Ey Rabbimiz! Namazı Dosdoğru Kılmaları İçin Ben, Neslimden Bir Kısmını, Senin Saygı D

Ey Rabbimiz! Namazı dosdoğru kılmaları için ben, neslimden bir kısmını, senin saygı d
1871 İbni Abbas radıyallahu anhümâ şöyle dedi:
İbrâhim sallallahu aleyhi ve sellem, İsmâil’in annesi (Hâcer) ile henüz memedeki oğlu İsmâil’i alıp Mekke’ye getirdi Onları Kâbe’nin üst tarafında ve zemzemin yukarısındaki büyük bir ağacın altına bıraktı O vakitler Mekke’de kimse bulunmadığı gibi içecek su da yoktu İşte İbrâhim, karısı ile oğlunu oraya bıraktı Yanlarına da bir dağarcık hurma ve bir kırba su koydu Sonra İbrahim arkasını dönüp gitmeye başladı Hâcer onun peşini bırakmadı:
- İbrâhim! Bizi konuşup görüşecek bir kimsenin, yiyip içecek bir şeyin bulunmadığı bu vadide tek başına bırakıp da nereye gidiyorsun? diye sordu Bu soruyu birkaç defa tekrarladı İbrâhim dönüp bakmadı bile Sonunda Hâcer: Bunu böyle yapmanı sana Allah mı emretti? deyince İbrâhim:
- Evet, Allah emretti, diye cevap verdi Hâcer:
- Öyleyse Allah bizi korur, dedi
Hâcer geri döndü; İbrâhim sallallahu aleyhi ve sellem de yürüyüp gitti Kimsenin kendisini göremediği Seniyye mevkiine varınca, yüzünü Kâbe tarafına çevirdi; sonra ellerini kaldırarak şöyle dua etti:
“Ey Rabbimiz! Namazı dosdoğru kılmaları için ben, neslimden bir kısmını, senin saygı duyulması gereken Mukaddes Mâbed’inin yanında, ekin bitmez bir vâdiye yerleştirdim Artık sen de insanlardan bir kısmının gönüllerine onlara karşı muhabbet koy ve kendilerine bazı meyvelerden rızık ver Umarım ki nimetlerine şükrederler” [İbrâhim sûresi (14), 37]
Hâcer İsmâil’i emziriyor ve kırbadaki sudan içiyordu Nihayet kırbadaki su tükendi Hem kendi hem oğlu susadı Çocuk susuzluktan yerde sızlanıp yuvarlanmaya başlayınca, Hâcer onun bu halini görmemek için oraya en yakın tepe olan Safâ’ya gitti ve tepenin üstüne çıktı Sonra acaba birini görebilir miyim diye vâdiye bakındı; fakat kimseyi göremedi Safâ tepesinden inip vâdiye gelince, koşmasına engel olmasın diye elbisesinin eteğini topladı Sonra da çok zor durumda kalmış bir insanın son gayretiyle koşmaya başladı; vâdiyi geçip Merve’ye geldi Tepenin üstüne çıkıp acaba birini görebilir miyim diye bakındı; fakat kimseyi göremedi İki tepe arasında böyle yedi defa gidip geldi
İbni Abbas radıyallahu anhümâ sözünün burasında şöyle dedi: Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem: “İşte bundan dolayı insanlar Safâ ile Merve arasında sa‘yeder” buyurdu Sonra da sözüne şöyle devam etti:
Hâcer Merve tepesine çıkınca bir ses duydu Kendi kendine “Sus! Dinle!” dedi Sonra iyice kulak verdi, aynı sesi bir daha duydu
- Tamam, sesini duyurdun Yapabiliyorsan bize yardım et! diye seslendi Bir de baktı ki, zemzemin olduğu yerde bir melek, topuğuyla -veya kanadıyla- yeri kazmakta! Nihayet su göründü Hâcer, akıp gitmesin diye suyun etrafını eliyle şöyle çevirmeye, suyu avuçlayıp kırbasını doldurmaya başladı Hâcer suyu avuçladıkça, bir rivayete göre avuçladığı kadar, yerden kaynıyordu
İbni Abbas radıyallahu anhümâ şöyle dedi: Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem:“Allah İsmâil’in annesine rahmet etsin Zemzemi kendi haline bıraksaydı -veya suyu avuçlamasaydı- zemzem akarsu olurdu” buyurdu İbni Abbas sözüne şöyle devam etti:
