlerin başını kesip elbiselerini çıkardılar

Cesetleri defnetmeden, sığınaksız kızlardan ve kadınlardan oluşan Ehl-i

Beyt esirlerini şehitlerin başlarıyla birlikte Kufe’ye doğru hareket ettirdiler

(Esirlerin içinde erkek olarak İmam Hüseyin (a

s)’ın yirmi iki yaşındaki oğlu

dördüncü imam olan Zeynelabidin (a

s) ağır hasta olarak, bir de onun oğlu

beşinci İmam Muhammed Bin Ali ve İmam Hasan (a

s)’ın oğlu Hasan-ül

Müsenna da bulunuyorlardı

Hasan-ül Müsenna savaşta ağır yaralı olarak

şehitlerin içinde kalmıştı fakat son anlarda diri olarak bulundu

Düşman

komutanlarının birinin arabuluculuğuyla başı kesilmedi ve esirlerle birlikte

Kufe’ye götürüldü

) Kufe ‘den de Dimeşk ‘e, Yezid ‘in yanına götürüldüler

Kerbela vakası, kadınların esir alınıp şehirlerde gezdirilmesi, (esirler içinde

bulunan) Hz

Ali (a

s)’ın kızı (Hz

Zeynep) ve İmam Zeynülabidin’in Kufe ve

Şam’daki toplantı yerlerinde konuşmaları, Ümeyye oğullarını rezil etti ve

Muaviye’nin yıllarca yaptığı propakandayı etkisiz bıraktı

Hatta Yezid,

Kerbela’da memurları eliyle yapılan bu işlerden kendisini temizlemeye

çalıştı

Kerbela vakıası, etkisi geç olmasına rağmen, Ümeyye oğullarını

saltanattan düşürmekle birlikte, Ehlibeyt mektebinin kökleşmesinde büyük

bir etkendi

Gösterdiği en yakın etki, çeşitli kıyamlar ve bunun yanı sıra da

on iki yıl süren kanlı savaşlardır

Öyle ki, İmam Hüseyin’ in (a

s) katillerinden

hiçbiri intikamdan kaçıp kurtulamadı

Tarihin İmam Hüseyin (a

s) ve Yezid’le ilgili bölümünü okuyup o zamanın

hakim sistemi üzerinde araştırma yapan kimse bilir ki, İmam’ın sadece bir

seçeneği vardı o da şehit olmaktı

İslam dininin apaçık ezilmesine neden

olan biat, hiçbir koşulda İmam Hüseyin için mümkün değildi

Çünkü Yezid, İslam dinine ve kanunlarına saygı göstermemekle yetinmeyip,

İslam’ı açıktan açığa ezmeğe girişen bir kişiydi

Hal bu ki onun geçmişleri (babası), dinin kanunlarına, din adına muhalefet

ediyorlar ve zahirde dine saygı gösteriyorlardı

Hatta halkın inandığı

Peygamber (s

a

) ve sair dini şahsiyetlere yardım edip, onların yanında

bulunmuş olmakla iftihar ediyorlardı

İşte buralardan, bazı tarihçilerin İmam Hasan ve İmam Hüseyin hakkında

ortaya sürdükleri görüşlerin yanlış olduğu aydınlığa kavuşmuş oluyor

Bazıları diyorlar ki: İmam Hasan ve İmam Hüseyin iki değişik tabiata

sahiptiler; İmam Hasan sulhsever idi

Kırk bin askeri olmasına rağmen barışı

kabul etti

Fakat İmam Hüseyin savaşı tercih etti ve kırk kişi adamı olmasına

rağmen Yezid‘le savaşa kalktı

Bu söz yanlıştır, çünkü görüyoruz ki Yezid’e biat etmeyi kabul etmeyen

İmam Hüseyin (a

s), on yıl kardeşi gibi Muaviye’ nin hükümeti döneminde

yaşadı, ama hiçbir zaman muhalefet etmedi

Gerçekten de İmam Hasan ve

İmam Hüseyin Muaviye ile savaşsalar da öldürüleceklerdi ve onların

ölümünün İslam’a hiçbir faydası olmayacak; kendisini doğru yolda gösteren,

sahabe, vahiy yazarı ve müminlerin dayısı olarak tanınan, her hileye

başvuran Muaviye’ nin siyaseti karşısında etkili olmayacaktı

Kaldı ki elindeki

imkanları kullanıp, onları kendi dostları vasıtasıyla öldürtüp de kendisi yas

tutabilir ve kanlarını almaya kalkabilirdi

Nitekim üçüncü halifeye de aynen

böyle yapmıştı

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

