Yitik

Yitik Yazısı - Yitik Kahraman Tazeoğlu - Kahraman Tazeoğlu Yazıları

“Öylesine sen’im ki ben, beni öldürdüğünde intihar ediyorsun istemeden”


İmza: Yitik


Denizin içindeki akvaryumdadırlar Ne acıdır böylesi bir tutsaklık Bir kocamanlığın içinde hiç kadar olmak… Her ayrılığı geriye doğru izler onlar Tutunabilecekleri bir avuntu çıkıntısı ararlar “Senli hayatımın son günü değil, sensiz hayatımın ilk günü bu” diye başlayan, yenilmişliğin belgesi şiirler yazarlar Hiçbir rakıyla içilmez yitiklerin yalnızlığı Kimi sevseler avuntu, kime dokunsalar pişmanlıktır Mola süresi eksik bekleyişlerde her mutluluğa kiracıdır onlar İnsanlar “gitti” der, onların boşluk diye baktıklarına Kalplerindeki çatlak kum saatinden, boşa sızar zaman Oturup zamanı izlerler fotoğraflardan… Ve bazı karelerin hatalarını keserler Unutmak isterler gidenleri Affetmeye o denli hazırken bir yanları, diğer yanları “Kalp kırıklıklarını unutursan özlersin onu” diye uyarır her “U” dönüşünde


Ne deseler sağır, ne gösterseler kördür yitikler Gittikleri yollar kendileriyle yürür her daim Her ayrılıkta bildiklerini yeniden keşfetmekten yorgundurlar Artık, ne gelenler getirebilir sevdiklerini, ne gidenler götürebilir Onlara, onları onsuzlukta boğmayacak yalnızlıklar bırakmıştır gidenler “Ne ben bizdeki seni değiştirebilirdim, ne sen bizdeki beni” derler ama yine de “Senden sonrasını taşımak öyle zor ki senden sonra” diye diye cümleler devirirler


Ömür dediğin bir tırnak gibi batarken içimize, ne önceler kalır sende, ne sonralar onda Hayat buz tutunca kışı da birdir baharı da Sessizlik normallerinin üstündeyse suskunluğun ve adı hep dilinin ucundaysa yine de… Söyleyip söyleyip eskitmekten korktuğun içindir lâlliğin


Renkli kağıtlara sarılı yalanlarla kandırıyorsan seni, şarkılar hep başa sarıyorsa kendini, uykular onlu, günler onsuzsa, yaşadığına değmişse yaşamadıkların, iskelelerinden sökülmüş vapurlar gibi kopmuşsan hayattan ve ismi akıyorsa gözlerinden;


Bırak her şey bitsin


Artık bir yitiksin


Kahraman Tazeoğlu