Hâcer sudan içti ve yavrusunu emzirdi Melek ona:
- Bize bir zarar gelir diye korkma! İşte şurası Beytullah’ın yeridir Onu şu çocukla babası yapacaktır Allah, o işi yapacak kimsenin yok olup gitmesine izin vermez, dedi Beytullah’ın yeri zeminden yüksekçe idi Seller oranın sağını solunu yalayıp aşındırmıştı Onlar bu şekilde yaşayıp giderken nihayet bir gün Cürhümlüler’den bir grup insan veya onlardan bir aile Kedâ yolundan gelerek Mekke’nin alt tarafına indiler O sırada bir kuşun gelip gittiğini gördüler Bu kuş mutlaka suyun etrafında dönüp duruyor Halbuki biz bu vadide su bulunmadığını biliyorduk, diyerek ayağına çevik bir veya iki kişiyi oraya gönderdiler Gidenler orada su bulunduğunu görünce geri dönüp durumu haber verdiler Suyun yanına geldiklerinde Hâcer’i gördüler:
- Bizim buraya yerleşmemize izin verir misin? diye sordular O da:
- Evet, ama su üzerinde bir hak iddia edemezsiniz, dedi Onlar da:
- Peki, kabul, dediler
İbni Abbas rivayetine şöyle devam etti:
İnsanlarla bir arada olmaya ihtiyaç duyduğu sırada onların çıka gelmesi Hâcer’i sevindirdi Cürhümlüler oraya yerleştikleri gibi akrabalarına haber saldılar, onlar da gelip yerleştiler Böylece Mekke civarı yerleşik bir alan haline geldi
O zaman çocuk olan İsmâil nihayet büyüyüp gelişti Cürhümlüler’den Arapça’yı öğrendi Delikanlılık çağına geldiği zaman, Cürhümlüler’in en fazla beğenip takdir ettikleri bir kimse oldu Erginlik çağına gelince, onu kendilerinden bir kızla evlendirdiler Günün birinde Hâcer vefat etti İsmâil’in evlenmesinden sonraki bir tarihte, Hz İbrâhim, Hâcer ile oğlunun durumunu öğrenmek üzere Mekke’ye geldi Fakat İsmâil’i evde bulamadı Karısına:
- İsmâil nerede diye sordu Kadın:
- Rızkımızı temin etmeye, başka bir rivayete göre, avlanmaya gitti, dedi İbrâhim aleyhisselâm ona geçimlerinin ve durumlarının nasıl olduğunu sordu O da:
- Çok kötü durumdayız Büyük bir sıkıntı ve darlık içindeyiz, diye hallerinden şikâyet etti İbrâhim de:
- Kocan gelince ona selâmımı söyle; kendisine hatırlat da kapısının eşiğini değiştirsin, dedi
İsmâil eve gelince, orada bir şeyler olduğunu sezdi ve karısına:
- Ben yokken eve biri geldi mi? diye sordu O da:
- Evet, yaşlı bir adam geldi, diyerek onu tarif etmeye çalıştı Seni sordu, ben de söyledim Nasıl geçindiğimizi öğrenmek istedi Ben de büyük bir geçim sıkıntısı çektiğimizi anlattım, dedi İsmâil:
- Peki, sana bir şey tavsiye etti mi? diye sordu O da şunları söyledi:
- Evet, sana selâm söyledi ve kapısının eşiğini değiştirsin dedi İsmâil:
- O gelen benim babamdır Bana senden boşanmamı emretmiş Haydi ailenin yanına dönebilirsin, dedi O kadını boşayıp Cürhümlüler’den bir başka kadınla evlendi
Allah’ın dilediği kadar bir zaman geçtikten sonra İbrâhim tekrar oğlunun evine geldi Fakat İsmâil’i bulamadı İçeri girip İsmâil’i sordu Karısı:
- Rızkımızı temin etmeye gitti, dedi İbrâhim:
- Geçiminiz, haliniz nasıl? diye sordu Kadın:
- Çok iyi durumdayız Rahat ve bolluk içindeyiz, diyerek Allah’a hamdü senâ etti Konuşma şöyle devam etti:
- Ne yiyorsunuz?
