Yaşadığınız Hergün Özeldir..

Eniştem; kızkardeşimin tuvaletinin en alt gözünü açtı ve
ince kağıda sarılmış bir paket çıkardı "Bu" dedi, "sıradan
bir çamaşır değil" Kağıdı açtı ve çamaşırı bana uzattı
Zarif ve ipekliydi Kenarları elişi dantelle süslenmişti
Astronomik bir fiyat taşıyan etiketi hala üstündeydi

"Jan bunu New York'a ilk gittiğimizde almıştı Nereden
baksan sekiz, dokuz yıl olmuştur Hiç giymedi
Özel bir gün için saklıyordu" Çamaşırı benden aldı ve
cenaze evine götürmek üzere ayırdığımız diğer giysilerle
birlikte yatağın üzerine koydu Bırakırken eli bir an
yumuşak kumaşı okşar gibi oyalandı Tuvaletin gözünü hızla
kapattı ve bana döndü ve dedi ki : " Hiçbir şeyini özel
bir gün için saklama Yaşadığın her gün özeldir"

Cenazeyi izleyen günlerde enişteme ve yeğenime
beklenmeyen bir ölümün arkasından yapılması gereken
tüm üzücü işlerde yardımcı olurken sık sık bu sözleri
hatırladım Kardeşimin ailesinin yaşadığı şehirden
California'ya dönerken uçakta yine bu sözleri düşündüm
Kardeşimin göremediği, duyamadığı veya yapamadığı
bütün şeyleri düşündüm Hala eniştemin sözlerini
düşünüyorum ve hayatım değişti

Artık daha çok okuyor, daha az toz alıyorum
Balkonda oturup bahçemi seyrediyorum, uzayan çimlere
aldırmadan Ailem ve dostlarımla daha çok vakit geçiriyorum ,
iş toplantılarında daha az Mümkün olduğu kadar sık
"hayatın katlanılması gereken bir dertler zinciri yerine zevk
alınacak olaylar silsilesi olarak görülmesi" gerektiğini
hatırlatıyorum kendime Her anın güzelliğini duyumsayarak
yaşamak istiyorum Hiçbir şeyimi özel günler için saklamıyorum

Kıymetli tabak çanağımı her "özel" olayda kullanıyorum
Birkaç kilo vermek, tıkanan lavaboyu açmak, bahçemde ilk
açan çiçek gibi özel olaylarda En pahalı ceketimi canım
isterse süpermarkete giderken giyiyorum Teorime göre eğer
zengin görünürsem, küçük bir torba erzak için o kadar parayı
daha rahat ödeyebilirim Pahalı parfümü özel partiler
için saklamıyorum Mağazalardaki tezgahların ve banka
memurlarının burunları da, en az parti parti gezen
arkadaşlarımınkiler kadar iyi koku alır

"Birgün" kelimesi dağarcığımdaki yerini kaybetti
Bir şey, eğer görmeye, duymaya veya yapmaya değerse, onu
şimdi görmek , duymak ve yapmak istiyorum

Hepimizin "Yaşayacağımıza garanti gözüyle baktığımız
yarını görmeyeceğini" bilseydi eğer kızkardeşim, neler
yapardı kimbilir ? Sanırım aile fertlerini veya yakın
arkadaşlarını arardı Belki eski birkaç arkadaşını arayıp
aralarında geçen sürtüşmeler için özür dilerdi

Belki bir lokantaya en sevdiği çin yemeğini ısmarlardı
Bunların hepsi birer tahmin Kardeşimin neler yapamadan
öldüğünü hiçbir zaman bilemeyeceğim Ya ben ?
Eğer sayılı saatimin kaldığını bilseydim, yapamadığım şeyler
olduğu için kızardım Yazmayı ertelediğim mektupları yazmadığım
için kızardım "Bir gün ararım" dediğim dostları görmediğim
için kızardım Eşime ve kızıma onları ne kadar çok sevdiğimi
yeterince sık söylemediğim için kızardım Artık hayatlarımıza
kahkaha ve renk katacak hiçbir şeyi yarına ertelememeye,
duygularımı dizginlememeye çalışıyorum

Ve her sabah gözlerimi açtığımda kendime o günün
"Özel bir gün" olduğunu söylüyorum Her gün,
her dakika, her nefes gerçekten Allah'tan bize bir armağan