İsmini Sayıklar Dilim, Ah Eder Kalbim!

Ne zaman yadetsem
Sinemde demlenen
firkatinle ruhumu serinletsem

Aklım ve
izanımla sabrın halinde erisem
Nasibin ihyasını beklesem,
kanaatle yetinebilsem

İçimi titreten
hasretin şevkinden vazgeçip
Umutların hülyasında dinlensem

Ahımla
ömür geçirmesem
Aşkın şavkıyla yetinsem
Hamdedip eğleşsem

Beni benden
alan bir sır var ruhumda
Şehrine malik olmadığım muştuyla
Kalbimin lahzasında ki sancıyla

Fikretmeye takat
erdiremediğim bir sızıyla
Gözlerin nereye bakar,
niye her daim umutta çar

Hissiyatımı
tarumar eden ne var
Hangi nefes acziyet
içinde bırakmak için yaşar

Ar ruhun
ve kalbin lisanıdır ey yar
Yalnız Rabbine el açar
Kasvet edep için zarar

Ne hazanın i
bretinde bizarım, ne de kışım
Ben açmayan baharların
niyazında saklı bir huysuzum

Ne vakit kar yağsa
yalnızlık adına vurgunum
Bacası tütmeyen
mazlum gönülleri sorarım

Bir sıcak
ekmeğe hasret sabileri ararım
Çöpe atılan nimetleri ne yaparım
Kalbimin sancısıyla ağlarım

Ruhumdan
nüksedenle yanarım
Dervişin hırkasını ne yaparım
Gönülde kuruyan güle acırım

Ey hülasasından
ibret almayan nefes

Hangi kitaplar
yazılıyor bir bak
İçinde düğümlenen
girdaptan çıkıp şelale gibi ak

Bir bak etrafına,
ayetlerden nükseden
o manidar sedaya

Salası okunan
mevtaya, düşleri kurutan lahzaya
Ruhunu şehretmeyen,
nefsiyle yetinen cana

Mızrap niye ağlar,
her vuruşunda bir saklı ibret var
Ah yazılır mısralar yakışır
güfteler, dile gelen besteler

Niye durmazlar
hangi lisanın kalbinden konuşurlar
Tefekkür etmekten niçin sakınır insanlar

İlim öğrenmek
farzken niye uzaklar
Taklitle yetinip öyle kalırlar

Ne olur bir nepze
olsun anlamaya çalış
Kelimelere ne kadar yabancıysan
korkma yakinen tanı

İçinde deryaları
barındıran latif bir çınar gibidir
Ruhunna cazip gelen ne güzel serdir

Kalbin
niçin aşka taliptir
Azmin yoksa gariptir
Her can nasibiyledir
Hak rızası içindir

Mustafa CİLASUN