- Et yiyoruz
- Ne içiyorsunuz?
- Su
O zaman İbrâhim, ‘Allahım, etlerine sularına bereket ver’, diye dua etti
Sözün burasında Resûl-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
“O zamanlar Mekke’de ekin yoktu Eğer olsaydı tahılın bereketlenmesi için de dua ederdi”
İbni Abbas dedi ki: İbrahim’in duası sayesinde et ile su, başka yerde yaşayanlarla kıyaslanmayacak şekilde, Mekkeliler’in sağlığına elverişli olmuştur
Bir başka rivayete göre İbrâhim aleyhisselâm oraya gelince:
- İsmâil nerede? diye sordu Karısı:
- Avlanmaya gitti, dedi Sonra da: Bir şeyler yemek ve içmek üzere buyurmaz mısınız? dedi İbrâhim:
- Ne yiyor ne içiyorsunuz? diye sordu Kadın:
- Yediğimiz et, içtiğimiz su, dedi İşte o zaman İbrâhim aleyhisselâm:
- Allahım! Onların yiyeceklerine, içeceklerine bereket ver! diye dua etti
İbni Abbas sözüne şöyle devam etti: Ebü’l-Kâsım sallallahu aleyhi ve sellem: “İşte bu, İbrâhim’in duasının bereketidir” buyurdu
İbrâhim gelinine şöyle dedi:
- Kocan eve gelince ona benim selâmımı söyle ve kendisine hatırlat da, kapısının eşiğine sahip olsun, dedi
İsmâil eve gelince:
- Eve gelen oldu mu? diye sordu, Karısı:
- Evet, güzel görünümlü bir ihtiyar geldi, diyerek onun hakkında güzel şeyler söyledi Sözüne devamla, bana seni sordu, ben de anlattım; geçimimizi öğrenmek istedi, ben de çok iyi olduğunu belirttim, dedi İsmâil:
- Sana bir tavsiyede bulundu mu? diye sordu O da:
- Evet, sana selâm söyledi ve kapının eşiğine sahip olmanı emretti, dedi O zaman İsmâil:
- O benim babamdır Evin eşiği de sensin Babam seni hoş tutmamı, seninle iyi geçinmemi emretmiş, dedi
Allah’ın dilediği kadar bir zaman geçtikten sonra İbrâhim aleyhisselâm bir daha geldi O sırada İsmâil zemzemin yakınındaki büyük bir ağacın altına oturmuş ok yontuyordu Babasını görünce ayağa kalktı Uzun süre birbirini görmeyen bir baba çocuğuna, bir çocuk da babasına sevgi ve saygısını nasıl gösterirse, onlar da birbirlerine öyle yaptılar
İbrahim aleyhisselâm oğluyla konuşmaya başladı:
- İsmâil! Allah bana önemli bir görev verdi
- Öyleyse Rabbinin emrini yap, babacığım
- Ama bana yardım edeceksin
- Sana elbette yardım ederim
İbrâhim oradaki yüksekçe bir tepeyi gösterdi:
- Allah, işte şuraya bir ev yapmamı emretti, dedi İbrâhim oraya Kâbe’nin temelini atıp yükseltti İsmâil taş getiriyor, İbrâhim de duvar örüyordu Binanın duvarları yükselince, İsmâil şu (makâm-ı İbrâhim diye bilinen) taşı getirip babasına verdi O da bu taşın üstüne çıkıp İsmâil’in getirdiği taşlarla inşaata devam etti Onlar beraberce binayı yaparken: “Rabbimiz! Bizden bu hizmeti kabul buyur Şüphesiz sen duamızı duyan, niyetimizi bilensin” [Bakara sûresi (2), 127] diye dua ediyorlardı