08-04-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	İmam Hüseyin Kimdi? İmam Hüseyin'in (Selam onun ve ailesinin üzerine olsun) Aşk ve Fedakarlık Dolu Hayatı İmam Hüseyin (as) Hz Ali (as) ve Peygamber-i Ekrem’in kızı Hz Fatıma (as)’nın ikinci oğludur Hicretin dördüncü yılında dünyaya geldi Büyük kardeşi İmam Hasan Mücteba (as) şehit olduktan sonra Allah’ın emri ve kardeşinin vasiyeti üzerine imamet makamına ulaştı İmam Hüseyin (as) on yıl imamet etti Yaklaşık altı ay dışında bu müddetin tümü Muaviye’nin hilafeti zamanında en zor koşullar,acı durumlar ve en ağır baskılar altında geçti Çünkü birinci olarak dini yasalar toplumda değerini kaybetmiş, hükümetin istekleri, Allah ve Resulünün isteklerinin yerini almıştı İkinci olarak da Muaviye ve dostları bütün mümkün yollara baş vurarak Ehl-i Beyt’i ve taraftarlarını ezip Ali(as)’nin ismini yok etmek istiyorlardı Ayrıca Muaviye oğlu Yezid’in hilafet temellerini atıp pekiştiriyordu Halkın bir kısmı, hiçbir usule kayıtlı olmadığından Yezid’in hilafetine razı değillerdi Muaviye de muhalefetlerin çoğalmasını önlemek için daha fazla baskılara başvuruyordu İmam Hüseyin (as) isteyerek istemeyerek bu karanlık günleri arkada bırakıyor ve Muaviye tarafından yapılan her çeşit ruhsal işkence ve baskılara katlanıyordu Hicretin altmışıncı yılında Muaviye öldü ve oğlu Yezid babasının yerine oturdu Biat meclisinin kurulması, Arapların içerisinde saltanat, imaret ve sair önemli konularda bir gelenekti Toplum, özellikle tanınmış kişiler bu konularda sultana yahut emire biat eli veriyorlardı Biatin ardından itaatsizlik etmek o kavme ar ve zillet sayılırdı Aynı zamanda imzaladığı şeye boyun eğmekten kaçmak, kesin suç olarak bilinirdi Hz Peygamberin siretinde de baskı olmaksızın yapılan anlaşma ve ahit muteber sayılmıştır Muaviye hayattayken tanınmış kişilerden Yezid’e biat almıştı Fakat İmam Hüseyin (as)’a dokunmayıp, biat teklifinde bulunmamıştı Özellikle oğlu Yezid’e şöyle vasiyet etti: “Hüseyin Bin Ali biat etmezse fazla ısrar etme ve öylece kalsın” Çünkü Muaviye meselenin önünü arkasını ölçebiliyordu Ancak Yezid, gururu ve çekinmezliği sonucu, babası ölünce onun vasiyetini unutup, Medine valisine, “Hüseyin’den benim hilafetim için biat iste, etmezse başını Şam’a gönder” diye emir verdi Medine valisi Yezid’in isteğini İmam Hüseyin (as)’a duyurunca İmam ondan bu konuda düşünmesi için zaman aldı ve geceleyin ailesini de alarak Mekke’ye hareket edip İslam’da resmen emniyetli ve güvenceli yer olarak ilan edilen Allah’ın Haremi (Mekke’ye) sığındı Bu olay hicretin altmışıncı yılında Recep ayının sonları ve Şaban ayının evvellerinde vuku buldu İmam Hüseyin (as) yaklaşık dört ay Mekke’ye sığınarak yaşadı Bu haber yavaş yavaş İslam ülkelerine yayıldı Bir taraftan, Muaviye devrindeki haksızlıklara razı olmayıp, Yezid’in hilafetine karşı çıkanlar İmam Hüseyin’in (as) yanına gelip yardım edeceklerine dair söz veriyorlardı, bir taraftan da Irak’tan, özellikle Kufe şehrinden halk aralıksız mektup gönderip İmam Hüseyin’in (as) Irak’a gelip Müslümanlara önderlik ederek zulüm ve adaletsizliği yok etmesini ısrarla istiyorlardı Elbette bu durum Yezid için çok tehlikeli idi İmam Hüseyin (as), hac mevsimine kadar Mekke’de ikamet etti Müslümanlar İslam ülkelerinden grup grup hac amellerini yapmak için Mekke’ye akın ettiler Bu arada İmam, Yezid’in kendisini öldürmek için hacı kılığında gizli bir grubu gönderdiği haberini aldı Bunlar amel sırasında ihram elbiseleri altına gizledikleri silahlarla İmam Hüseyin’i şehit edeceklerdi İmam Hüseyin (as) hac amellerini yarıda keserek, bir toplantıda kısa bir konuşma yaparak