Ashabın Aşkı

Ashabın aşkı
Ashabın aşkı

Bütün Sahabe-i Kiram ra Hz Rasulullah’ı sevmede eşsiz birer örnektiler Onlar içlerinde gizledikleri ve halleriyle ispat ettikleri bu sevgilerini bazen edep içinde şu cümlelerle açığa vururlardı:

“Canım sana kurban olsun anam babam sana feda olsun ya Rasulallah!” Allah için her şeylerini feda edecekleri o sevgili de onlara sevgideki gayeyi şöyle belirtmişti:

“Bir mümin bütün hevâsıyla (duygu ve düşünceleriyle) benim getirdiğime tâbi oluncaya kadar kâmil mümin olmaz”

Hz Ali ra’a “Allah Rasulü’nü ne kadar seviyordunuz?” diye sorulunca şu cevabı vermiştir: “Rasulullah sav bizlere mallarımızdan çocuklarımızdan anne ve babamızdan susuzken ele geçirdiğimiz soğuk sudan daha sevgili idi''

Abdullah b Hişam ra anlatıyor:

Bir gün Allah Rasulü sav ile beraberdik O sırada Peygamberimiz Ömer’in elinden tutuyordu Ömer Allah Rasulü’ne:

- Ben sizi kendim hariç her şeyden çok seviyorum dedi Rasulullah sav Efendimiz:

- Beni kendinden de fazla sevmedikçe bu iş tamam olmaz buyurdu

Ömer sustu gönlünü yokladı niyetine baktı aslında Allah Rasulü’nü her şeyden çok sevdiğini anladı ve samimi olarak:

- Sizi kendimden de çok seviyorum diye itiraf etti Rasul-i Kibriya Efendimiz:

- İşte şimdi oldu buyurdu

On yaşından beri hayatını Allah Rasulü’nün hizmetinde geçirmiş olan Enes b Malik ra:

“Sevgili peygamberimi görmediğim gece olmuyor” der ardından hüngür hüngür ağlardı

Hz Ömer ra bir gece dışarı çıkmıştı Işığı yanan bir ev gördü İçerinden yaşlı bir kadının sesi geliyordu Kadın bir yandan elindeki yünü eğiriyor bir yandan söylüyordu:

“Efendim Muhammed’e en hayırlı insanların salâtı olsun Ona en hayırlı en temiz kullar salât etsin

Ey Muhammed! Sen geceleri ibadetle geçirir seherlerde hep gözyaşı dökerdin

Ah bilsem şu ölüm bana ne türlü gelecek Acaba ahirette onunla birlikte olacak mıyım?”

Bunları işiten Hz Ömer ra oturup ağlamaya başladı

Abdullah b Zeyd el-Ensarî ra Hz Rasulullah sav vefat ettiği zaman bahçesinde çalışıyordu Oğlu gelerek vefat haberini söyleyince ellerini açıp: “Allahım benim gözlerimi al da O’ndan sonra hiç kimseyi görmeyeyim” diye dua etti O an gözleri kapanıp görmez oldu

Abdullah b Zeyd’in sevgisi öyleydi ki Rasulullah sav’in huzurundan ayrılıp evine gittiği zaman evde duramaz geri gelip mübarek cemalini seyrederdi

Sevban ra bir gün mahzun ve boynu bükük bir vaziyette Allah Rasulü’nün huzuruna girdi Rasul-i Kibriya Efendimiz sav “Neyin var senin?” diye sordu Sevban ra:

“Ey Allah’ın Rasulü! Ben sizi kendimden çocuklarımdan ailemden ve malımdan çok seviyorum Evimde otururken sizi hatırlıyorum duramıyorum hasretinizden ölecek gibi oluyorum Derhal koşup sizi görmeye geliyorum” dedi ve ağladı Rasulullah sav Efendimiz niçin ağladığını sordu Sevban ra şöyle dedi:

“Sizin ve benim vefat edeceğimizi düşündüm Siz ahirette peygamberler ile yüksek makamlarda bulunursunuz Ben cennete girsem bile aşağı makamlarda bulunurum sizi göremem Bunun için ağlıyorum”

Efendimiz sav sükût etti Biraz sonra Cebrail as şu ayeti indirdi:

“Kim Allah’a ve Rasulü’ne itaat ederse işte onlar ahirette Allah’ın kendilerine özel ihsanlarda bulunduğu peygamberler sıddıklar şehitler ve salihlerle beraber olacaktır Onlar ne güzel arkadaştır! Bu Allah’tan bir ihsandır Her şeyi bilici olarak Allah kâfidir” (Nisa 70)
Rasulullah sav Efendimiz ona “Müjde sana sevin” buyurdu

Dilaver Selvi (Semerkand Dergisi 100sayı)