Bir başka rivayet ise şöyledir:
İbrâhim aleyhisselâm İsmâil ile onun annesini alıp yola çıktı Yanlarında bir de su kırbası vardı İsmâil’in annesi susadıkça kırbadan içip oğlunu emziriyordu Nihayet Mekke’ye gelince, İbrâhim Hâcer’i büyük bir ağacın altına bıraktı Sonra geriye, ailesinin yanına dönmeye başladı Bunun üzerine Hâcer onun arkasına takıldı Kedâ mevkiine gelince, Hâcer onun arkasından:
- İbrâhim! Bizi kime bırakıp gidiyorsun? diye seslendi O da:
- Allah’a bırakıyorum, dedi Hâcer:
- Allah’ın himâyesine razıyım, dedi Sonra geri döndü Kırbadaki sudan içiyor, südü artıyor, o da çocuğunu emziriyordu Sonunda su bitti Hâcer, gidip etrafa bakınayım, belki birini görürüm, dedi Yürüyüp gitti, Safâ tepesine çıktı Birini görebilir miyim diye etrafına bakındı, bakındı, fakat kimseyi göremedi Vâdiye inince koşmaya başladı Merve’ye geldi İki tepe arasında koşarak birkaç defa gidip geldi Sonra da gidip çocuğa bakayım, acaba ne yapıyor, diye söylendi Dönüp çocuğun yanına geldi; çocuk bıraktığı gibi bitkin bir halde duruyordu Orada öylece durmaya gönlü razı olmadı Gidip etrafa tekrar bakınayım, belki birini görürüm, dedi Yürüdü gitti, Safâ tepesine çıktı Bir kimseyi görebilir miyim diye etrafına bakındı, bakındı, fakat kimseyi göremedi Böylece iki tepe arasında yedi defa gidip geldi Sonra tekrar kendi kendine, gidip çocuğa bakayım, acaba ne yaptı, diye söylendi O sırada bir ses duydu “Eğer bir iyilik yapabileceksen yardım et!” diye seslendi Bir de baktı ki Cebrâil aleyhisselâm, topuğunu yere vurarak toprağı kazıyor Derken su fışkırdı Hâcer hayretler içinde kaldı ve hemen kırbasına avuç avuç su doldurmaya başladı Sonra Buhârî hadisin tamamını rivayet etti
Buhârî, Enbiyâ 9 (Yukarıdaki rivayetlerin hepsi Sahîh-i Buhârî’dedir)

Açıklamalar
Bu uzun hadîs-i şerîf bize Kâbe’nin yapımı ve haccın bazı esaslarının tarihi hakkında önemli bilgiler vermektedir
İbrâhim aleyhisselâm, eşi Sâre’nin, Hâcer ile oğlu İsmâil’i kıskanması ve onları alıp uzaklara götürmesini arzu etmesi üzerine, istemeyerek de olsa bunu yapmak zorunda kalmış, Allah Teâlâ’nın emrine dayanarak çok sevdiği bu iki varlığı, sonraları Mekke diye anılacak ıssız ve susuz bir yere getirip bırakmıştır Bir peygambere yakışan da, sebebini bilsin veya bilmesin, Allah Teâlâ’nın emrini kayıtsız şartsız yerine getirmektir O da öyle yapmış, yüreğinin üzüntüyle ve ayrılık ateşiyle kavrulmasına rağmen, küçücük yavrusunu ve karısını ıssız, susuz bir yerde, onları koruyacağından emin olduğu Allah’a bırakıp gitmiştir
