Ehl-İ Sünnet Kasîdesi

Ehl-i sünnet i’tikâdı, sana önce, lâzım olan,

Yetmişüç fırka var, ammâ, Cehennemlik geri kalan,

Müslimânlar, hep sünnîdir; cümlenin reîsi Nu’mân

Cennet ile müjdelendi; îmânda bunlara uyan


İ’tikâdı sağlam edip; sonra islâmiyyete bağlan!

İslâmın beş şartını yap; harâmlardan sakın hemân!

Bir günâhı işler isen, tevbe et, kaçırma zemân!

Kim ki uymaz islâmiyyete, birgün olur, elbet pişmân


Dinsize sakın aldanma, mahv olursun sen de, amân!

Tatlı söze inanırsan; olur sonra, hâlin yamân!

İki yüzlüler çoğaldı: dışı melek, içi yılan,

Tuzağa düşürmek için; dost görünür, hem de candan


Herkes kendin haklı sanır: Kötü der, bana uymayan

İslâmiyyet terâzidir, odur haklıyı ayıran!

İslâma uymıyan bil ki; doğru yoldan sapık insan

Bu söze inanır elbet: Târîhi iyi anlıyan


Neden doktora koşuyor; herhangi bir yeri ağran?

Çünki,ölmek sevmez kimse herşeyden dahâtatlı,can

Sonsuz yaşamak arzûsu; bende yokdur,var mı diyen?

Ölmek, yok olmak değildir; kabr hayâtına inan!

devam edecek

Cennet sonsuz,Cehennem de; haberverdi, bunu Kur’ân

Sonsuz derdden sakınmalı;hattâ,olsa da, birgümân,

Buna inanmıyan da var; yarasa kaçar ziyâdan

Karga çöplükden tad alır; bülbüldür, gülü arayan


İslâmı elbet sevemez, nefse, keyfe düşkün olan

Bu ikisi, bir olur mu? Ayrıdır iyi, fenâdan!

Müslimânlar, hakkı tanır, her mahlûka eyler ihsân,

Îmânsızlar, yılan gibi; lezzet alır can yakmakdan


Amân yâ Rabbî el’amân; ne müşkilmiş âhır zemân,

Din bilgisi unutuldu; pek azaldı nemâz kılan,

Mason olanlar, sinsice; dîni yıkmakda her yandan,

Komünistlerde işkence; müslimâna ölüm, zındân


Bugünkü şaşkın hâlleri, eylemişdi, Resûl beyân

Demişdi: (Birgün gelecek; garîb olur, bana uyan

Her evde, çalgı çalınır; işitilmez olur ezân,

Âlim bulunmaz bir yerde, câhillere kalır meydân!


Mü’minler, olur zevallı; kâfirler, sanki Süleymân,

Kadına uyar her erkek; olur evde hâkim, zenân,

Yüksek binâlar yapılır; kelb dişi gibi apartman

Yolculuk sür’atli olur; uzaklık kalkar aradan

devam edecek

Zekâ, çok şey bulursa da; gaflet gitmez insanlardan)

Birgivi] kitâbda yazdı, eyledi çok hadîs beyân:

Kıyâmet alâmetleri, çıkar, birbiri ardından,

Alâmetlerin meşhûru, serhoş olur; pek çok kesân


Âlim diye tanıtılır, dinden haberi olmıyan

Zâlime ikrâm olunur, kurtulmak için belâdan

Hayâsızlık pek çoğalır, deyyûslara kalır meydân,

İnsanların en alçağı, Moskovada okur fermân


Herkes kendin âlim sanır, Müslimâna denir nâdân

Doğru konuşan azalır, yalancı söyler durmadan

Çok medh edilen kimsede, bir zerre bulunmaz îmân,

Erkekler de kadın gibi, ipek giyer, sıkılmadan


Gınâ, zinâ san’at olup, kız yerine geçer oğlan

Kadınlar dar libâs giyer, hep açılır baldır, gerdan

Fitne kaplar her tarafı, adam öldürülür yokdan

Bid’at yayılır her yere, kalmaz sünnetlere uyan


Deccâl gibi vicdansızlar, uydururlar binbir yalan,

Bir kimse doğru söylerse, saldırırlar her tarafdan

Erkekler dînini bilmez, taşkınlık eder çok nisvân,

Emr-i ma’rûf unutulur, fısk emr eder şaklaban

devam edecek

İslâmiyyet kötülenir, harâm işlenir her yandan

Müslimânlık lâfda kalır, ses için dinlenir Kur’ân

Mü’mine gerici denir, kayrılır mürted olan

Bunların hepsi muhakkak, olur kıyâmet kopmadan


Büyük alâmet Deccâldir, çıkacağı yer, Horasân

Sonra, Şâmdaki Câmi’e Îsâ inecek semâdan

Bir hadîsde buyuruldu, (Kızım Fâtıma evlâdından,

Babası Abdüllah olan, Mehdî adında bir civân


Çıkıp dine kuvvet verir, cihâna yayılır îmân,

Îsâ aleyhisselâmla, birleşerek ol pehlivân

Deccâlı da öldürürler, dünyâ dolar adl-ü emân

Ye’cüc Me’cüc adındaki, kavim çıkar sed ardından


Sayısı milyonlarcadır, her tarafda dökerler kan

Dâbbet-ül-erd çıkar sonra, Mekkede Safâ altından

Dağ kadar bir hayvandır, ayırır iyiyi fenâdan

Dahâ sonraki alâmet, güneş, doğacakdır garbdan


Kâfirler bunu görünce, îmâna gelecek cem’an,

Fekat, kabûl olmaz artık, doğru yola gelen mihmân

Alâmetlerin biri de, Adenden çıkan bir duhân

Kâ’beyi yıkacak hem de habeş renkli birkaç yaban,


devam edecek

Yer yüzünde kalmıyacak, büyük ni’met olan Kur’ân

Müslimânlar hep ölecek, yaşıyacak ehl-i tuğyân

Her kötülüğü yapacak, insan adlı canaverân,

Lâkin Hicâzdan bir ateş, verip herkese heyecân


Şaşkın, azgın dolaşırken, kıyâmet kopar nâ-gehân

Dahâ neler olur, ammâ söyleyemez onu, lisân)

Ne hazîndir, ne yazıkdır; Ma’bûd oldu, falan filân,

İlâhî, sen korumazsan, olur hep sonumuz giryân


Bu irtidâd modasında; işimiz suç, günâh, isyân

İnsanlar, yolu şaşırdı; gemisin kurtaran kaptan!

Etrâfımın zulmetinden, beni de kapladı nisyân

Ömür geçdi, pek sür’atle, uyan gönül, artık uyan!


Hep, bu dünyâya çalışdın; âhıretin oldu ziyân

Düşdün bedenin peşine, kalbini eyledin vîrân

Akla, ilme hiç uymadın; nefs oldu, sana kumandan,

Geçdi gençlik, hep gafletle; dünyâ hırsındasın el’an


Nasîhat hiç dinlemedin; yoldan çıkdın, sanki sekrân

Dünyâ zevklerine daldın; şimdi hâlin âh-ü figân

Hâinler aldatdı seni; sandın sonsuz bu deverân

Didinmeler, boşa gitdi; yâr olmadı, servet sâmân!

devam edecek

İslâmiyyete uyan kimse, anladım olur şâdümân,

Ne yazık, ömrü uçurdum, ye’is çökdü, her tarafdan,

Keşki, Kur’âna uysaydım; olurdum, ebedî sultân,

Dünyâya mâlik olsa da; kalmıyor insân bî pâyân!


Hani Dârâ ve İskender; hani Roma, hani Yunan?

Hani Nemrud, hani Fir’avn; hani Kârun, hani Hâmân?

Hani Cengiz, hani Hitler! nesi kaldı, zikre şâyân?

