Kurtuluş Savaşında Bir İnsanlık Dersi :(

Hadi bre çorbacı Akşam karavanasına yetişelim

İşgalcilerden insanlık dışı, askerlik dışı bu kadar baskı gören Anadolu çocuğu, yine efendiliğini bozmamış, bir "Çılgın Türk" olarak onurlu davranmayı elden bırakmamıştı
Halide Edip, Ruşen Eşref Onaydın ve Binbaşı Kemal, Adala'ya (Manisa'da bir ilçe) yetişmeye çalışıyorlardı Altı ayda bile geçilemez denilen Yunan hatları yarılmıştı 30 Ağustos Başkomutanlık Meydan Savaşı kazanılmış, Yunan ordusunun büyük bölümü imha edilmiş, başta Yunan Başkomutanı Trikopis, çok sayıda komutan, subay ve asker esir alınmıştı Binbaşı Kemal şoföre bağırdı:
"Dur!"
Binbaşının dikkatini, esir bir Yunan subayını cephe gerisine götüren asker çekmişti Mehmetçik yayan, esir subay eşek üzerinde gidiyorlardı Mehmetçik Binbaşı Kemal'i selamlarken, Yunanlı subay eşekten inmişti
"Kim bu?"
"Esir komutanım!"
"Nereye götürüyorsun?"
"Geriye Alay karargâhına!"
"Ulan sen bunun seyisi misin, hizmet eri misin? Hayvana sen bin, o yürüsün!"
"Hiç olur mu komutanım? O şimdi ocağından kopmuş bir gurbet adamı Misafir ve bana emanet"
Binbaşı, titreyen sesine hâkim olmaya çalışarak şoföre bağırırken gözlerinden yaşlar akıyordu:
"Yürü oğlum, gidelim"
Araba uzaklaşana kadar selam duran Mehmetçik, Yunan subayına eşeğe binmesi için işaret ederken söyleniyordu:
"Hadi bre çorbacı Akşam karavanasına yetişelim Aç kalma