Yavrusuna su bulmak üzere Hâcer’in Safâ ve Merve tepeleri arasında koşması, haccın önemli esaslarından biri olan sa‘y ibadetinin esasını teşkil etmiş, bu susuzluk zemzem nimetinin ortaya çıkmasını sağlamış, daha sonraları Hz İbrâhim ile oğlu Hz İsmâil mü’minlerin kıblesi olan Kâbe’yi inşâ etmişlerdir Hz Âdem’den beri var olduğu anlaşılan, fakat zamanla büsbütün yıkılıp izi bile kalmayan bu İslâm dünyasının en şerefli binası, baba oğul iki peygamber tarafından yeniden canlandırılmıştır Üç aziz insanın nice sıkıntılarına, üzüntülerine sebep olan bu yürek yakan macera, pek çok güzelliğin ve hayrın gün yüzüne çıkmasına vesile olmuştur Böylece, insanın kötü zannettiği, anlamada zorluk çektiği bazı hâdiselerin hayırlara vesile olabileceği anlatılmak istenmiştir
Kâbe’nin yapımı bittikten sonra Cebrâil aleyhisselâm gelmiş, hac ibadetinin nasıl yapılacağını bütün şekilleriyle Hz İbrâhim’e öğretmiş, o da Kur'ân-ı Kerîm’de makâm-ı İbrâhîm diye anılan yerde, insanlara hac ibadetinin farz olduğunu ilân etmiştir Hadiste kendilerinden bahsedilen Cürhümlüler, aslen Yemenli olan, sonraları Hicaz’a gelip yerleşen bir Arap kabilesidir Hz İsmâil’in vefatından sonraki dönemlerde bu dini terketmişler, birçok ahlâksızlıklar yapmışlar, hatta Hacerülesved’i söküp bir yere gömmüşler, zemzem kuyusunu kapatarak yerini belirsiz hale getirmişler, sonra da Hicaz’ı bırakıp tekrar Yemen’e dönmüşlerdir
Hz İbrâhim, oğlunu görmeye geldiği zaman, ilk gelininin hal ve tavırlarını beğenmemiş; onun Allah’ın takdirine boyun eğmeyen biri olduğunu görmüş; bu sebeple oğluna, kinâyeli bir ifadeyle, kapısının eşiğini değiştirmesini tavsiye etmiştir Eşik, evi koruyan kapının ayrılmaz bir parçası olup, kocası adına evi ve evin içindeki her şeyi koruyup muhâfaza eden kadını temsil etmektedir Hz İsmâil de “Kapısının eşiğini değiştirsin” sözüyle ne kastedildiğini anlamış ve karısından hemen ayrılmıştır İkinci karısı, Allah’ın takdirine seve seve boyun eğen, elindekini başkalarıyla paylaşabilen iyi bir kadın olduğu için, babası ona sahip olmasını ve onunla iyi geçinmesini tavsiye etmiştir Bir babanın buyruğu, Allah’a karşı gelme anlamı taşımadığı sürece evlat tarafından yapılmalıdır
Hadisten Öğrendiklerimiz
1 Peygamberler Cenâb-ı Hakk’ın buyruklarını kayıtsız, şartsız yapan itaatkâr insanlardır
2 Bazı ilâhî buyruklar nefse hoş gelmese bile, onlarda pek çok hayır bulunduğu bilinmeli ve gönül hoşluğu ile yapılmalıdır
3 Mekke ve oradaki Kâbe, İslâm dünyasının en mübarek ve en değerli mekânıdır Allah’ın evi diye anılan Kâbe, Hz İbrâhim ve oğlu İsmâil tarafından yapılmıştır
4 Babanın tavsiyesi, dinin emirlerine aykırı olmadığı sürece yapılmalıdır
5 Resûl-i Ekrem Efendimiz’in Allah’ın peygamber’i olduğunu gösteren hususlardan biri de, ilâhî kaynaklı kitaplarda geçen bu olayı ashâbına haber vermesidir

Riyazüs Salihin