İcinizdeki Ben

Ne aydınlık ne karanlıktı hava,alacakaranlık sarmıştı gökyüzünü,
yürüyen nazlıcan adımlarını hızlandırdıBir an önce evine ulaşmak istiyordu
merdivenleri soluk soluğa çıktı , biran önce içeri girip evdeki ikinci beniyle başbaşa kalmak istiyordu,
mutluydu yuvasında hiç olmadığı kadar hemde,
huzur buluyordu Burası Nazlıcan'ın kendini kazandığı yerdi
Şöyle bir soluklanarak rahat birşeyler geçirdi üstüne ,
lambanın düğmesine keyifli ce bastı, uzandı hemen ,
yumuverdi gözlerini bir önceki alacakaranlık günü gibi
Daldı gitti düşlere
tavanı gökyüzü olarak düşledi yanan lamba onun yıldızıydı
hemde en parlak yıldız elini uzatsa tutuverecekti yıldızını ama uzatmadı ,
ona ışık veren yıldızını hapsedemezdi avuçlarının içine
Tabana kaydırdı gözlerini ,
odane ayakları mavi sular içindeydi irili ufaklı balıklar bacaklarının yanından süzülerek edalı edalı yüzüyorlardı
denizin dibi nede güzeldi başka bir dünyaydı ,
mavi sularda yeşil yosunlar ayakta dimdikdiler,
Bir an düşündü acaba balıkmı olsam, yoksa yosun mu,
yoksa,yoksa derken hayır deniz olmalıydı o
Gözlerini beyaz duvarlara çevirdi, cansız duvarlara can vermek istedi ,
tuvali hazırdı işte ne duruyordu aldı elin boyalarını kendini resmetti önce
,yüreğinde pır pır ederek duran güvercini çıkardı yavaşca omuzuna koydu,
ellerine baktı uzun uzun daldı gitti
Benim sevgim ellerimde olmalı diye düşündü
ben sevgiyi yüreğimde tutamam neye yarar içi sevgi dolu olmak ,
neye yarar özgür bırakılmayan sevgi
elleri yüreğine gitti bir çırpıda çıkarıverdi sevgiyi,
işte sevgi avuçlarındaydı artık dağıtabilirdi kolayca

Fazilet'den :
Yaşamda kimse yalnız kalmaz yeterki içinizdeki beni çıkartın dışarıya
Ve Sevginiz avuçlarınızda kalsın , hapsetmeyin yüreğinize