Edison, Markoni, Pastör, âhıretde bulmaz ihsân!


Dünyâya fayda verenler; sanma olur, kâmil insan!

Yılandan tiryak yapılır; zehir olur ba’zan derman!

Sakın bakma görünüşe, insanın kemâli, îmân!

Îmân eden, tenbel olmaz; çalışınız! diyor Sübhân,


Tenbeli ve gericiyi; zem etdi Nebiy-yi zîşân,

Bir hadîsde buyurdu ki (Rabbe mahbûbdur, çalışan!)

Rûhu da,düşünmek lâzım;hep bedeni besler,hayvân!

Bu bedenin sağlamlığı; geçer, sanki âb-ı revân!


Evet, beden lâzım, çünki; odur, rûhumuz taşıyan

Her birin korumak gerek, böyle olmalı, müslimân!

Nebiyyullah, boş durdu mu? İyi düşün, eyle iz’an!

Eshâbın hepsi olmuşdu; sulhda üstâd, harbde arslan

devam edecek

Bunları bildiğim hâlde, nefse uydum, hâlim lerzân

Günâhlardan sakınmadım; böyle mi olurdu şükrân?

Hilmi ümîdini kesme, Rabbinin ismidir, Rahmân!

İlâhî imdâd et bize; etrâfımız sarmış düşman!


Kitâb, gazete, film, radyo; olmuş hepsi birer şeytân

Bunlar doğruyu gösterse; olur idi, hepsi burhân

Bilgi, fen kaynakları da; niye aceb, böyle husrân?

Yeni fizik, modern kimyâ seni gösteriyor, her ân!


Her zerre diyor, Allah var; atomdan tâ be âsümân!

Fekat, bunları gören yok; kalblerden silinmiş irfân

Hakka inâd edenlere; olur dünyâ elbet zindân!

Avrupa, Amerika hem; Asyada da, niçin buhrân?


Çünki, Hakkı görmiyorlar; kafalarını sarmış dumân,

Maddede yükselmiş ammâ; haberi yok insanlıkdan!

Râhat,huzûr beklenirmi komünizm ve masonlukdan?

Se’âdete kavuşamaz; islâmlıkdan uzaklaşan!


Moskova radyosu hergün; dine çatdı, bu Ramezân

Çok alçakça, pek nâmerdce; İslâma eyledi bühtân

Küfr, devâm ederse de; zâlimler kalkar aradan,

Zâlime imhâl ederim; ihmâlim yok! dedi Yezdân

Müslimânlar üzülmesin; Kur’ânı hıfz eder Deyyân!

Târîhde hep böyle oldu; küfrde geldi, Peygamberân,

Dünyâyı zulmet basınca; doğar idi şems-i tâbân,

Şimdi de hidâyet şemsi; doğacak, Anadoludan!


Hidâyete ermek için; Habîbullah, verdi imkân!

Habîb ne demek? Düşünse; kemâlini anlar, insân

Yâ Rab! büyük nebîdir O; köleleri, olur sultân!

Bir kalbe sevgisi dolsa; eder envâr, ondan feyzân


Niye görünmüyor o şems? A’mâ olmuş, bütün cihân,

Sonsuz ni’met,büyük şeref;Onu sevmekde,bîgümân

Onun sevgisine vallah; mâlım, cânım olsun kurbân!

Şekerin tâdını bilmez; ağzına koymıyan bir ân


Günâhkârım, yüzüm kara;fekat kalbim,aşkla lem’ân

Aşkîle pek çok yaş dökdüm; şâhiddir, hâk-i Erzincan!

Bu sevgi, cürme son verdi; hâlim oldu, nâle figân

Bilinmez son nefes, ammâ; se’âdete budur nişân!


Ni’met, Onu sevmek imiş; oldu bana şimdi ıyân!

Habîbin yanında olsun; bu aşkı bizlere sunan!


1960 Mîlâdî

1380 hicrî


Erzincan

01-TAM LMHL SE'DET- EBEDYYE