Irak’a hareket edeceğini bildirdi Bu konuşmada şehit olacağını da bildirdi Müslümanlardan onun yardımına koşmalarını ve bu hedef yolunda kanlarını vermelerini istedi Ertesi gün de Ehl-i Beyt’i ve dostlarını alarak Irak’a yöneldi İmam Hüseyin (as) biat etmemeye kesin kararlıydı Bu yolda şehit olacağını da iyi biliyordu Umumi fesat, fikri inhitat ve toplumun, özellikle Iraklıların iradesizliğiyle gücü pekiştirilen Ümeyye Oğullarının büyük ve korkunç savaş gücünün onu yok edeceğini biliyordu Tanınmış kişilerden bir grup, İmamın yanına gelip bu hareket ve kıyamın tehlikesini hatırlattılar Fakat o hazret cevaplarında şöyle buyurdu: Ben biat etmeyeceğim Zulüm ve fesat hükümetine boyun eğmeyeceğim Nereye gitsem, nerede olsam beni öldüreceklerini biliyorum Mekke’den ayrılmamın nedeni ise, kanımın dökülmesiyle Kabe’nin hürmetinin zedelenmesini önlemektir İmam Hüseyin (as), Kufe yoluna koyuldu Daha Kufe’ye birkaç günlük yol varken, Kufe’ye gönderdiği elçisinin ve tanınmış sadık dostlarından birinin, Yezid’in valisi tarafından şehit edilip yine onun emriyle ayaklarına ip bağlanarak, Kufe sokaklarında gezdirildiğini duydu Kufe ve yöresinin sıkıca gözaltına alındığını ve İmam’la savaşacak teçhizatlı bir ordunun hazırlandığını duyunca, ölümden başka bir yol kalmadığını anladı İşte burada şehit olmak için kesin karar aldığını açıkça belirtti ve Kufe’ ye doğru hareketini devam ettirdi Kufe’nin yaklaşık olarak yetmiş kilometre yakınlarında Kerbela ismindeki bir çölde Yezid’in ordusu onları ablukaya aldı Sekiz gün burada kaldılar Bu sırada günden güne abluka çemberi daralıyor ve sürekli düşmanın sayısı çoğalıyordu Bilahare İmam (as), ailesi ve çok az sayıdaki ashabıyla birlikte, otuz bin kişiden oluşan ordunun muhasarasında kaldı Bu birkaç gün içinde İmam Hüseyin (as), ordusunun yerlerini ayarlayıp dostlarını tasfiye etmeye karar aldı Kısa bir konuşmada ashabına seslenerek şöyle buyurdu: “Bizim ölüm ve şahadetten başka bir yolumuz yoktur Ben biatımı sizden kaldırdım Gitmek isteyen, gecenin karanlığından faydalanıp kendisini bu tehlikeli meydandan kurtarsın Çünkü onlar bir tek beni öldürmek istiyorlar” Daha sonra ışıkların söndürülmesine emir verdi Maddi maksatlar için İmam Hüseyin (as)’a koşulanlar ayrılıp dağıldılar Sadece hak aşıklarından çok azı (40 kişiye yakın) yaranı ve Beni Haşim’den olan akrabaları kaldılar İmam Hüseyin (as), yine kalanları toplayıp konuştu ve şöyle buyurdu: “ Sizden her kim isterse gecenin karanlığından faydalansın ve kendisini tehlikeden kurtarsın Onlar bir tek beni istiyorlar Fakat bu defa İmam’ ın vefalı dostları bir bir kalkıp, biz hiçbir zaman senin önder olduğun hak yolundan dönmeyeceğiz, elimiz kılıç tutana, damarımızda kan akana dek savaşıp senin hürmetini koruyacağız, senin temiz eteğinden kopmayacağız, diye çeşitli beyanlarda bulundular Muharrem ayının dokuzuncu gününün sonlarında son teklif (biat veya savaş) düşman tarafından İmam’a ulaştı Hazret, o geceyi ibadet için mühlet alıp yarınki savaşa hazırlandı Hicretin 61 Yılı Muharrem ayının 10 günü İmam, bir avuç dostlarıyla (toplamı doksan kişiden azdı Kırk kişi önceden yanında olanlar, otuzdan biraz fazlası savaş günü ve gecesi düşman ordusundan dönenler ve diğerleri de İmam’ın Haşimî akrabaları; örneğin oğulları, kardeşleri, kardeşinin ve bacısının oğulları ve amca oğullarıydı) sayısız düşman ordusu karşısında saf çektiler ve savaş başladı O gün sabahtan akşama kadar savaştılar İmam Hüseyin, Haşimi