F Tipi Yalnızlık

Zamanın amansız sarnacında bekleyişlerimin adını arıyorum, yavaş yavaş öğreniyorum, yokluk ve acı nedir yavaş yavaş Senden yana çizdiğim yollarım çıkmaz sokak, iyi ki varsın, çünkü arayışları öğreniyorum, kendimi yitirip yitirip sende arıyorum, bulmak için değil acıyı öğreniyorum, iyi ki varsın
Günlere kaç yazı sığdırıyorum, hangi harfin neyi anlatığını ve neden kanadığını, iyi ki varsın öğreniyorum Uzak kelimesinin ne anlama geldiğini önceleri bilmezdim, bilmezdim yaşam neden bulanık akar içimize Öğrendim iyi ki varsın Anıları da öğrendim, içime işleyip sonra kanatmayı, en çokta içime ağlmayı, iyi ki varsın
iyi ki varsın, çünkü acıya kurşun işlemediğini öğrendim Yenilmeyi yenildikçe direnmeyi En çokta kaybetmeyi öğrendim iyi ki varsın
İyi ki varsın, çünkü, acımı kin rengine boyamayı öğrendim, ezgisiz akşamlar inerken sabahlarıma mahcup bir çocuk gibi yıldızlara bakıyorum, her kayan yıldız da bir dilek diliyorum, iyi ki varsın çünkü bana hasretlerin adını saydırıyorsun Ezberlediğim uzaklığın kaç ayrı anlamı olduğunu, iyi ki varsın Öğretiyorsun Yitirdim o bildik söz ustalığımı, mistik bir dille anlatıyorum artık yaşamdan arta kalanları, ya da kalmayanları Zulamda sakladğım bir tek cümlem var: iyi ki varsın, çünkü sustuğum kadar (t)uzağımsın
Düşün ki enkaz yığını bir kentim, kimsenin yolunu bilmediği uğramadığı bir kent Ya da hücredeyim ah ne çok isterdim kavgam için ölmeyi, şimdi bir kentin ortasında çığlık çığlığayım İster duy ya da hiç duyma İyi ki varsın, çünkü F tipi yalnızlığımsın