Bereket

Vaktiyle birbirini çok seven iki karde
varmış
Büyüğü Halil
Küçügü ise ibrâhim
Halil, evli çocuklu
ibrahim ise bekârmış
Ortak bir tarlaları varmıi iki kardesin
Ne mahsul çıkarsa, iki pay ederlermis

Bununla geçinip giderlermiş
Bir yıl, yine harman yapmışlar buğdayı
ikiye ayırmışlar
iş kalmış taşımaya

Halil, bir teklif yapmiş :
ibrahim kardeşim ; Ben gidip çuvalları getireyim Sen
buğdayı
bekle
Peki abi demis ibrahim
Ve Halil gitmiş çuval
getirmeye
O gidince, düşünmüş ibrahim:
Abim evli, çocuklu Daha çok buğday lazım onun evine
Böyle demiş ve,
Kendi payından bir miktar atmiş onunkine
Az sonra Halil çikagelmis
Haydi ibrahim! Demiş, önce sen doldur da taşı ambara
Peki abi!
ibrahim, kendi yiğinından bir çuval doldurup düşer yola
O gidince,
Halil'i düşünür bu defa:
Der ki:
Çok şükür, ben evliyim, kurulu bir düzenim de var
Ama kardeşim bekâr
O daha çalişip, para biriktirecek Ev kurup evlenecek
Böyle
düşünerek,
Kendi payindan atar onunkine birkaç kürek
Velhasıl, biri gittiğinde, öbürü, kendi payindan atar
onunkine
Bu, böyle sürüp gider
Ama birbirlerinden habersizdirler

Nihayet akşam olur
Karanlık basar
Görürler ki, bitmiyor buğdaylar

Hatta azalmıyor bile
Hak teala bu hali çok begenir
Bugdaylarina bir bereket verir, bir bereket verir ki
Günlerce taşır iki kardeş, bitiremezler
şaşarlar bu işe
Aksine çoğalır buğdayları
Dolar
taşar ambarları
Bugün "Bereket" denilince, bu kardeşler akla gelir

Bu bereketin adı : HALiL iBRAHiM bereketidir