Tut elimi anne

TUT ELİMİ ANNEM

Tut elimi annem

Ah annem, canım annem

Gül bahçesi istemem,

Yüreğini açtın ya

Yeter banaGüllük gülistanlık benim için hayat

Ama annem düşündün mü hiç?

Ya yorgun düşerse bu yürek

Bakmaya bile kıyamadığım

Kokusuna dayamadığım güller

Solarsa bir hazan sabahı ansızın

Nasıl bakarım anne gökyüzüne?

Dökülürken gözyaşların gökten

Ve nasıl dayanırım bu acıya?

Dökülen her yaprak yüreğimi yaralarken

Nasıl bakarım o viran bahçeye?

Bir kıvılcımda, yanar yüreğim

Ama hiç bir yangın

Senin kadar sıcak değil be annem

Nasıl da üşürüm sensiz,

Gözümden akan her damlada ne fırtınalar eser,

Ne firari hayallere dalar bu yaşlı gözler,

Ve akan her damla

Haykırır başıboş yalnızlığıma

Hazan yelleri eserken annem

Bu körpe yüreğimde

Güneş açar mı hiç?

Mis gibi kokan bu menekşe,

Bülbüller şakır mı kahkaha ata ata?

Bahçedeki gülümüz,

Sümbül gibi büker mi boynunu yoksa?

Duyabilir miyim kanat çırpışını Turnaların,

Unutur musun beni annem?

Tembihler misin büyüklerin gittiği her yere gidilmez diye?

Bilirim korkarsın gelirim peşinden diye