gençleri ve sair dostları son nefere kadar şehit oldular (Şehitlerin içinde İmam Hasan (as)’ın iki küçük oğlu, İmam Hüseyin’in bir küçük oğlu ve daha kundakta olan bir yavrusunu da saymalıyız) Savaş bittikten sonra düşman ordusu, İmam (as) ‘ın haremini yağmaladılar ve çadırları ateşe vererek şehitlerin başını kesip elbiselerini çıkardılar Cesetleri defnetmeden, sığınaksız kızlardan ve kadınlardan oluşan Ehl-i Beyt esirlerini şehitlerin başlarıyla birlikte Kufe’ye doğru hareket ettirdiler (Esirlerin içinde erkek olarak İmam Hüseyin (as)’ın yirmi iki yaşındaki oğlu dördüncü imam olan Zeynelabidin (as) ağır hasta olarak, bir de onun oğlu beşinci İmam Muhammed Bin Ali ve İmam Hasan (as)’ın oğlu Hasan-ül Müsenna da bulunuyorlardı Hasan-ül Müsenna savaşta ağır yaralı olarak şehitlerin içinde kalmıştı fakat son anlarda diri olarak bulundu Düşman komutanlarının birinin arabuluculuğuyla başı kesilmedi ve esirlerle birlikte Kufe’ye götürüldü) Kufe ‘den de Dimeşk ‘e, Yezid ‘in yanına götürüldüler Kerbela vakası, kadınların esir alınıp şehirlerde gezdirilmesi, (esirler içinde bulunan) Hz Ali (as)’ın kızı (Hz Zeynep) ve İmam Zeynülabidin’in Kufe ve Şam’daki toplantı yerlerinde konuşmaları, Ümeyye oğullarını rezil etti ve Muaviye’nin yıllarca yaptığı propakandayı etkisiz bıraktı Hatta Yezid, Kerbela’da memurları eliyle yapılan bu işlerden kendisini temizlemeye çalıştı Kerbela vakıası, etkisi geç olmasına rağmen, Ümeyye oğullarını saltanattan düşürmekle birlikte, Ehlibeyt mektebinin kökleşmesinde büyük bir etkendi Gösterdiği en yakın etki, çeşitli kıyamlar ve bunun yanı sıra da on iki yıl süren kanlı savaşlardır Öyle ki, İmam Hüseyin’ in (as) katillerinden hiçbiri intikamdan kaçıp kurtulamadı Tarihin İmam Hüseyin (as) ve Yezid’le ilgili bölümünü okuyup o zamanın hakim sistemi üzerinde araştırma yapan kimse bilir ki, İmam’ın sadece bir seçeneği vardı o da şehit olmaktı İslam dininin apaçık ezilmesine neden olan biat, hiçbir koşulda İmam Hüseyin için mümkün değildi Çünkü Yezid, İslam dinine ve kanunlarına saygı göstermemekle yetinmeyip, İslam’ı açıktan açığa ezmeğe girişen bir kişiydi Hal bu ki onun geçmişleri (babası), dinin kanunlarına, din adına muhalefet ediyorlar ve zahirde dine saygı gösteriyorlardı Hatta halkın inandığı Peygamber (saa) ve sair dini şahsiyetlere yardım edip, onların yanında bulunmuş olmakla iftihar ediyorlardı İşte buralardan, bazı tarihçilerin İmam Hasan ve İmam Hüseyin hakkında ortaya sürdükleri görüşlerin yanlış olduğu aydınlığa kavuşmuş oluyor Bazıları diyorlar ki: İmam Hasan ve İmam Hüseyin iki değişik tabiata sahiptiler; İmam Hasan sulhsever idi Kırk bin askeri olmasına rağmen barışı kabul etti Fakat İmam Hüseyin savaşı tercih etti ve kırk kişi adamı olmasına rağmen Yezid‘le savaşa kalktı Bu söz yanlıştır, çünkü görüyoruz ki Yezid’e biat etmeyi kabul etmeyen İmam Hüseyin (as), on yıl kardeşi gibi Muaviye’ nin hükümeti döneminde yaşadı, ama hiçbir zaman muhalefet etmedi Gerçekten de İmam Hasan ve İmam Hüseyin Muaviye ile savaşsalar da öldürüleceklerdi ve onların ölümünün İslam’a hiçbir faydası olmayacak; kendisini doğru yolda gösteren, sahabe, vahiy yazarı ve müminlerin dayısı olarak tanınan, her hileye başvuran Muaviye’ nin siyaseti karşısında etkili olmayacaktı Kaldı ki elindeki imkanları kullanıp, onları kendi dostları vasıtasıyla öldürtüp de kendisi yas tutabilir ve kanlarını almaya kalkabilirdi Nitekim üçüncü halifeye de aynen böyle yapmıştı